Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
Janboer, die sedert het voorgevallene geheel van streek was, keek Berend aan alsof deze een tijger was die op hem loerde. 't Was alsof hem de woorden in de keel bleven steken; en toen hij eindelijk de stem terug kreeg, zeide hij, terwijl hij zich eensklaps omwendde: "Mins, mins, 't schêlt oe in 't heufd, of, ge zint slecht!"
"Och voader, dat weet ie zoogoed as ik," hernam Paul: "starven mot ielk mins, en de ouwe motten 't erste." Het scheen wel alsof het denkbeeld van sterven den zondaar nimmer zoo akelig had toegeschenen als in dit oogenblik. Strak vestigde hij zijn doffe oogen op den zoon, en eenige malen riep hij met een akelige stem: "Starven.... starven!" en daarna: "o God! o God! help mien! help!"
"Joa 't is zoo, 't is zoo, mien jong.... mien beste Frerik!" hernam Arie weder, terwijl hij zich geweld moest doen om het beven van de onderlip te bedwingen: "Drie moanden zin gauw um, moar drie moanden veur 'en oud mins!.... 'k Zie al in 't vier en tachtigste joar Frerik, en, dan is ielke moand d'r één.... d'r kan zooveul gebeuren in zoo'n tied Frerik, en as.... grootvoader..... oe..... is..... veur..... 't letste gezien had..... as ie is...."
"Geen mins.... geen mins....!?" stotterde de oude man, en hij sloeg de oogen naar boven en zuchtte: "God bewoar'em!" Voorzeker zullen wij den lezer niet behoeven te zeggen, dat de grijsaard den nacht schier slapeloos doorbracht.
"Meister is 'en gek en gij bint zoo wies as de rest," hernam Gerrit: "Loaten ze oe niks verdinksen." "En de kranten," hernam Griet, "of 't doar niet in steet; 't is 'en ding! 'en mins is toch 'en mins!" "Nou, m'n goeje ouwe Griet," zei Gerrit, "loawwe ons nou niet veralteresieren; 't is bepoald en we kunnen nou niet meer 't huus blieven.
Dat ie voorders giesteren margen te D. in 't Fortuin was oangekommen, waar ze hum getraktierd hadden, en dat ie bij hier en gunder zoo'n verlangst noar zien jungske had gekregen, dat ie toch op weg was gegoan, moar, muu as ie was gewêst, onderwêges most zin neergevallen. Zoo schandoalig had Deine niet gedocht dat 'en mins liegen kos.
Bin 'k niet de zeun van 'en mins, die weer ontsloagen, opstond van kwoad tot arger kwiem, en, die 'k giesteren oavend beurde, dat... o God!...." Maar de goede jongen begon zoo luid en akelig te huilen, dat de verschrikkelijke waarheid hem niet over de lippen kwam.... dat zijn vader tot een tepronkstelling op het schavot was veroordeeld.
Wie de man was die in dat rijtuig zat, vernamen wij niet, maar wel had Deine-Meu, die de hoeve Het Uiversnest bewoonde 't welk juist aan den weg lag gezien, dat de mins in 't rietuug zien koetsier had oangetikt, waarop deze met de zweip had achterum gesloagen, zoodat 'en jungske van vief of zes joar, dat achterop stong en met zien verkleumde henjes 'en iesder of'en ding had vastgehouwen, van de tree af, en veur dood op den weg was neergevallen.
"Bij God! neen..... da's onwoar!" riep Anneke, terwijl haar schreien het spreken belemmerde. "Paul....! neen....! zeg dan.... dat 't niet is! Paul, hoe zou 't meugelik wêzen.... gij, die onderwêges nog van Deine-Meu as 't beste mins op de wereld hebt gesproken! Neen, neen, Paul het niks gedoan! As hie 't gedoan het, dan zie'k eiges schuldig. Paul!
"Eerste klasse!" zei de conducteur; "Wel man, dan heb je 't best gehad." "Hê?" zei Meeuwsen, die de mins niet begreep. "Stom volk!" bromde de conducteur, zacht genoeg dat de Meeuwsens 't niet konden hooren, en hij vertrok met een luid: "Amsterdam Heeren!" De trein hield nu voor goed stil. Alles stapte af, en 't was een rumoer, dat Gerrit en zien zeun d'r niks van begrepen en verbiesterd rondkeken.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek