United States or Zimbabwe ? Vote for the TOP Country of the Week !
Αλλά προ πάντων απαράμιλλοι ήσαν του γυναικαρέσκου πιθήκου αι φιλοφρονήσεις προς τας κυρίας, η καθαριότης και η χάρις με την οποίαν εξεφλούδιζε και επρόσφερεν εις αυτάς τας βανάνας ή εκρέμα εις τα αυτιά των δίδυμα κεράσια αντί ενωτίων ή τας επροκάλει να βρέξωσι τα ρόδινα χείλη των εις το νέκταρ τον Βεζουβίου, το οποίον επωνομάσθη δάκρυ του Χριστού διά την ηδύτητα της γεύσεως και του αρώματος.
Επάνω από τας όρνιθας εκατοικούσεν η κουκουβάια με τον άνδρα της και τα παιδιά της. Όλα τα μέλη της οικογενείας αυτής είχαν εξαίρετα αυτιά και ήκουσαν τα λόγια των ορνίθων και εστρεφογύρισαν τα μάτια των, η δε Κυρία κουκουβάια ετίναξε τα πτερά της και είπε: — Μην ακούετε τι λέγουν. Υποθέτω όμως ότι ηκούσατε τας ανοησίας των εκεί κάτω.
Τότε ο Έφις επανήλθε στον εαυτό του, σαν μέσα στο σπίτι της ψυχής του, και θυμήθηκε γιατί είχε έρθει. «Και όμως, Τζατσίντο, πρέπει να παντρευτείς την Γκριζέντα. Θα έρθει εδώ σε μερικές μέρες∙ μην την διώξεις, μην την χάσεις!» «Μα καλέ μου άνθρωπε! Δεν έχεις αυτιά για ν’ ακούσεις; Σου λέω πως δε μπορώ να την κρατήσω, δε μπορώ να την παντρευτώ.
Εδέχθην μίαν ισχυράν σκουντιάν, ήτις με εξεσφενδόνισε κάτωθεν ενός καναπέ, όπου έμεινα άναυδος. Αφού παρέμεινα επί εν τέταρτον της ώρας ακούων με τα δυο μου αυτιά ό,τι συνέβαινεν εις την αίθουσαν, έφθασα επί τέλους εις μίαν ικανοποιητικήν λύσιν της τραγωδίας αυτής. Καθ' όσον ενόησα, ο κ.
Τι από τα δύο είπον, καθώς τα μέλη του προσώπου είναι αυτά μέρη πραγματικώς, καθώς δηλαδή το στόμα και η μύτη και τα ομμάτια και τα αυτιά, ή καθώς είναι τα μόρια του χρυσού, τα οποία διόλου δεν διαφέρουν τα μεν από τα δε, δηλαδή το έν από το άλλο και καθέν από το όλον, παρά μόνον κατά το μέγεθος και την μικρότητα;
ΓΟΝΖ. Δεν είναι το σωκάρδι μου καινούριο σαν την ημέρα που το πρωτόβαλα; ενοώ, σε κάποιον τρόπο. ΑΝΤΩΝ. Ώμορφα εψαρεύθηκε αυτός ο τρόπος. ΓΟΝΖ. Όταν το εφόρεσα στο γάμο της θυγατέρας σου; ΑΛΟΝΖ. Μου μπήχνετε αυτά τα λόγια στ' αυτιά, και βιάζετε την υπομονή της ψυχής μου! Ω συ, κληρονόμε μου της Νεάπολης και του Μιλάνου, ποιο τέρας του πελάου σ' εχορτάσθη;
Μια γλώσσα για να λες καλά και κλέη προηγούμενα, για να τσακίζη κόκκαλα κι' αν βάλη γλωσσοδέτη, και κάτι δόντια, που πονούν εις τα καλά καθούμενα, και πηλαλείς 'στόν Μπάμπανο και εις τον Κασσαβέτη. Αμυγδαλαί και σταφυλαί και σιελώδης ύλη κι' αυτιά με τύμπανα, λοβούς, κοχλίας δίχως κέρατα, που μπενοβγαίνουν εις αυτά πεταλωμένοι ψύλλοι και μυίγαις κι' αλογόμυιγαις και άλλα τέτοια τέρατα.
Το κεφάλι μου βάζω ότι αυτά μου το έγραψε διά να με δοκιμάση, αν σε αγαπώ, και όχι με άλλον κακόν σκοπόν. ΓΛΟΣΤ. Νομίζεις; ΕΔΜ. Αν το εγκρίνης, να σε κρύψω εις μέρος, όπου να μας ακούσης να τα λέγωμεν, ώστε να πεισθής με τ' αυτιά σου. Και απόψε μάλιστα, χωρίς να τ' αναβάλωμεν περισσότερον. ΓΛΟΣΤ. Δεν ημπορεί να είναι τόσον τέρας... ΕΔΜ. Όχι, βέβαια δεν είναι!
Και 'ς της αυλής το πρόθυρο τον Μελανθέα σύραν· αυτιά και μύτη του 'κοφταν μ' αλύπητο μαχαίρι, 475 και τα κρυφά του ανάσπαστα δώσαν ωμά των σκύλων, και μανισμένοι χέρια και σκέλη του συντρίβαν.
Το μουλάρι, σα νάνοιωσε τους φόβους μου, άρχισε να φυσομανάη δυνατά με τα διάπλατα ρουθούνια του, ν' ανασηκώνη τ' αυτιά του και να χύνη χλημιντρίσματα δυνατά κατά εκεί που γύριζα εγώ το πρόσωπό μου φωνάζοντας. Τώρα μώδινε αυτό το καϋμένο βοήθεια. Όμως ούτε η φωνές μου ούτε τα χλημιντρίσματά του μας έφερναν απάντηση ανθρωπινή, μέσ' τη νεροποντή που μας έπνιγε.
Λέξη Της Ημέρας