United States or South Korea ? Vote for the TOP Country of the Week !
ΠΡΟΣΠ. Το λησμόνησες. και τώρα σου φαίνεται βαρύ να πατής την άμμο του πικρού πελάου, να πετάς αγνάντια στον δριμύν βορεινόν αέρα, να μου κάνης δουλειά μέσα στες φλέβες της γης, όταν την καίη το πάγος. ΑΡΙΕΛ. Όχι, κύριε. ΠΡΟΣΠ. Ψέμματα, πονηρό πράμμα. Λησμόνησες την μιαρή στρίγλα, την Συκόρακα, η οποία από τα γεράματα και από τον φθόνο είχε καταντήσει κουλούρα; την ελησμόνησες; ΑΡΙΕΛ. Όχι, Κύριε.
Πονηρό θηλυκό κι' αυτή, μπήζει τις φωνές: — Γέρο-κολασμένε, δεν ντρέπεσαι το χρόνια σου, που ήρθες να μου πιάσης το μάγουλο! Τι μ' επήρες εμένα; Σαν αυτές, που ξέρεις; Έβγαλε το πασσούμι της και τον άρχισε στο ξύλο. Πετάχτηκε κ' η γυναίκα του που άκουσε τα λόγια της γειτόνισσας.
Φείδι πια τώρα ωριόπλουμο και μυριολύγιστο το κορμί της, τίγρη το μάτι της, μάγισσα το πονηρό της χαμόγελο, νυχτονεράιδα το σύνολό της, καθώς ροβόλαγε πίσω κατά το χωριό. Βρέθηκε στη γειτονιά της ό,τι σκοτείνιαζε. Όλες γυρισμένες και μαζωμένες στις θύρες τους νακούσουνε τα μαντάτα, να πουν το κοντό τους και το μακρύ τους απάνω σε καθετίς, ως και για τα μελλούμενα του νησιού.
Για τούτο περιμέναμε το καλοκαίρι σαν απολύτρωση από κάτι πονηρό κι όταν φεύγαμε από την πρωτεύουσα, είτανε σα να πηγαίναμε να ξανανιώσουμε και να βρούμε την καθαυτό οικογενειακή ζωή. Τώρα θέλω να διηγηθώ για το τελευταίο μας καλοκαίρι, που είχαμε αληθινά το αίστημα πως ζούμε, για το καλοκαίρι, που έγινε όλωςδιόλου διαφορετικό παρότι ελπίζαμε και στοχαζόμαστε.
Όπου δεν είσαι του λόγου σου, ο κόσμος μου φαίνεται έρμος και σκοτεινός. Πιάνω να διαβάσω και δε μπορώ να συμμαζέψω το νου μου. Ο νους μου γίνηκε νερό κιόλο σε σένα τρέχει....» Το Βαγγελιό μούκοψε το διάβασμα κείπε: — Γιάε το πονηρό, μαντινάδες απού τσι κατέει! Και πώς τσι ταιριάζει όπου πρέπει! «Πώς θα τόνε περάσω τόσον καιρό, που θα κάνω να σε δω. Η μέρες μου φαίνουνται χρόνοι.
Κι' αν κατόπι μετανιόσης 755 Τότε πλιο τι σ' ωφελεί; Τη ζημιά σου θέλα νιόσης Μ' αδιαφόρετη χολή. Σε κάθε μέρος και καιρό Υπόφτευε τον πονηρό. 760 Μ' αυτόν ποτέ μη φιλιοθής, Στο ύστερο θα ζημιοθής. Γιατί το έχει φυσικό Να κάνη πάντοτε κακό. Του πονηρού τη συμβουλή 765 Να τη μετράς επιβουλή. Τι σ' ό,τι σ' ορμηνεύει, Το κέρδος του γυρεύει· Μ π ά κ α κ α ς και Β ό ι δ ι.
Κι' αν κατόπι μετανιόσης Τότε πλιο τι σ' ωφελεί; Τη ζημιά σου θέλα νιόσης Μ' αδιαφόρετη χολή. Σε κάθε μέρος και καιρό Υπόφτευε τον πονηρό. Μ' αυτόν ποτέ μη φιλιωθής Στο ύστερο θα ζημιωθής. Γιατί το έχει φυσικό Να κάνη πάντοτε κακό. Του πονηρού τη συμβουλή Να τη μετράς επιβουλή. Τί σ' ό,τι σ' ορμηνεύει, Το κέρδος του γυρεύει.
Και ποιος άλλος θα τους βοηθήση λοιπόν εκτός από τη Βραγγίνα. Με κίνδυνο της ζωής της εγλύστρησε ως το σπήτι που έλυωνε ο Τριστάνος. Ο Γκορνεβάλης της ανοίγει με χαρά, και για να σώση τους αγαπημένους η Βραγγίνα συμβουλεύει ένα πονηρό τέχνασμα. Όχι, Άρχοντες, ποτέ δε θ' ακούσατε να μιλούν για ωραιότερο ερωτικό τέχνασμα.
— Μα πώς, αφού έχω αίμα νοθεμένο; του είπε κείνη με πονηρό χαμόγελο. — Σε μένα μιλάς ή στον αδερφό μου; τη ρώτησε πειραγμένος ο Δημητράκης. Εγώ δεν είπα ποτέ τέτοιο λόγο· γιατί με σκας; — Γιατί σ' αγαπώ· φώναξε η κόρη ακράτητη. Την άλλη μέρα που ξεμυστηρεύτηκε την απόφασή του στον Αριστόδημο, εκείνος σούφρωσε τα φρύδια του κ' έμεινε σκεφτικός για πολλή ώρα.
Δεν έπρεπε οι άδικοι να πιάνουν τους βωμούς τους, αλλά να διώχνωντ' από κει• ποτέ καλό δεν είνε να ακουμπάη στους θεούς το πονηρό το χέρι, και μοναχά οι δίκαιοι που είν' αδικημένοι έπρεπε να καθίζουνε, και όχι νάνε ίσοι ο δίκαιος κι' ο άδικος εις τους θεούς μπροστά. ΠΥΘΙΑ και οι ΑΝΩΤΕΡΩ
Λέξη Της Ημέρας