United States or Azerbaijan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Εν τω πρώτω των άρθρων τούτων εξαίρεται το τάλαντον των νεοτάτων τότε ζωγράφων Χατζοπούλου, Φωκά και Ιωαννίδου, εν δε τω δευτέρω εκείνο της τελείως αγνώστου τω συγγραφεί κυρίας Αρσινόης Παπαδοπούλου. Λ.χ. τον Βηλαράν. Λ.Χ. αι προς τον Ψυχάριν, τον Λενορμάν κτλ. Πρόλογος «Παρέργων» σ. κγ' Από του Προλόγου του «Οδοιπορικού».
Εις απόκρισιν μιας ομολογίας τόσον υποχρεωτικής, που μου αυγάτιζε την ευτυχίαν μου, έταξα της κυρίας μίαν αγάπην αθάνατον, βεβαιώνοντάς την πως ήμουν έτοιμος να χύσω το αίμα μου εις κάθε της χρείαν.
Να προσέχης! αυτό μόνο σου λέω. Γιατί όποιος τόχει το νερό μες την αυλή, δεν πάει στο ποτάμι. . . Μου φάνηκε πονηρή η μικρή. Ξέρεις τι σου είν' αυτές οι μικρές, καθώς έγινε τώρα ο κόσμος!. . .» Έτσι δεν έπαυε η γλώσσα της Κυρίας Ευρυδίκης να στάζη γλύκα ως που βράδιασε.
Κατόπιν της κυρίας ταύτης διαιρέσεως, ήρχοντο άλλαι μυρίαι υποδιαιρέσεις. Η μία συνοικία εκήρυττε πόλεμον κατά της άλλης συνοικίας. Πάσα οικογένεια πόλεμον κατά της άλλης οικογενείας. Παν άτομον πόλεμον κατά του άλλου ατόμου. Ο γείτων δεν έλεγε μίαν καλημέραν, που είνε του Θεού, εις τον γείτονα. Έκαστος έχαιρε να βλέπη τον άλλον δυστυχούντα.
Και συ, πήγαινε να μου φέρης εδώ τον τρελλόν μου. Εξέρχεται είς υπηρέτης. Επιστρέφει ο ΟΣΒΑΛΔΟΣ. ΛΗΡ Έλα εδώ εσύ, κύριε· έλα εδώ. Ποιος είμαι εγώ; ΟΣΒ. Ο πατέρας της κυρίας μου. ΛΗΡ Ο πατέρας της κυρίας σου! Παληόδουλε του κυρίου σου! Βρωμόσκυλε! Αχρείε! ΟΣΒ. Δεν είμαι τίποτε από όλ' αυτά, αυθέντα, με συμπάθειον. ΛΗΡ Τολμάς να με βλέπης 'ς το πρόσωπον, αυθάδη! Τον ραπίζει.
Αυτός, μην υποφέροντας τις γκρίνιες της, της έδωσε μια μέρα, για να τη γιατρέψη από κάποιο μικρό συνάχι, ένα γιατρικό τόσο αποτελεσματικό, που πέθανε σε δυο ώρες με φριχτούς σπασμούς. Οι γονείς της κυρίας καταγγείλανε το γιατρό για φόνο κ' εκείνος τόσκασε κρυφά, μα βάλανε μένα στη φυλακή. Η αθωότητά μου δε θα μ' έσωζε, αν δεν ήμουνα λιγάκι όμορφη.
&Αναίρεσις της δόξης του Εμπεδοκλέους περί αναπνοής.& Επραγματεύθη δε και ο Εμπεδοκλής περί αναπνοής, αλλ' ουδέν είπε σαφές προς ποίον σκοπόν και αν πάντα τα ζώα αναπνέουσιν ή όχι. 2. Ομιλών δε περί της αναπνοής, ήτις γίνεται διά των μυκτήρων, νομίζει ότι ομιλεί περί της κυρίας αναπνοής.
Δεν θέλω γέρους να κυττώ, που κάποτε ασπρίζουν και κάποτε με μια βαφή σαν την σουπιά μαυρίζουν. Δεν θέλω πλέον να κυττώ τας εκλεκτάς κυρίας να πιάνωνται νυχθημερόν με τας υπηρετρίας, δεν θέλω τα φουστάνια των να με γεμίζουν σκόνη, δεν θέλω νάμαι άγαμος, αλλ' ούτε παντρεμμένος, δεν θέλω Ρήγας σπαθωτός εμπρός μου να φουσκώνη σαν ένας γέρο-βάτραχος από νερό πρησμένος.
Περί μεν της κυρίας ηδύνατό τις εκ πρώτης όψεως, άνευ δισταγμών, να βεβαιώση ότι προ τριάκοντα ή και περισσοτέρων ετών υπήρξεν εκτάκτως ωραία αλλ' ήδη ούτε το χρώμα, ούτε η κόμη, ούτε τα οφρύδια, ούτε οι οδόντες ουδ' άλλο τι ήτο παρ' αυτή αληθινόν πλην μόνων των κοσμούντων τα ώτα και τους δακτύλους της αδαμάντων.
Εις την Ρωσσίαν 'διάβαζα, νομίζω, μια φορά, πως τας κυρίας πάντοτε οι κύριοι κτυπούν, κι' όταν μεγάλαι δέσποιναι ξυλίζωνται γερά, σημαίνει πως οι κύριοι τας υπεραγαπούν. Πώς η συνήθεια αυτή για 'με δεν εσεβάσθη; γιατί εγώ να ξυλισθώ από γυναίκα μόνος; εκείνος όπου αγαθός εκ φύσεως επλάσθη, αποτελεί εξαίρεσιν του γενικού κανόνος.
Λέξη Της Ημέρας