United States or Mozambique ? Vote for the TOP Country of the Week !
— Όι, παιδί μου, δε θα πω πράμμα, μούπε η μητέρα μου με φωνή μερωμένη. Μόνο έλα να πάμε στο σπίτι. Την ακολούθησα, κ' ενώ φεύγαμε μου φάνηκε πως ήκουσα της άρρωστης το βήχα, σαν αναφυλλητό και βήχα μαζή. Και ποτέ ο θανάσιμος εκείνος βήχας δε μούδωκε τόσο σπαρακτικό αντίκτυπο στη ψυχή. Ήμουν σε μεγάλη νευρική ταραχή κένας κεφαλόπονος, που με κρατούσε από νωρίς, δυνάμωσε.
Δεκατισμένο από το θανατικό, που μας έφαγε τρία, κι από των απίστων τη ρημαξιά, που μας άρπαξε άλλα δυο, την Καλλίτσα και το Γιανάκη. Δίκιο είχα γω σαν τόλεγα, τότες που φεύγαμε, της γριάς του καλυβιού πως δε θα περάσουν από κει απάνω οι Τούρκοι. Και μήτε πέρασαν από κει. Σαν ταστροπελέκι που κόβει ίσιο δρόμο και ξολοθρεύει, έτσι διάβηκαν κ' έφυγαν.
Για τούτο περιμέναμε το καλοκαίρι σαν απολύτρωση από κάτι πονηρό κι όταν φεύγαμε από την πρωτεύουσα, είτανε σα να πηγαίναμε να ξανανιώσουμε και να βρούμε την καθαυτό οικογενειακή ζωή. Τώρα θέλω να διηγηθώ για το τελευταίο μας καλοκαίρι, που είχαμε αληθινά το αίστημα πως ζούμε, για το καλοκαίρι, που έγινε όλωςδιόλου διαφορετικό παρότι ελπίζαμε και στοχαζόμαστε.
Λέξη Της Ημέρας