Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 7 Ιουνίου 2025
ΟΣΒ. Τρέχω κατόπιν του λοιπόν, το γράμμα να του δώσω. ΡΕΓ. Το στράτευμά μας αύριον θα ξεκινήση. Μείνε· μη φύγης. Επικίνδυνοι κατήντησαν οι δρόμοι. ΟΣΒ. Δεν ημπορώ. Την προσταγήν να εκτελέσω πρέπει που μ' έδωσ' η κυρία μου. ΡΕΓ. Τι θέλει και του γράφει; Το μήνυμά της διατί με λόγια δεν το είπε; Ω! Τρέχει... Δεν ηξεύρω τι, αλλ' όμως κάτι τρέχει. Φίλος μου είσαι. Άφησε το γράμμα της νανοίξω.
Οι κύκνοι από μέσα απ' τη λίμνη, που δεν είχανε μιλήσει ως τώρα, τίναξαν το φτερά τους και είπανε: — Εμείς θα της δώσωμε το περπάτημά της. Και το ψηλό το κυπαρίσι, που μιλούσε με τα σύννεφα, λύγισε με χάρι το κορμί του και είπε: — Κ' εγώ θα της δώσω τον αέρα του κορμιού της.
Αυθέντη, του είπεν, εγώ είμαι πρόθυμος διά να σε υπακούσω οπόταν θέλης έτσι· μα ήξευρε πως προίκα δεν έχω να σου δώσω, και αν την θέλης χωρίς προίκαν καλώς, ειδεμή ας κάθεται. Ετούτο είνε παρά πολύ, είπεν ο Κατής, μα ας είνε· εγώ είμαι ευχαριστημένος να την λάβω και δίχως προίκα, και λέγοντας, ούτως ηθέλησε διά να γραφθή η συμφωνία.
Εάν λοιπόν ενδιαφέρεσαι κατά τι να ημπορέσω να δώσω απόκρισιν εις τον Ευηνόν, όταν και πάλιν μ' ερωτήση, διότι καλά ηξεύρω ότι θα μ' ερωτήση, ειπέ μου τι πρέπει να του είπω.
Αλλά θα ομολογήσω και κάτι άλλο, ότι και αν δεν ήτο τόσον απελπιστική η κατάστασίς της, αλλά διεφαίνετο κάποια ελπίς σωτηρίας, πάλιν θα εδίσταζα να επιχειρήσω την θεραπείαν και να της δώσω φάρμακα, διότι θα εφοβούμην την τύχην και την δυσφήμισιν.
Ολογάλαζη εμπρός η θάλασσα άστραφτε και επαιγνίδιζε κ' έφτανε γλώσσες — γλωσσίτσες στα πόδια του· το ερράντιζε με τον χλιαρόν αφρό της, το εμύρωνε με τον αρμυρόν ανασασμό της και του εκελαδούσε μυστικά κ' εμπιστευμένα. — «Έλα, έλα, του έλεγε, να σε πλαγιάσω στους κόρφους μου, να σ' αναστήσω μ' ένα μου φίλημα· ψυχή να σου δώσω και νεύρα και περπατησιά.
Ο δε πατήρ μου εξ αμαθείας — διότι ούτε την προέλευσιν, ούτε την αιτίαν, ούτε την σοβαρότητα του νοσήματος εγνώριζε — μου είπε να την θεραπεύσω και να της δώσω το αυτό φάρμακον διότι ενόμιζεν ότι έν μόνον είδος παραφροσύνης υπάρχει και ότι το νόσημα της συζύγου του ήτο το ίδιον με το ιδικόν του και εκ της αυτής θεραπείας είχεν ανάγκην.
«Μόνον της Χήρας το παιδί, μόνον ο Γυιός της Χήρας»... Στην Ήπειρο, σε πολλά τραγούδια και παραμύθια σώζεται ακόμα η ανάμνηση του Διγενή Ακρίτα, ως Γυιού της Χήρας. Αυτό μ’ έκανε να δώσω αυτό τ’ όνομα στον «Αντρειωμένο» μου. Απ’ αυτά κι’ έμεινε στο Λαό η φράση: «Τα τρία κακά της Μοίρας του». Ο Γιάννος ο περίφανος κι’ ο χιλιοπαινεμένος, Οπού είταν άξιος κι’ ώμορφος, γερός και παλληκάρι.
Δεν είναι λοιπόν αληθές ότι, αν δώσω εγώ αυτήν την απάντησιν, θα απαντήσω συμφώνως με το ερώτημα και ορθώς, και δεν υπάρχει φόβος να εντροπιασθώ; Ιππίας. Και βέβαια πώς είναι δυνατόν, καλέ Σωκράτη, να εντροπιασθής, αφού αυτό όλοι το κρίνουν ορθόν και όλοι όσοι ακούουν θα υποστηρίξουν ότι ομιλείς ορθά; Σωκράτης. Ας είναι. Πολύ καλά. Εμπρός λοιπόν, φίλε Ιππία, ας καταλάβω μόνος μου αυτό που λέγεις.
Αγαπημένε μου γαμβρέ, της Κορνουάλλης δούκα, εξ ίσου δε αγαπητέ και συ, της Αλβανίας , απόφασιν ακλόνητον επήρα από τώρα εις κάθε θυγατέρα μου την προίκα της να δώσω, ώστε να λείψουν αφορμαί συγχύσεων κατόπιν.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν