Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Blankaart doet u hartlyk groeten, en doen alle de Vrienden en Vriendinnen, en goede bekenden, en ik omhels u, met een hart stikkent vol liefde. Maak myn compliment aan uwe waarde Ouders, en aan de kleine Familie. Altoos ben ik HONDERD-EEN EN ZESTIGSTE BRIEF. Saar en Hendrik zijn gelukkig! Waarde Willis!
»Daar komt uw vader, Bernaldo«, zeide hij spottend, »omhels hem.« Bernaldo, zoo luidt het verhaal, ging tot hem en kuste zijne hand.
De omvang zijner dagelijksche bezigheden schijnt hem echter belet te hebben die bezoeken dikwijls te herhalen, want den 28en October schreef zij hem: "Gij komt niet meer bij een vriendin, die u zeer genegen is; hebt gij haar vergeten? Dit is niet lief van u, want zij bemint u. Kom morgen bij mij dejeuneeren; ik moet eens met u praten over uw belangen. Bonsoir mijn vriend. Ik omhels u.
"Hoe nu, Mijne Heeren!" zeide Maurits: "wat is uw oogmerk? als ware Amadissen de wapenen op te vatten en mij te verlaten om een schoone vrouw te gaan wreken?" "Pardon, votre Excellence!!" zeide Bethune; "maar ik bekrijp, en vrai chevalier Français, te moeten omhels la cause van de bedrukte beauté." "A child murdered!" riep Vere: "het roept om wraak to the Lord!"
Toen ging zij naar het kind, nam het in hare armen en bracht het tot hem: Christie omhels hem en geef hem een zoen. Hij nam het kind van haar over en het kuste hem op zijn voorhoofd, en sloeg de armpjes om zijn hals. Le petit Jésus! fluisterde hij. Zij bleven toen lang met elkander praten en er kwam niemand, die hen stoorde. Het kind was weêr gaan zitten bij het raam.
Wie heeft mij zulk een vader gegeven? Ge ziet immers wel, dat ik heel slecht gehuwd ben. Mijn man slaat mij. Kom, omhels mij dadelijk." Jean Valjean naderde. Cosette wendde zich tot Marius: "U keer ik den rug toe." Toen bood zij Jean Valjean haar voorhoofd. Jean Valjean naderde haar een schrede. Cosette trad achteruit. "Ge zijt bleek, vader. Hebt ge pijn aan den arm?"
Omhels mij nog, o mijn zoon; want ik gevoel een onuitsprekelijk geluk." Bewondering en medelijden was er in de harten van al de bijzijnde heren. Met een plechtig stilzwijgen aanzagen zij deze omhelzing. De oude Graaf liet zijn zoon los en keerde zich vol geestdrift naar zijn Leenmannen. "Ziet, Mijne heren," sprak hij, "zo was ik ook in mijn jongere jaren zo waren altijd de Dampierres.
"Laat mij nog vijf minuten mogen blijven, Lidewyde! Het =kon= zijn dat wij voor eeuwig gescheiden werden." "Geloof toch niet aan dwaze voorgevoelens, André! Dijk mag niet wachten. Gij bederft uwe zaak... en de mijne." "Gij hebt gelijk. Omhels mij dan, en ik ga. Omhels mij, bid ik u." "Ziedaar." "Omhels mij nogmaals, en zeg overluid dat gij mij liefhebt." "Nu dan." "Neen, niet fluisteren."
Ik, zeide ik. Omhels dan uw vader, mijn jongen. Zoo dikwijls ik aan dat oogenblik had gedacht, had ik mij voorgesteld, dat eene hevige ontroering mij zou aangrijpen, en dat ik mijn vader om den hals zou zijn gevlogen; maar niets van die aandoening voelde ik in mij. Toch ging ik naar hem toe en omhelsde hem. En nu, ging hij voort, dat is uw grootvader, uwe moeder, uwe broers en uwe zusters.
Houd u verder goed, wind u niet op, denk aan de woorden van Goethe: 'Ohne Hast, ohne Rast', en werp onderwijl nog eens een' enkelen blik naar uwe verlaten muze." Ingesloten was het volgende briefje van Tolstoi: "Lieve vriend Afanasie Afanasjewitsch! "In gedachten omhels ik u hartelijk voor uwen brief, voor uwe vriendschap, en daarvoor dat gij 'Fet' zijt.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek