Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 16 Ιουνίου 2025
Φαίδρος Αληθέστατα λέγεις. Σωκράτης Και εγώ ο ίδιος, Φαίδρε, είμαι εραστής τούτων των αναλύσεων και των συνθέσεων ίνα γίνω ικανός να λέγω και να σκέπτομαι· και εάν θα νομίσω ότι κάποιος άλλος δύναται ν' αντιλαμβάνεται το αντικείμενον και ως σύνολον και αναλελυμένον εις τα στοιχεία του, τούτον επιδιώκω ακολουθών τα ίχνη του ως να ήτο θεός . Και τους δυναμένους δε να κάμωσι τούτο τους αποκαλώ, κύριος οίδε εάν ορθώς ή όχι, μέχρι τούδε διαλεκτικούς.
Με το βαρύ της το βοητό οπού τες σχίζει γλείφτει Και τα χοντρά τα σύδαυλα, με την πνογά του ανέμου Που σκάει 'ς το καταρρύχωμα κι' ανατρανίζει η στρέχα, Που ξερριζώνει τα δεντρά, μαντεύονται η κοπέλλες. Για εμάς μαντεύονται, παιδιά, για εμάς αναρωτούνε Τ' άγρια τ' ανήμερα στοιχειά, για εμάς τάματα κάνουν, Για εμάς χτυπά η καρδούλα τους.
Μήπως λοιπόν και αυτά τα ονόματα, διά τα οποία ερωτάς τόρα, είναι στοιχεία και είναι ανάγκη με άλλον τρόπον να εξετάσωμεν ποία είναι η ορθότης αυτών; Ερμογένης. Πολύ πιθανόν. Σωκράτης. Και βέβαια είναι πιθανόν, καλέ Ερμογένη, διότι όλα τα προηγούμενα φαίνονται ότι ανέρχονται εις αυτά.
Βγάζει και τ' απλώνει όλα στην ακρογιαλιά κ' εκείνο κρύβεται με τη μπρατσέρα σ' ένα απόσκεπο λιμανάκι. Τάχα θα χορτάσουν τ' αχόρταγα στοιχειά με τις ασυνήθιστες προμήθειες; Την αυγή με το σύθαμπο κατεβαίνουν οι αράπηδες στην ακρογιαλιά, βλέπουν τα κρέατα και τα ψωμιά. Τα βλέπουν κ' ερωτούν ποιος τάχα να τα έστειλε; Βέβαια κάποιος που τρομάζει τ' όνομά τους, τρέμει στον ίσκιο τους.
Διότι ίσως αυτός δεν εννοούσε τούτο, αλλά το να είναι κανείς ικανός, όταν τον ερωτήσουν τι είναι έκαστον πράγμα, να δώση την απάντησιν με τα στοιχεία. Θεαίτητος. Ειπέ μου ένα παράδειγμα, καλέ Σωκράτη. Σωκράτης. Αυτά εγώ δεν θα ημπορούσα να τα μετρήσω, καθώς νομίζω, ούτε συ.
Η νύχτα προχωρούσε συννεφιασμένη και κατάμαυρη με τα σκοτάδια της, με τα ισκιώματά της, με τα φαντάσματά της, με τους πειρασμούς της, με τους δαιμόνους της, με τους κατσιποδιαραίους της, με τους καληκαντζάρους της, με τους βρυκολάκκους της, με τα στοιχειά της, με τα σκοτεινά της τα μυστήρια, με τον άγριο τον άνεμό της, που βογγούσε ψηλά στες στέγες, σαν ψυχή κολασμένου γίγαντα, και με τα τρομαχτικά γαυγίσματα των σκυλλιών, μέσα στους αυλόγυρους, ή όξω στους δρόμους, κι' η Μαριανθούλα κοιμώνταν βαρυά-βαρυά, σαν όλα τα παιδάκια, στην αγκαλιά τη γλυκύτατη της βάβως της, κι' έπλεε σ' ευχισμένα παιδικά όνειρα, αλλ' η καημένη η γριά ξαγρυπνούσε, μη μπορώντας να κλείση μάτι, και για να χαλινώση τον νου της και να τον γυρίση πίσω από την Ξενιτειά, που πλανιώνταν, σαν το έρημο πουλλί, τον έστρεφε πίσω, πολύ πίσω στον καιρόν που είταν νύφη ακόμα, και γεννούσε το πολυαγαπημένο της και το μονάκριβο της το παιδί.
Αλλ' ούτος δεν είχεν υπομονήν ούτε τα στοιχεία της τέχνης να μάθη. Όταν έγεινε δεκατριών ετών, επήγαινε καθημερινώς με της βάρκες, εις τους ναύλους και το οψάρευμα, και όταν έγεινε δεκατεσσάρων ετών, εμβαρκάρισε με μίαν σκούναν κ' έφυγεν. Οι νησιώται μας δεν επέδιδον εις άλλο επάγγελμα παρά το ναυτικόν. Ουδείς εξ αυτών έγεινε ποτέ έμπορος της ξηράς ή βιομήχανος ή χειρώναξ.
Ας είναι λοιπόν, καθώς είπαμεν προηγουμένως, η συλλαβή είναι μία ιδιαιτέρα μορφή σχηματιζομένη από όλα τα προσαρμοζόμενα στοιχεία, όχι μόνον ως προς τα γράμματα, αλλά και ως προς όλα τα άλλα. Θεαίτητος. Πολύ καλά. Σωκράτης. Τότε λοιπόν δεν πρέπει να υπάρχουν μέρη αυτής. Θεαίτητος. Διατί άραγε; Σωκράτης. Διότι παν ότι έχει μέρη, κατ' ανάγκην το όλον του είναι όλα τα μέρη.
Σαλαμάντρα κυματιστή, ολογάλαζη, πέτρινο ξερονήσι ανάμεσα στα διάφανα νερά του Λιβόρνου. Εκεί απάνω έμεναν οι αράπηδες, τέσσεροι αράπηδες αιμοβόροι και απάνθρωποι, στοιχειά του κόσμου, τρόμος των θαλασσινών. Ένας πατέρας ήταν, δύο του παιδιά κ' ένας ανεψιός. Σκληρός ο πατέρας, άκαρδα τα παιδιά, ο ανεψιός θεριόψυχος. Ούτε νόμο είχαν ούτε θεό. Μόνον μία τράτα καλαρματωμένη και γοργοκίνητη.
Λοιπόν, διά να μη γίνη αυτό, δεν παρεδέχθημεν ότι αυτή είναι διάφορος από αυτά; Θεαίτητος. Βεβαίως; Σωκράτης. Θεαίτητος. Διόλου μάλιστα. Διότι, καλέ Σωκράτη, εάν παρεδεχόμην μέρη αυτής, θα ήτο κωμικόν να αφήσω τα στοιχεία και να ζητώ άλλα. Σωκράτης. Τότε λοιπόν, φίλε Θεαίτητε, σύμφωνα με αυτόν τον διισχυρισμόν, ωρισμένως η συλλαβή είναι μία αδιαίρετος έννοια. Θεαίτητος. Έτσι φαίνεται. Σωκράτης.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν