United States or Afghanistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Λοιπόν, έλληνες, πηδώντες ας πετάξωμεν ρουκέτας Κι' ας ειπούμε όλοι «Ζήτω ο περίδοξος Γαμβέτας! Ζήτω, Ζήτω ο καλός μας Δεληγιάννης! Ζήτω, Ζήτω Της ωραίας Θεσσαλίας και Ηπείρου τόνα τρίτο! Ζήτω και ο Κουμουνδούρος, το Συνέδριον, κι' εμείς, Που εγίναμεν μεγάλοι και εντός μιας στιγμής. ΤΕΤΑΡΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Κ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ενώπιον τον Συνεδρίου.
Πες τους ότι την Ελλάδα ταπεινήν δεν υποφέρεις, Πες τους, πες τους, αλλά πες τους, Δεληγιάννη, ό,τι ξέρεις· Και αν δεν μπορέσης πέρα να τα βγάλης συ μονάχος, Ας σε βοηθήση λίγο και ο Άγγελος ο Βλάχος. Έτσι πλέον και οι δυο σας θε να ήσθε αρκετοί, Για να κάμετε βεβαίως εις το έθνος κάτι τι.
Με σαπούνι της Ευρώπης τρυφερό και μυρωδάτο Να αλείψης το κορμί σου από πάνω έως κάτω· Να φορέσης μια βελλάδα κατακαίνουρια, φωκόλα, Λαιμοδέτη, άσπρα γάντια και τα αναγκαία όλα. Κι έτσι πλέον, Δεληγιάννη, στολισμένος σαν γαμπρός, Να φανής με παρρησίαν στο συνέδριον εμπρός. Βάστα πόζα, Δεληγιάννη, όσο ειμπορείς μεγάλη, Και μη σκύψης εις κανένα διπλωμάτην το κεφάλι.
Αχ! ας ήμουνα πουλάκι, Δεληγιάννη, να πετάξω Με εσέ στο Βερολίνον, και κρυφά να σε κυττάξω Πώς θα μπης στου συνεδρίου την απέραντη την σάλα, Πώς θα χαιρετήσης τόσα υποκείμενα μεγάλα, Πόσας ρεβεράνς θα κάμης, και με ποίο σοβαρό Θα καθίσης στου Σουβάλωφ και του Βίσμαρκ το πλευρό.
Ω! ποίον άλλο κράτος έχει αυτή την χάρι Να κρύβη εις την γη του ακένωτο πιθάρι Από λαμπρό διαμάντι, χρυσάφι και ασήμι; . . . Εμείς, νομίζω, μόνον έχομ' αυτή την φήμη, Και όποιος έχει κρίσι, Μ' εμέ θα συμφωνήση. ΤΡΙΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Κ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ. έξω από την πόρτα του Συνεδρίου. Τίκι, τακ, ανοίξετε μου, προσφιλείς μου διπλωμάται, Και απ' έξω απ' την πόρτα μη αδίκως με βαστάτε.
Στρίβε κάποτε με στόμφον το μουστάκι, Δεληγιάννη, Μη προσέχης εις κανένα, βλέπε ίσα στο ταβάνι· Κτύπα κάποτε το χέρι, πότε πάλι το ποδάρι, Για να μη μπορέση άλλος τον αέρα να σου πάρη. Ένα ψιτ εάν ακούης, γίνου θάλασσα, φωτιά, Και ξεκούφαινε του κάθε διπλωμάτη τα αυτιά.
Αλλά πρόσεχε ολίγον, Δεληγιάννη, πριν προφθάσης Να ειπής στους διπλωμάτας της Ελλάδος τας προτάσεις, Μήπως έξαφνα την πόρτα με αγένειαν σου κλείσουν Και απ' έξω με τα χέρια σταυρωμένα σε αφήσουν. Αι! μα τότε εις την πόρτα δώσε μια κλωτσιά γερή, Κι' έμπα δείξε τους πως είνε και το χέρι σου βαρύ. Ο ΠΡΩΤΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Κ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ενώπιον τον Συνεδρίου.
Δι' αυτά λοιπόν και άλλα, που σας είπα παραπάνω, Σας το λέγω, κύριοι μου, και σας επαναλαμβάνω, Ότι πρέπει χωρίς άλλο η Ελλάς να μεγαλώση, Και ας μη το θέλουν τούτο ούτ' οι τούρκοι, ούτ' οι ρώσοι. Ή μας δίδετε σαν φίλοι μια γενναία αμοιβή, Ή σας πέρνομεν τα φώτα, κι' απομένετε στραβοί. ΔΕΥΤΕΡΟΣ ΛΟΓΟΣ ΤΟΥ Κ. ΔΕΛΗΓΙΑΝΝΗ ενώπιον του Συνεδρίου.
Φεύγεις, φεύγεις, Δεληγιάννη, και μας πας στο Βερολίνον, Για να είπης τας δικαίας απαιτήσεις των ελλήνων, Και ο κάθε έλλην τόρα με γλυκύτητα προφέρει Το μεγάλον όνομά σου, και πηδά ψηλά και χαίρει. Μα κι' εγώ μαζύ με όλους σαν θεότρελος γελώ Και φωνάζω «Δεληγιάννη, κατευόδιο σου καλό.»
Κι' αν ο Σώλσβουρυ, ο Βίσμαρκ, ή ο κύριος Ανδράσσυς Κάμνουν ότι ξεροβήχουν στας δικαίας σου προτάσεις, Τότε πλέον είν' ανάγκη την γροθιά σου να τους δείξης, Και τα δόντια σου αφρίζων με πολύν θυμόν να τρίξης. Τέλος πάντων, Δεληγιάννη, εις εκείνη την στιγμή Κάμε ό,τι ειμπορέσης για του έθνους την τιμή.
Λέξη Της Ημέρας