Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 8 Μαΐου 2025
Όποιος δε από τους υιούς έχει ήδη αποκατασταθή εις κατοικίαν, εις αυτόν να μη δίδη μέρος από τα χρήματα. Ομοίως δε και εις την θυγατέρα του, εις την οποίαν υπεσχέθη τις ότι θα γίνη σύζυγός της, να μη δώση τίποτε ο πατήρ, εις την μη έχουσαν δε υπόσχεσιν γάμου, να δώση.
Άλλως, η μεν Σίπυλος, εξ ης οι δύο στρατηλάται κατάγονται θα γίνη εις το μέλλον πόλις ένδοξος και ισχυρός κατά των βαρβάρων προμαχών, το δε όνομα της Φθίας, τής πατρίδος μου, σιγή και αδοξία θα καλύψη. Α ! όχι. Πικρά δι’ αυτόν θα εύρη ο Κάλχας της θυσίας τα εφόδια.
Και κατ' αρχάς μεν εζήτησαν οι Αργείοι να αναθέσουν εις την διαιτησίαν πόλεώς τινος ή ιδιώτου την διαφοράν την οποίαν είχαν αιωνίως περί της Κυνουρίας, χώρας μεθορίας, πού περικλείει τας πόλεις Θυρέαν και Ανθήνην και ανήκει εις τους Λακεδαιμονίους· έπειτα δε, επειδή οι Λακεδαιμόνιοι δεν επέτρεπαν να γίνεται μνεία περί της χώρας ταύτης, αλλ' έλεγαν ότι ήσαν έτοιμοι, εάν ήθελαν οι Αργείοι, να συνθηκολογήσουν ως πρότερον, οι πρέσβεις του Άργους, με όλην την άρνησιν ταύτην, τους έπεισαν να συγκατατεθούν εις τους εξής όρους· προς το παρόν να κάμουν σπονδάς πεντηκονταετείς, κατά το διάστημα των οποίων οι δύο λαοί ήθελαν, έχει το δικαίωμα, προηγουμένης διακηρύξεως και εκτός της περιπτώσεως λοιμού ή πολέμου εις την Λακεδαίμονα ή το Άργος, να διαμφισβητήσουν μεν διά των όπλων την κυριότητα της χώρας ταύτης, όπως τούτο είχε γίνη άλλοτε, ότε αμφότερα τα μέρη ηξίωσαν ότι ενίκησαν, να μη εκτείνουν δε την καταδίωξιν πέραν των ορίων του Άργους ή της Λακεδαίμονος.
Σαν τα λουλούδια που κλείνομε για χρόνια μέσα στα παλιά σκονισμένα βιβλία. Αν το αγγίξωμε όμως θα γίνη στάχτη. Δεν είμαι εγώ που θαπλώσω τα δάχτυλά μου απάνω του. Ας μείνη κλεισμένο για πάντα. ΦΛΕΡΗΣ — Δεν εννοώ τίποτε, Βέρα. Μιλάς σα Σίβυλλα. ΒΕΡΑ — Αλλοίμονο. Μιλώ καθαρά και σκληρά. Ας μείνη έρημος ο βωμός της Αγάπης, όταν δεν έχη κανείς να προσφέρη πια μιαν ώμορφη θυσία. Μια ώμορφη θυσία!
Μ' αν δε ξεκόψη απόψε, Κι' αν η χιονούρα κι η βροχή θα να κρατήση ακόμα Ακέριο ένα μερόνυχτο, φοβάμαι τα ψιμάρνια. — Κυρ Γάκη, μην το μελετάς, πήρε κι' ανασταλάζει Και το δρολάπι ανάριωσε, με την αυγή θ' ανοίξη, Σηκώθη ένα ανεμόχολο. — Χειρότερα, το χιόνι Θα κατεβή πυχτότερο, και αν θα το στρώση χάμου, Τώρα θα γίνη κρούσταλλο. — Νοτίζ' η γης, θα λυώση. Και μη χολοταράζεσαι.
Θα μείνης λίγες ώρες, απόψε πρέπει να γίνη η δουλειά κι άβριο το πρωί. — Μάλιστα, θα γίνη! — Εκεί που το πιστέβεις με τα σωστά σου, γυρίζεις και τι βλέπεις; Ο νοικοκύρης έφυγε· ο μεγαλήτερός του γιός έπεσε απάνω σε δυο σάκκους πίτερα και ρουχαλίζει· η κόρη του ξαπλώθηκε στο κρεββάτι και κοιμάται, είκοσι χρονώ γυναίκα· μια άλλη, δεκαπέντε χρονώ, καμώνεται πως νυστάζει. Βουβάθηκαν όλοι.
Έβηξεν ολίγον, επλησίασε το κάθισμά του και εξηκολούθησε: — Αν ήξευραν οι άνθρωποι την αξίαν των δένδρων και των φυτών, έπρεπε να φυτεύουν παντού, να μην αφήσουν χωράφια, πλατείας, δρόμους, να γίνη ο κόσμος, όπως κατά τους πρώτους αιώνας, δρυμός μέγας.
Ο δε δούλος, εάν μεν βοηθήση, ας γίνη ελεύθερος, εάν δε δεν βοηθήση, ας δεχθή εκατόν ραβδισμούς με το μαστίγιον, και εάν μεν γίνη το συμβάν εις την αγοράν, από τους αγορανόμους, εάν δε συμβή έξω από την αγοράν εις την πόλιν, τότε οι αστυνόμοι να τον τιμωρήσουν, εάν δε εις τους αγρούς κάπου, τότε οι άρχοντες, των αγρονόμων.
Η δε νόμιμος επιστροφή ή όχι ας συμβαίνη ως εξής. Εάν όμως τον πωλήση κανείς τεχνίτης εις ιδιώτην, τότε όστις τον αγοράση ας τον επιστρέψη εντός εξαμήνου, εκτός όταν πάσχη από ιεράν νόσον. Δι' αυτήν δε ας επιτρέπεται να γίνη η επιστροφή εντός ενός έτους. Ας εικασθούν δε και οι δύο εμπρός εις ιατρούς, όσους εκλέξουν και οι δύο εκ συμφώνου.
Δυο χέρια δυνατότερα από τα δικά του το αγκαλιάζουνε και το παίρνουνε με τη βια από την επικίντυνη θέση κι από το θέαμα της θάλασσας. Το παιδί είμαι γω ο ίδιος και χαμογελώ μελαγχολικά με την ανάμνηση, ενώ περνούν οι νυχτερινές ώρες χωρίς να το νοιώθω και κάθουμαι μόνος και κοιτάζω σε κείνο, που μέλλει να γίνη.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν