Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
Zie, De St.-Pol, ik zweer u, dat gij mij deze spotternij op staande voet betalen zoudt, indien ik mij op u wreken mocht." "Bedaar toch, ik bid u," hernam De St.-Pol, "Ho! Gij zijt gewond, mijn broeder, er komt bloed uit uw maliehemd." De Chatillon trok de mouw van zijn rechterarm wat omhoog, en bemerkte dat een tak hem de huid opengekrabd had. "Daar, zie!" sprak hij half getroost.
Ho, neen! sprak Nele, en mijnheer de baljuw en al die heeren, hier tegenwoordig, zien het wel: gij zijt bleek geenszins van koude, maar van schrik. Hoe komt het dat uw gezicht niet meer blinkt? Bezigt gij de tooverzalve niet meer, met dewelke gij u streekt, opdat gij helder zoudt zien als de baren der zee, 's zomers, als 't donkert?
"Ja, kind! ik herinner mij op eens zijn verbluft gezicht toen hij mij weerzag." "O, zoo!" "...En nu, beste vrienden, leeft wel. Tot ziens; in gedachten omhels ik mijn petekind en Augusta, altijd als haar echtgenoot het permitteert..." "'t Is toch een vroolijk oud man! Ho! ho! wat is dat, Fritsje? Augusta, pas op! hij dribbelt de tuindeur uit."
Wacht eens, daar rijden de veldwachters juist te paard voorbij. Loop, wat je loopen kunt, dan haal je ze misschien nog in." In drie sprongen was Hans bij het hek. Toen den weg opgedraafd, de paarden achterna. Hans werd vuurrood in 't gezicht van 't harde loopen en van 't roepen: "Hei daar, ho, veldwachters!" Maar je begrijpt, al dat gevlieg en geroep hielp ook wat!
Zich nu sterker dan ooit voelende om haar gebrek te bestrijden, spelde ze het briefje vast aan den binnenkant van haar jurk, als een schild en een waarschuwing, bij een onverhoedschen aanval van den vijand, en ging toen over tot het openen van haar tweeden brief, gewapend op alles. Met een flinke, vaste hand schreef Laurie, "Lieve Jo, Hi ha ho!
Daar stormde de oude Jakob in de kamer, en vloog met tranen van blijdschap den jongeling aan den hals. "Den hemel zij dank!" juichte hij. "Ditmaal ten minste heb ik mij bedrogen! Ho, het ware toch te schrikkelijk geweest. Willem, Willem, gij zijt nog levend? Ik voel mij schier bezwijken van blijdschap!" "Wel, wel, mijn goede Jakob, in uwe eenvoudigheid hebt gij gaan denken, dat de duivel...."
"Ik heb u miskend; vergeef het mij. Beschik over ons lot: wij volgen u." Disdir leidde de jonkvrouwen over den donkeren neerhof. Hier voelde Dakerlia dat de hand van Disdir gloeide en hij hare hand koortsig drukte. Zij poogde zachtjes zich los te rukken; maar hij hield haar vast totdat hij de bende wapenknechten had bereikt. "Ho, Dakerlia, Dakerlia, gij zijt ondankbaar en wreed!" gromde hij.
Nu zal ik rustig over de lijken mijner moeder en zuster kunnen wenen, en haar met godsdienstig gevoel ter aarde beschikken. En dan, nadat het graf op haar zal gesloten zijn ... Ho, wat blijft er mij dan in de wereld over dat ik kan beminnen?" "Uw Vaderland en deszelfs grootmaking!" was het antwoord. "Ja, ja, Vaderland en vrijheid en wraak!
En gemelde Groote Pier, speelende alle zeilen blank , nam weg alles wat tegen de Gelderschen aanquam, werpende veele menschen overboord: en inzonderheid te Workum, dat hy inneemende, de Hollanders de voeten spoelde, daar by voegende dit grove Friesche vloekwoord: Sjug ho kenne dy D: tjietten swomme .
Nog al wonderlijker!" mompelde de verbaasde jongeling. "Is mijn oom een Jood geworden?" "Neen, maar hij wil niet, dat er een dier gedood worde. Ik mag zelfs de rupsen van de boomen niet doen. Kom, kom, gij zult nog al meer het hoofd schudden." "Maar gij vervult mij met angst. Welk schrikkelijk gepeins! Zou mijn arme oom ziek zijn in de hersens?" "Ho, denk dit niet!" riep de oude man.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek