Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 24 Ιουνίου 2025
Τότες της είπε των θεών κι' ανθρώπωνε ο πατέρας «Ήρα, δα κάθε μου σκοπό να μάθεις μην τ' ολπίζεις· 545 θαρρώ θαν τόβρεις δύσκολο κι' ας σ' έχω και γυναίκα. Μα αν είναι τίποτα σωστό ν' ακούσεις, από σένα δε θαν το μάθει πριν κανείς, μήτε θεός μήτ' άντρας· μα κι' ότι θέλω απ' τους θεούς να λογαριάσω χώρια, αφτό μην το ψιλορωτάς, μην το συχνοξετάζεις.» 550
Όμως δεν θέλω να είμαι περαπολύ σκληρός προς τη Φύση. Ήθελα το κανάλι, μάλιστα στο Hastings, να μη φαινόταν τόσο συχνά σαν ένας Henry Moore , γκρίζο μαργαριτάρι με κίτρινες φωτοβολές, αλλά πάλιν όταν η Φύση έχη πιο μεγάλη ποικιλία και η Τέχνη φυσικά θα έχη μεγαλύτερη ποικιλία. Ότι μιμείται την Τέχνη δεν νομίζω ότι θα το αρνιόταν τώρα κι ο χειρότερος εχθρός της.
— Βέβαια, όταν μ' αρέση να κυνηγάω στο δάσος, ξέρω να πιάνω με τα λαγωνικά μου τους γερανούς που πετάνε στα σύννεφα, και τους κύκνους τους άσπρους και τους σταχτερούς, και τ' αγριοπερίστερα. Με το τόξο μου τα γεράκια και τους γυπαετούς!» Για καλά γέλασαν όλοι, κι' ο Βασιληάς ρώτησε: «Και τι πιάνεις, αδερφέ, όταν κυνηγάς στο ποτάμι. — Ό,τι βρίσκω. Τους λύκους των δασών και της μεγάλες αρκούδες.
Θα μου χαμογελάσης τότες πιο σκανδαλιάρα κι αθώα μαζί, και τρελλός θα σου πάρω σαν τότες το πρώτο φίλημα απ' τα ζεστά σου χείλη, και θα χαμηλώσης τα μεγάλα μαύρα μάτια σου με τα κατάμαυρα μεταξένια ματοβλέφαρά σου και τα φαρδειά τους καγγελωτά φρύδια.
Έπειτα — κι' αυτή είναι η πειο πνευματώδης κι' η λεπτότερη προσπάθεια της τέχνης του — δοκίμασε να δώση σ' όλα αυτά τα σκόρπια μέρη τη φόρμα και το χρώμα που θα τους έδινε ο Μπερούλ.
§3 Ιταλοϊσπανικές εκστρατείες Από την Αφρική στην Ιταλία και στη Ρώμη δεν είτανε τώρα δύσκολος ο δρόμος. Αποθαμμένος όντας ο Θοδορίχος από τα 526, κι ανήλικος ακόμα ο εγγονός του ο Αταλαρίχος, την εξουσία την επιτρόπευε η μητέρα του μικρού η Αμαλασούνθα, περίφημη για την ομορφιά της, για τη σοφία της, και για τα ρωμαϊκά της συστήματα.
Ο Όμηρος, οι Τραγικοί κι ο Αριστοφάνης, ο Ηρόδοτος, ο Θουκυδίδης, ο Πλάτων, ο Ξενοφών, ο Αριστοτέλης, ο Θεόκριτος, ο Θεόφραστος, ο Επίκτητος, ο Πλούταρχος, ο Λουκιανός κλπ, προσφέρονται και σήμερα, στις κλασικές πια μεταφράσεις του Πολυλά, Ραγκαβή, Μωραϊτίδη, Κονδυλάκη, Ποριώτη Γρυπάρη, Τανάγρα, Πολέμη, Καμπάνη, Καζαντζάκη, Βάρναλη, Αυγέρη, Βουτιερίδη, Ζερβού, Φιλαδελφέως, Τσοκόπουλου, Σιγούρου, Κ. Χρηστομάνου κλπ, σε μια σύγχρονη σειρά εκδόσεων βιβλίου τσέπης, πράγμα που επίσης γίνεται για πρώτη φορά, συστηματικά, στην Ελλάδα.
Πώς, φιλενάδες, στην κυρά μας τούτο δεν θα το ειπούμε με τρανή φωνή, πούχε στον άνδρα όλες της ελπίδες, μα κ' έχει τόσο δύστυχη γενή; Τώρα εκείνη λυώνει από τη συφορά και η χαρά για κείνον θανατείλη. έπεσε εκείνη στα λευκά γεράματα, κι αυτόν θα τον περιφρονούν οι φίλοι.
Χτες ήρθε και κάθησε κοντά μου κι ακκούμπησε το χέρι της στο δικό μου. — Πόσο πιο ευτυχισμένος θα είσουν, αν δεν είχες εμένα! είπε.
Τριστάνε, αγαπημένε ώμορφε φίλε, όταν ο Μόρχολτ ήρθε στον τόπο μας για ν' αρπάξη τα παιδιά μας, κανένας από τους βαρώνους μας δεν ετόλμησε να ζώση τ' άρματα, κι' όλοι, σαν τους μουγγούς, έμεναν αμίλητοι. Και μοναχά συ, Τριστάνε, πολέμησες για όλους μας, για όλη την Κορνουάλλη, και σκότωσες το Μόρχολτ. Και λίγο έλειψε να πεθάνης από της πληγές που σούδωκε με το φαρμακωμένο σπαθί του.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν