Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Την άλλην ημέραν, ήτις ήτον η παραμονή του γάμου, ο γαμβρός υπέμνησε και πάλιν την απαίτησιν. Τότε ο Στάθης είπεν ότι δεν έχει πλέον χρήματα, επειδή όσα είχεν εις χείρας επήγαν όλα για έξοδα, και ας δώση τα χρήματα ο Θανάσης, αν θέλη. Αυτά είπεν εις τον γαμβρόν. Εις δε τον Θανάσην είπεν· — Αυτά να του τα δώσουμε για πανωπροίκι, να στεφανωθή, κ' ύστερα, τι λες κ' εσύ;
Μίαν νύκτα, υπό τα παράθυρα της ωραίας Φλωρούς, μεγάλη έρις και σύγκρουσις επήλθε μεταξύ δύο ομίλων. Η παρέα του Νίκου του πουργοτζή αργοπορούσεν υπό τον εξώστην της οικίας, τραγουδούσα το «Άστρο της αυγής» και την «Πάπια του γιαλού»· τότε έφθασεν η παρέα του Γιάννη του Καβούλη, ψάλλουσα τον «Διπλόν καϋμόν». Τότε αι δυο ομάδες ήλθον εις ρήξιν.
Οπωσδήποτε όμως τούτο είναι προφανές, ότι δηλαδή το μη ον δεν επιτρέπεται να το αποδώσωμεν εις κανέν από τα όντα. Θεαίτητος. Βεβαίως πώς είναι δυνατόν; Ξένος. Αφού λοιπόν δεν εφαρμόζεται εις το ον, τότε δεν είναι ορθόν να το εφαρμόσωμεν ούτε εις το κάτι τι. Θεαίτητος. Πώς δηλαδή; Ξένος.
Περί της ψυχής λοιπόν, πόσον μέρος έχει θνητόν και πόσον θείον και πού και μετά ποίων οργάνων και διά τίνας αιτίας ετοποθετήθη- σαν ταύτα τα μέρη χωριστά, την αλήθειαν, ως είπομεν, μόνον όταν ο Θεός συμφωνήση, τότε δυνάμεθα να διισχυρισθώμεν ότι γνωρί- ζομεν αυτήν.
Ιδού η Μεγάλη Δημοκρατία, ω Διδάσκαλε, την οποίαν ουδέποτε θα εννοήσουν οι συρόμενοι από τους σκύλλους των! Λέγω τότε προς το Φάσμα: — Μέγα έδειξες πράγμα. Το άχυρον λοιπόν και η πορφύρα είνε τόσον συγγενή, και όμως ουδείς το έχει εννοήση!
Η χριστιανική αύτη διαγωγή του μικρού Κώστα, και η αφέλεια, με την οποίαν εβεβαίωσε τότε τον Γεροστάθην ότι κατά συμβουλήν της μητρός του ποτέ δεν λέγει ψεύματα , επέσυραν την προς αυτόν συμπάθειαν του αγαθού Πέτρου.
Διότι τότε πάλιν δεν θα ήτο ποτέ ωραία η ηδονή της οράσεως, αφού δεν είναι βεβαίως ηδονή της ακοής. Θα ειπούμεν, Ιππία μου, ότι λέγει την αλήθειαν ο άνθρωπος που λέγει αυτά; Ιππίας. Μάλιστα. Σωκράτης. Και όμως είναι και αι δύο ωραίαι, καθώς λέγετε. Δεν το λέγομεν; Ιππίας. To λέγομεν. Σωκράτης.
Ο Ιησούς τότε είπεν αυτώ: — «Έγειραι, άρον σου τον κράββατον και περιπάτει». Τούτο επροφέρθη με τόνον εις ον ουδείς και ουδέν ηδύνατο να παρακούση. Ο τρόπος του Λαλούντος, η φωνή Του, η εντολή Του, εδόνησαν ως ηλεκτρικός σπινθήρ όλον το σώμα του παραλυτικού, το εξησθενημένον διά πολλών κακοπαθειών και αμαρτιών.
Θυμάσαι τότε που ήρθες στο Μύλο και σε ρώτησα πού πήγαινες; Κι εσύ απάντησες: σ’ ένα ωραίο μέρος. Δεν το θυμάσαι; Άνοιξε τα μάτια, κοίταξέ με. Πού πήγες;…» Ο Έφις άρχισε πάλι να αισθάνεται άσχημα. Άνοιξε για μια στιγμή τα μάτια, τα ξανάκλεισε∙ ήταν κιόλας βαριά τα βλέφαρά του από τον ύπνο του θανάτου.
Αλλ' άραγε εκείνα τα οποία συ γνωρίζεις ακριβέστερον από κάθε άλλον να τα αναλύης, δηλαδή την δύναμιν των γραμμάτων και των συλλαβών και των ρυθμών και των αρμονιών; Ιππίας. Ποίας αρμονίας, και γράμματα, λαμπρέ μου άνθρωπε; Σωκράτης. Τότε λοιπόν ποία είναι αυτά που ευχαριστούνται να ακούουν από σε και σε επαινούν; ειπέ μου συ ο ίδιος, αφού εγώ δεν ημπορώ να το εύρω. Ιππίας.
Λέξη Της Ημέρας