Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 12 juni 2025
Ik zou om uwentwil een slot opgeven, dat ik zonder u tot den laatsten droppel bloeds verdedigen kan; ook voegt het mij, bij de weinige mondbehoeften, die wij bezitten, mij van alle onnutte monden te ontslaan. Geen tegenspraak! het is mijn vast besluit: omhels mij en ga alles tot uw vertrek gereedmaken."
Hare bruske stem had tegenwoordig vaak iets zachts, als zij haar eenig kind toesprak. Hoû je van moes? vroeg zij liefkoozend. Ja. Omhels me dan eens. Hij sloeg zijne armpjes om haar hals. Geef me nu een zoen. Steeds met zijn idioot glimlachje, kuste hij haar. Maatje is nooit stout, niet waar? vroeg Betsy. Neen. Wil je zoo bij moes blijven liggen? Ja.
Hierop antwoordde Aldobrandino: Ga Uw gang, gelooft gij, dat ik hecht aan de lasteraars? Door naar mijn geluk te streven, heeft hij voldoende getoond, dat dit onwaar is, zoodat ik het ook nooit gelooven zal. Sta gauw op, ga en omhels hem.
Geene afgunst groey noch rijze tusschen Den Hertogh en 's lants vrijen staet. Italiaen. De Batavier omhels Hetrusschen Zoo lang de zon te water gaet. Bij Burgemeester Witsen.
Gij zijt zoo lief en hartelijk: wat zoudt gij gelukkig zijn met eene familie, een vader, een moeder, broers en zusters, die u liefhadden, zooals gij verdient. "Vaarwel, mijn lief kind; ik omhels u hartelijk in gedachten. Uw pleegmoeder, Weduwe Barberin." Het slot van den brief deed mijn hart kloppen: arme vrouw Barberin! wat was zij goed voor mij.
"Dick!" antwoordde Mevr. Weldon, "je waart ons aangenomen kind reeds en nu ben je onze zoon, de redder van je moeder en je broertje Jack! Mijn waarde Dick, 'k omhels je voor mijn man en voor mij!" De moedige vrouw had zich goed willen houden, toen ze Dick aan haar hart drukte, maar 't was haar niet mogelijk. Doch welke pen zou kunnen beschrijven wat Dick Sand gevoelde!
Welnu, wanneer het geschikte oogenblik gekomen zal zijn; vóór ons huwelijk, wanneer dat door eene onvoorziene omstandigheid uitgesteld zou moeten worden; daarna, wanneer ik op den bestemden tijd wederkeer, en wanneer gij dan in de week, volgende op mijne terugkomst te Dal, mijne vrouw geworden zult zijn, zooals ik dat vurig wensch. »Ik omhels u, waarde Hulda.
Bedenk, dat ik je zeer, zeer waardeer, en tusschen ons is zooveel onvergetelijks, Nikoljenka en nog zooveel meer. Kom eens hier heen om kennis met mij te maken. Ik kus Maria Petrowna de hand. Vaarwel, lieve vriend, in gedachten omhels ik je hartelijk." Na zijn huwelijk ging Tolstoi's leven in geheel nieuwe onbekende banen, die hem redding beloofden, zooals hij in zijne Biecht zegt.
Louise vroeg hem papier en inkt en schreef Rodolphe den volgenden brief: "Reeken niet meer op mei, ik omhels je voor het laast. Adieu. Louise." Toen Rodolphe 's avonds bij zijn thuiskomst dien brief las, ging zijn licht plotseling uit. "Kijk!" zeide hij nadenkend, "dat is de kaars, die ik den avond, dat Louise kwam, aangestoken heb: zij moest met onze liaison sterven.
"Wat baatte me al mijn overvloed, Het rijk, dat ik gebiê, Ontbrak mij hier 't zoetste zoet Omhels Jan Compagnie!" Maar 's ochtends kijkt hij uit in zee: Oranje blanje bleu! Een schip doemt op; hij roeit ter reê, Als was hij 't rusten beu: "Weest welkom, maats! hoe lang je reis? 'k Ben blij dat ik je zie. Hoe vaart de Prins? Is 't nog geen pais? Wie zoekt Jan Compagnie?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek