Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 3 juni 2025
"Ja," antwoordde Adolf, "ik geloof dat het een geest des hemels was; maar nu heeft dit zalig verschijnsel mij nog niet begeven. Gij, o edele Machteld gij zijt het die mijn ziel wederhouden hebt uw stem heb ik gehoord: uw hand was het die mijn hoofd oplichtte; gij hebt mij gelaafd en getroost. Ho, gij weet niet wat dankbaarheid voor u in mijn hart gegroeid is!
Men just thêr thrvch nildon thåt jong folk nên ambacht lêra, nach vppa tha fjeldum navt ne werka, sâ that hi to tha lersta wel slâvona nimma moste. Men thit was êl al åjen Wralda his wille ånd åjen Fryas rêd. Thêrvmbe kv straf navt åfterwêga ne bilywa. Sjan hyr ho straffe kvmen is. Ênis hêdon hja to sêmine êne êle flâte wnnen, hju kêm fon ûta Middelsê.
»Waar, waar?« gilden enkele stemmen. »Kijk, daar om den hoek!« Ja, daar kwam een wagen aanrollen. »Wie is het?« vroeg Jo. »Jan Harms; kijk de bruine eens loopen,« zei Klaas. Snel naderde de wagen; daar ging hij over de brug met een vreeselijk geweld. »Ho«, riep Harms, en Bruin bleef snuivend staan. »Hoera!« riepen de kinderen. »Harms, wat heb je den wagen mooi versierd!«
Galmende mannenstappen, welke in de gang der cel klonken, deden haar het hoofd omwenden; zij blikten stijf op de deur en trilden beiden van zoet voorgevoel. "Adolf komt weer!" zuchtte Maria. "Ho, ons gebed is verhoord geweest." Machteld luisterde met meer aandacht, en antwoordde mistroostig: "Neen, neen hij is het niet, zijn tred is niet zo zwaar. O Maria, misschien een ongeluksbode!"
Betaamt het mij dan niet, u mijn dankbaarheid te betonen en u als een broeder te bezorgen?" "Ho! Zalig woord!" riep Adolf met al de kracht die hij herkregen had. "Uw broeder? O Jonkvrouw, gij geneest mij met dit enkel woord. Ware mijn lichaam gans doorstoken zou ik echter niet sterven kunnen, nu gij mij uw broeder noemt. Wat hebt gij niet al voor mij gedaan, o doorluchtige dochter van mijn heer?
"Het weversambacht is sterk genoeg om de Edelvrouw voor al onheil te bewaren," antwoordde Deconinck met listigheid, "ik mag u verzekeren, dat zij hier in Brugge zo veilig als in Duitsland zou kunnen wonen, indien ik haar raadsheer zijn mocht." "Maar wie belet u dit?" vroeg Adolf. "Ho Mijnheer!
Het dunkt mij, het dunkt mij! knikte pastoor Doening fluks en dankbaar. Ho! .... En wat was het? Pastoor Doening keek schielijk op, schrikte. Ze sprak zoo kinderlijk-verwonderd, liet den vollen daghemel klaren in hare groene oogen, pink-wimperde geheel verbaasd. En pastoor Doening: Wat het was? Vraagt ge wat het was? deed hij. Ik vrees dat ik het zelf wel weet .... maar zegt gij 't algelijk ....
De zanger scheen zijn lied voor de vuist te maken, doorgaans het rijm treffende, zonder veel moeite te doen om er zin aan te geven; en de geheele troep stemde nu en dan in met het refrein: "Ho! ho! ho! boys, ho! Ho! yo! hi hi! oh!"
"Ik weet het nog niet, mijnheer; een geschenk, iets dat hen in eens gelukkig zou maken. Ik zal het u zeggen en uwen goeden raad vragen, zoohaast ik daarover een besluit heb genomen.... En indien ik gedwongen was u een voorschot op mijne jaarwedde af te smeeken?" "Ho, voor zulk liefderijk doel moogt gij mij niet sparen.
Is Juffer Mechtelt geen vrouw van genoegzame ondervinding om vertrouwen te ontvangen en raad te geven? Ho! ho! schatje! ik heb zoo menige jongedochter met mijn beetje ervaring bijgestaan: en zij hebben zich er altijd wel bij bevonden, dat hebben zij.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek