United States or Armenia ? Vote for the TOP Country of the Week !
Αν δεν ήρχισαν όμως ακόμη τα λουτρά, ήρχισαν αι παραστάσεις. Παραστάσεις! θα αναφωνήσης βέβαια. Και εφέτος λοιπόν πάλιν παραστάσεις; Μάλιστα! και εφέτος πάλιν παραστάσεις εις το πείσμα σου, διά να ζηλεύης. Τι τάχα ενόμισες, ότι επειδή πέρυσι και προπέρυσι απέτυχε κάπως το θέατρον του Φαλήρου, ηθέλαμεν αποκάμει εφέτος και βαρυνθή; Διόλου· και ηπατήθης πολύ, αν το ενόμισες.
Εδώ στο Δαμαριώνα, στην Αξιά, που κάθουμαι τώρα και γράφω, ήρθα προψές ταπόγεμα, η ώρα μια· πήγα στου βουλεφτή· δε με γνώριζε διόλου· του είπα τι γυρέβω. Αμέσως, στην ίδια στιγμή, γέμισε το σπίτι παιδιά, παραμύθια — και φαγιά. Όλοι, όσους είδα πάντα και παντού έβαλαν τα δυνατά τους, να μ' εφκολύνουν τη δουλειά· ήξεραν πολύ καλά τι σπουδάζω, τι αξίζει η σπουδή, σε τι καταγίνουμαι τόσα χρόνια.
Ο ιατρός, που είναι λίαν δογματικόν νευρόσπαστον, που ενώ ομιλεί διορθώνει τα μανικέτια του και απαύστως επιδεικνύει το στήθος του υποκαμίσου του, ηύρε τούτο ανάξιον φρονίμου ανθρώπου· το κατάλαβα από τα πειράγματά του. Αλλά δεν εταράχθηκα διόλου· τον άφησα να πραγματεύεται σπουδαία πράγματα, και εξανάκτισα τα χάρτινα σπιτάκια των παιδιών που είχαν χαλάσει.
Πόσους άκουσα να με πούνε για καμιά λέξη που τους έλεγα — «Ουδέποτε λέγεται ούτως!» Περνούσε μια στιγμή, και κει που δεν πρόσεχαν, οι ίδιοι έλεγαν τη λέξη σαν που τους την είχα μάθει. Πόσες φορές έτυχε να με πη κανένας φίλος «Ουδείς συνηθίζει να προφέρη όλους διόλου· όλοι το λέγουσι με ω». Ωςτόσο κι ο φίλος μου πρόφερνε όλους διόλου χωρίς ο ίδιος να το ξέρη.
Άμα είναι το -α στη μέση — Τζούλια —, έχει ιταλικό πασσαπόρτι το κορίτσι. Ο δάσκαλος όμως δεν αγαπά και δεν καταδέχεται το τζ· δεν τολμά και να ταλλάξη όλους διόλου· τότες το μισοφτειάνει Ζούλια. Έτσι μπορεί να μοιάξη και με τη δική μας τη ζούλια. Μα και να μοιάξη δεν πειράζει. Το νόημα θα φανή αμέσως. Το ίδιο και με τα γαλλικά.
ΠΟΛΩΝΙΟΣ Ποσώς, διόλου· όπως εσύ θ' αρτύσης την κατηγορίαν· μη πάλι του φορτώσης τ' όνειδος πως είναι εις άσωτην ζωήν παραδομένος· τούτο δεν εννοώ· θα χρωματίσης τα κακά του όμορφα, ωσάν ψεγάδια της ελευθερίας, μιας φλογερής ψυχής οπού ξεσπά και αστράφτει, αίματος ζωντανού, 'πού χαλινόν δεν έχει, πάθημα γενικόν. ΡΕΫΝΑΛΔΟΣ Αλλά, καλέ μου Κύριε, — ΠΟΛΩΝΙΟΣ Και προς τι θέλω αυτό να κάμης;
— Τι τον ήθελε τέτοιον όχτο ; είπε στην Ελπίδα· είνε σα να κλει την πόρτα να μην περάσουμε πια στο πατρικό μας· σα ν' αρνιέται τα δίκαιά μας. — Μη φοβάσαι διόλου· απάντησε ήσυχα ο Δημητράκης από μέσα· τα δίκαιά μας τίποτα δεν παθαίνουν· να είσαι βέβαιος.
Σωκράτης Και εγώ είπα ότι δεν χρειάζεται διόλου· διότι και το ηξεύρω και έχω παρά πολύ φροντίση να μελετήσω αυτό το τραγούδι. Πρωταγόρας Τόσον το καλύτερον, είπε. Τι από τα δύο λοιπόν, σου φαίνεται· ότι το τραγολυδι είναι καλόν και σωστόν, ή όχι; Σωκράτης Παρά πολύ είπον εγώ εύμορφον και σωστόν.
Δυνατώτ' ήταν· και θηριά βουνίσια πολεμούσαν Δυνατώτατ'· και τρομερά τ' αφάνισαν διόλου· Μ' αυτούς περνούσα το λοιπόν, σαν ήρθ' από την Πύλον, Μακριά 'πό τόπον μακρινόν και μ' έκραξαν εκείνοι. Και πολεμούσα δα κ' εγώ κατά την δύναμίν μου· Όμως μ' αυτούς αδύνατον ήταν να πολεμήση Κανένας απ' τους τωρινούς της γης αυτής ανθρώπους. Και μ' άκουαν ταις συμβουλαίς, και πείθουνταν 'ς τον λόγον.
Λέξη Της Ημέρας