Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !


Και όμως εις τα προηγούμενα υπάρχει η ομολογία μας, ότι κανέν πλήθος δεν είναι δυνατόν να αποκτήση μίαν τέχνην οποιανδήποτε. Νέος Σωκράτης. Βεβαίως υπάρχει. Ξένος. Τότε λοιπόν, εάν υπάρχη βασιλική τέχνη, δεν είναι δυνατόν να αποκτήση αυτήν ως επιστήμην το πλήθος των πλουσίων και ολόκληρος ο λαός. Νέος Σωκράτης. Βεβαίως πώς είναι δυνατόν; Ξένος.

Αλλ' εν ουρανώ υπήρχον τότε Άγιοι και Αγίαι υπέρ των εν κινδύνω παρθένων θαυματουργούντες. Καθ' ην στιγμήν ο πανοσιώτατος Ραλήγος, όστις ως προσβύτερος απήλαυσε των πρωτείων, έκυπτεν επί την Ιωάνναν, ενώ η δυσώδης και οινωμένη αυτού πνοή εμόλυνεν ήδη το ωχρόν πρόσωπον της κορασίδος, τεραστία αίφνης μεταμόρφωσις! ανήκουστον θαύμα έκαμεν αυτόν να οπισθοδρομήση μετά τρόμου.

Φαίνεται ότι δεν εννοείς ότι ολόκληρος η ομιλία μας από την αρχήν ήτο έρευνα της επιστήμης, διότι δεν γνωρίζομεν τι είναι επιστήμη. Θεαίτητος. Απ' εναντίας, το εννοώ. Σωκράτης. Τότε λοιπόν δεν σου φαίνεται αναίδεια, αφού δεν γνωρίζομεν τι είναι επιστήμη, να κρίνωμεν τι είδους είναι η επιστήμη; Και όμως πάλιν, φίλε μου Θεαίτητε, πολλήν ώραν η ομιλία μας εξακολουθεί να μη είναι ξεκαθαρισμένη.

Τότε εγώ λαμβάνοντας άδειαν έγραψα έξ λογιών χαρακτήρας κατά την πλέον εκλεκτήν καλλιγραφίαν των Αράβων, και εις κάθε χαρακτήρα εσύνθεσα εκ του προχείρου ένα έμμετρον τετράστιχον ιαμβικόν, περιέχον φήμην και εγκωμιαστικόν του αυτού βασιλέως· ο χαρακτήρας της καλλιγραφίας μου όχι μόνον υπερέβαινεν όλας των πραγματευτών, αλλά τολμώ να είπω ότι εις εκείνον τον τόπον δεν εφάνη παρόμοιος έως τότε· και όταν ετελείωσα, οι αξιωματικοί έλαβον εκείνο το γραμμένον χαρτί και το παρουσίασαν εις τον βασιλέα.

Διότι τότε ουδέν πράγμα μετείχεν αναλογιών και μέτρων, εκτός αν τι εξ αυτών μετείχε κατά τύχην, ούτε το παράπαν υπήρχε κανέν άξιον να λάβη το όνομα των πραγμάτων, τα οποία τώρα έχουσι το όνομα τούτο, ως C | πυρ και ύδωρ και ει τι άλλο. Αλλ' όλα ταύτα κατά πρώ- τον ο Θεός διέταξε, και έπειτα εκ τούτων εσύστησε το σύμπαν τούτο, ζώον ον, το οποίον περιλαμβάνει εν εαυτώ όλα τα ζώα, θνητά και αθάνατα.

Ούτος ησθάνθη τότε τοσαύτην ορμήν παραφόρου αγανακτήσεως, ώστε μικρού εδέησε να κατενέγκη επί των ώμων αυτού σφοδρόν κτύπον, όστις έμελλε να τον αποστείλη προς συνάντησιν του αθώου εκείνου μικρού πλάσματος. Αλλ' εκράτησε την χείρα του συλλαβών αίφνης σκέψιν τινά. Ο κρότος της πτώσεως της μικράς παιδίσκης, ον είχεν ακούσει, δεν ήτο σκληρός, οίος ο επί αντιτύπου σώματος.

Ωραίον όνειρον ήλθε τότε να αναπτερώση την καταπεπονημένην αυτής φαντασίαν και να γλυκάνη την πικρίαν της καρδίας της. Είδε καθ' ύπνους, ότι ευώδης και δροσερά ζεφύρου πνοή ανύψωσεν αυτήν υπέρ την γην και την έφερεν εναέριον· ησθάνετο εαυτήν ελαφράν ως πτερόν και τα στήθη της τα βεβαρημένα διεστέλλοντο ως πέπλος κυματίζων.

Εκείνους που εξετάζαμεν τότε, δηλαδή ποίοι ποίους πρέπει να εξουσιάζουν. Και βεβαίως απεδείχθη ότι οι γονείς πρέπει να εξουσιάζουν τους απογόνους, οι δε γεροντότεροι τους νεωτέρους και οι ευγενείς τους αγενείς, και πολλοί άλλοι βαθμοί είπαμεν ότι υπάρχουν, εάν το ενθυμούμεθα, και διάφορα εμπόδια εις τον καθένα.

Αυτά 'πε, και όλων έπιασε τα μέλη αχνή τρομάρα. 450 και ο Μαστορίδης άρχισεν ο ήρως Αλιθέρσης, γέρος, 'που μόνος έβλεπε τα εμπρός και τα κατόπι· εκείνος τότε ωμίλησε με καλήν γνώμη κ' είπε· «Δόστε, Ιθακήσιοι, προσοχήν εις ό,τι θα σας είπω· ω φίλοι, απ' την δειλία σας τούτ' όλα εγεννηθήκαν· 455 χαμένα εγώ και ο Μέντορας, ποιμένας των ανθρώπων, να παύσετε σας λέγαμεν από τ' ανόητ' έργα τα τέκνα σας, 'που φοβερόν ασέβημα ετολμούσαν, ενώ τα κτήματ' έφθειραν και την γυναίκα υβρίζαν ανδρός μεγάλου, κ' έλεγαν 'που αυτός δεν θα 'λθη πλέον. 460 και τώρα ιδού τι να γενή, τους λόγους μ' αν δεχθήτε· να μη πηγαίνουμε, κακό μην έλθη ζητημένο».

Με μεγάλη βουή μαζεύονται: όλοι κλαίνε εκτός από τον νάνο του Τινταγκέλ. Τότε ο Βασιληάς τους μίλησε έτσι: «Άρχοντες, αυτή η πυρά είναι για τον Τριστάνο και τη Βασίλισσα, γιατί εγκλημάτησαν». Όλοι φώναξαν: «Δίκη, Βασιληά. Να γίνη δίκη πρώτα. Είναι ντροπή και κρίμα, να τους σκοτώσουμε χωρίς δίκη. Βασιληά, αναβολή και έλεος γι' αυτούς