United States or Kiribati ? Vote for the TOP Country of the Week !
Διά τούτο το ζώον δεν ακούει πανταχού του σώματος, ουδέ ο αήρ εισχωρεί πανταχού• διότι δεν έχει πανταχού αέρα το ψυχικόν όργανον το μέλλον να κινηθή. Διά ταύτα και εντός του ύδατος ακούομεν, διότι το ύδωρ δεν εισέρχεται εις αυτόν τον αέρα, όστις είναι συμφυής με την ακοήν , αλλ' ούτε εις το ους εισέρχεται ένεκα των ελίκων αυτού. Όταν όμως συμβή να εισέλθη ύδωρ, το ους δεν ακούει.
Εκείνος που δουλεύεις, ο Σατανάς ας σου ειπή, ότι εξερριζώθη απ' της μητρός του ο Μακδώφ τα σπλάγχνα πριν της ώρας! ΜΑΚΒΕΘ Κατάρα και ανάθεμα 'ς την γλώσσαν που το' λέγει, ?ότι μέσα μου αυτό εδάμασε τον άνδρα! τ' απατηλά δαιμόνια κανείς μη τα πιστεύη, που με νοήματα διπλά μας παίζουν κι' όσα τάζουν ας τα κρατούν 'ς την ακοήν και όχι 'ς την ελπίδα, δεν πολεμώ με σε!
Άραγε, θα ειπή αυτός, το ηδονικόν εις την όρασιν είναι ηδονικόν εις την όρασιν και την ακοήν συγχρόνως, ή το ηδονικόν εις την ακοήν είναι ηδονικόν εις την ακοήν και την όρασιν συγχρόνως; Διόλου μάλιστα, θα απαντήσωμεν ημείς, δεν είναι δυνατόν το εις έν αισθητήριον ηδονικόν να γίνη ηδονικόν εις δύο αισθητήρια. Δηλαδή αυτό μου φαίνεται ότι εννοείς τόρα.
Και το Φάσμα εξακολουθεί: — Εις την γλώσσαν του οφείλει την καταστροφήν του· ωμίλει με την μίαν άκραν, διότι η μέθη του είχε παραλύση την ετέραν. Έκπληκτος ερωτώ: — Διγλωσσίαν έχει ο άνθρωπος; Αισθάνομαι τότε δύναμιν εις την ακοήν, και οδηγούμαι προς δύο ανθρώπους, κρατούμενος εκ των χειρών, και ανταλλάσσοντας τας θερμοτέρας του θαυμασμού εκφράσεις.
Τι θα ζημιωθή ο κόσμος, από έν ψεύδος επί πλέον; Αφαίρεσε λοιπόν το άπειρον από τα ώτα μου, και το πνεύμα μου περιέβαλε διά τούτου. Και άφες, ω Δαίμων, να ονειρευθώ. Καγχασμός τραχύς εις την ακοήν μου αντήχησε, φωνή δε, άγνωστος ήδη και αυστηρά, ηκούσθη: — Ποίος ζητεί να ονειρευθή; ποίος ζητεί να πλάση κόσμον όπως θέλει, εδώ, όπου ο κόσμος όπως θέλει πλάττει;
Αλλά και εάν παν πράγμα συγχρόνως ακούη και έχη ακούσει, και αν γενικώς το παρόν αίσθημα συνενούται με το πρότερον αυτού και δεν υπάρχη γένεσις αυτών διαδοχική , αλλ' όμως δεν έχουσι την πορείαν ταύτην ούτως, όπως και ο ήχος όστις, αφού ήδη έγεινε ο κτύπος, δεν έφθασεν ακόμη εις την ακοήν.
Αλλά και εις την σύνθεσιν των λέξεων πρέπει ο συγγραφεύς να τηρή μέτρον και ν' ακολουθή μέσην οδόν, και ούτε λίαν μεμακρυσμέναι και χωρισμέναι να είνε, ούτε χωρίς ρυθμόν να συνάπτωνται, όπως πράττουν οι πολλοί• διότι το μεν πρώτον είνε ελαττωματικόν, το δε δεύτερον δυσάρεστον εις την ακοήν.
Όσα όμως εξηγούν οι γραμματοδιδάσκαλοι διά τα γράμματα και οι διερμηνείς διά την γλώσσαν, αυτά ούτε τα αισθανόμεθα με την όρασιν ή με την ακοήν, αλλ' ούτε και τα γνωρίζομεν. Σωκράτης. Περίφημα τα λέγεις, καλέ Θεαίτητε, και δεν αρμόζει να εναντιωθώ εις αυτούς τους λόγους σου, διά να μεγαλώνης. Κύτταζε όμως ότι μας πλησιάζει και κάτι άλλο και σκέψου πώς θα το αποδιώξωμεν. Θεαίτητος. Ποίον δηλαδή;
Ο βαρύς κρότος των σφυρών και των ραιστήρων δεν ηνώχλει πλέον, φευ! τα ώτα της, από πολλού συνειθισμένα εις τον ήχον τούτον. Ίσως μάλιστα η μακρά συνήθεια είχε καταστήσει ευαρέστους εις την ακοήν αυτής τους κρότους εκείνους. Πλην τούτου ήκουεν από όρθρου βαθέως μέχρι πρωίας συνδιαλέξεις, βλασφημίας, επιφωνήσεις και άσματα.
Ως προς την φωνήν δε και την ακοήν ισχύει πάλιν ο αυτός λόγος, ότι δηλ. μας εδωρήθησαν παρά των Θεών προς τον αυτόν σκοπόν διά τας αυτάς αιτίας. Διότι και ο λόγος ετάχθη προς τον αυτόν σκοπόν και εις τούτον συνεισφέρει μεγίστην μερίδα. Και πάλιν ό,τι υπάρχει χρήσιμον προς ακοήν εις τον μουσικόν ήχον μας εδόθη ένεκα της αρμονίας.
Λέξη Της Ημέρας