Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Μαΐου 2025
Το να πείθουν όμως άλλο τι σημαίνει, παρά να τους καταφέρουν να νομίζουν; Θεαίτητος. Τι άλλο βεβαίως; Σωκράτης. Θεαίτητος. Βεβαιότατα. Σωκράτης. Τόρα όμως φαίνεται ότι είναι διαφορετικά αυτά το έν από το άλλο. Θεαίτητος. Τόρα εννοώ, καλέ Σωκράτη, εκείνο που είπε κάποιος και το είχα λησμονήσει.
Ο Βινίκιος και η Λίγεια είχον λησμονήσει την φυλακήν, όλον τον κόσμον, και ενούντες τας ουρανίους ψυχάς των, ήρχισαν να προσεύχωνται. Μόλις εξημέρωνε, τα πρώτα κύματα του πλήθους είχον αρχίσει να συρρέουν προς τους κήπους του Καίσαρος.
Η εκτέλεσις όμως της αποφάσεως επρόσκοπτε κατά της εξής σπουδαίας δυσχερείας την οποίαν είχαν λησμονήσει να λάβουν υπ' όψιν οι στρατοδίκαι· ότι των στρατιωτών του βασιλέως Φερδινάνδου θα επεκύρωνε και θα εκορύφωνεν η κατά την ημέραν της εκτελέσεως δειλία του καταδίκου.
Ηκροάσθη μετά προσοχής. Τω όντι δεν ηπατάτο. Η φωνή ήτο γνωστή εις την ακοήν της. Ηδύνατο να μη την είχεν ακούσει από πολλών ετών, αλλ' όμως δεν την είχε λησμονήσει. Η φωνή αύτη ενεποίησε βόμβον και ζάλην εις την κεφαλήν της. Τη ενθύμιζε παλαιόν τι συμβάν, φοβερόν συμβάν της βρεφικής ηλικίας της. Και οποία τρομερά, αλλά και εναργής ανάμνησις!
Ιωάννην τον Πρόδρομον, καθ' ην είχε δώσει υπόσχεσιν εις τον παπά Διανέλον. Αλλά τότε μόνον ενόησεν ότι είχε λησμονήσει από το πρωί να το &αλλάξη& ήτοι να το μετατοπίση εις άλλην βοσκήν, και το πτωχόν το ονάριον δεν εφαίνετο πολύ χορτάτον, όταν ο κύριός του το έλυσεν.
Κροτάλισμα δακτύλων ηκούσθη εις την εξέδραν. Ανέβη επ' αυτής εφάνη πάλιν και τραυλίζουσα επρόφερε τας εξής λέξεις με ύφος παιδίου. — «Θέλω να μου δώσης επί πίνακος, την κεφαλήν» . . . είχε λησμονήσει το όνομα, αλλ' ευθύς πάλιν επανέλαβε μειδιώσα «. . . την κεφαλήν του Ιωχανάν»! Ο Τετράρχης παρέλυσεν ως κεραυνόπληκτος· είχε δώσει τον λόγον του και ο λαός ανέμενε.
Τούτο τουλάχιστον, είπεν ο Σωκράτης, μας εφάνη ότι δύναται να γείνη, αφού δηλαδή αισθανθώμεν κανέν πράγμα, ή διότι το είδομεν, ή διότι το ηκούσαμεν, ή διότι άλλως πως το ησθάνθημεν, να σχηματίσωμεν έπειτα από αυτό την ιδέαν άλλου πράγματος, το οποίον είχομεν λησμονήσει, με το οποίον τούτο ήτο μεν ανόμοιον, επλησίαζεν όμως, ή με το οποίον ήτο όμοιον· ώστε, καθώς λέγω, έν από τα δύο, ή εγεννήθημεν γνωρίζοντες αυτά και τα ηξεύρομεν καθ' όλην μας την ζωήν, ή ύστερα, εκείνοι, τους οποίους λέγομεν ότι τα μανθάνουν, αυτοί τίποτε άλλο δεν κάμνουν παρά τα ξαναενθυμούνται· και, η μάθησις ημπορεί να είναι απλή ξαναενθύμησις.
Φαίδρος Τι λέγεις, καλέ Σωκράτη; νομίζεις, όσα συνέθηκεν ο Λυσίας, δεινότατος συγγραφεύς μεταξύ των συγχρόνων, εις μακρόν διάστημα και με πολλήν άνεσιν, ότι εγώ ο άπειρος είμαι ικανός ν' απομνημονεύσω επαξίως εκείνου; Είμαι πολύ μακράν αν και θα ήθελα βεβαίως να είχα μάλλον αυτό το προσόν ή πολλά χρήματα. Σωκράτης Ω Φαίδρε, εάν εγώ τον Φαίδρον δεν γνωρίζω τότε και τον εαυτόν μου έχω λησμονήσει.
Ω! τούτο είναι θαύμα που κ' ένα φόνον ξεπερνά ωσάν αυτόν!... ΛΑΙΔΗ ΜΑΚΒΕΘ Αυθέντα, σ' αποζητούν οι φίλοι σου. ΜΑΚΒΕΘ Ω! Είχα λησμονήσει. — Να μη με συνερίζεσθε, αγαπητοί μου φίλοι. Ασθένεια παράδοξος με βασανίζει· όμως δεν είναι τίποτε αυτό δι' όσους με γνωρίζουν. — Χαρά κ' υγεία 'ς όλους σας! Ελάτε. Ας καθίσω. Δότε μ' εδώ 'λίγο κρασί· γεμάτο το ποτήρι!
Η Φραγκογιαννού, ήτις είχε λησμονήσει όλας τας τύψεις, τας οποίας είχεν αισθανθή αλγεινώς υπό τας μέλανας πτέρυγας των ονείρων της, και εσπαράσσετο και πάλιν από τους όνυχας της πραγματικότητος, άρχισε να σκέπτεται μέσα της.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν