Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 3 Ιουνίου 2025
ΙΟΚΑΣΤΗ Αλλοίμονο και τρισαλλοί, δυστυχισμένε! Αυτό ’χω μόνο να σου πω, και τίποτ’ άλλο. ΧΟΡΟΣ Γιατί έφυγε η βασίλισσα, Οιδίπου, λυπημένη; Φοβούμαι μήπως η σιωπή κακών αρχή μας γείνη. ΟΙΔΙΠΟΥΣ Ας γείνη ό, τι κι αν γείνη° τη γενιά μου να μάθω θέλω, κι άσημη ακόμη ας είναι. Αυτή με τη γυναίκεια της την περιφάνεια ντρέπεται για την ταπεινή καταγωγή μου.
Τόσον ήσυχος, τόσον απλή, τόσον ταπεινή ήτο η ζωή της οικογενείας εν Ναζαρέτ. Η ευσέβεια και η φαντασία τον ζωγράφων των πρώτων μεσαιωνικών χρόνων μας αναπαρέστησαν όλως διαφορετικήν εικόνα.
Αφού όλοι οι άλλοι εβυθίσθησαν εις σιωπήν, εκείνος υπεσύριξεν εις το ους του Σωτήρος το άκαιρον ψιθύρισμα, εν όλη τη πικρία της προκλητικής του χλεύης, ουχί ερωτών καθώς οι άλλοι ηρώτησαν μετά φιλοστόργου ευλαβείας, «Κύριε, μήτοι εγώ ειμι;» αλλά τον ψυχρόν τυπικόν τίτλον, «Ραββί, μήτοι, εγώ ειμι; Τότε η ταπεινή, ανεπίληπτος απάντησις, «Συ είπας», επεσφράγισε την ενοχήν του.
Είχε λοιπόν εχθρούς και έμελλε να υποφέρη! Δεν ηδύνατο να πιστεύση τούτο. Αυτή η τόσον ταπεινή, η τόσον πενιχρώς ζώσα, είχεν εχθρούς; Και υπήρχε τις, όστις ηδύνατο να φθονήση το ευτελές του βίου της; Και τι πλειότερον ηδύνατο να υποφέρη, ειμή την ένδειαν και τας περιφρονήσεις ας καθ' εκάστην υπέφερεν; Δεν ηδύνατο εν τούτοις ν' αποφύγη την επίδρασιν των προρρήσεων εκείνων.
Σε σας μόνον οφείλω ό,τι στη φύσι δεν χρεωστώ ούτε και στον πατέρα μου. Η φύσις κι' ο πατέρας μου άνθρωπο με έπλασαν, σεις όμως με εκάματε κάτι περισσότερον· μ' εκάματε σοφό γιατρό. Δόξα, χάρις και τιμή σ' εκείνους που εχάραξαν στην ταπεινή μου την καρδιά αισθήματα αιώνια. ΧΟΡΟΣ Ζήτω, ζήτω εκατό φοραίς ο νέος μας γιατρός που τόσον ωραία ομιλεί.
Η μικροαπασχόλησή του στο Τελωνείο δεν του άρεσε• ήταν μια ταπεινή και κοπιαστική δουλειά, του έτρωγε τα νιάτα. Εκείνος αγαπούσε τη φιλόπονη ζωή, βέβαια, αλλά την απλή ζωή, στον καθαρό αέρα. Όλοι τον συμβούλευαν να πάει στο νησί της μητέρας του, για να δοκιμάσει την τύχη του με μια τίμια δουλειά.
Η ταπεινή οικία της Ναζαρέτ ήτο κοινή εις πολλούς «αδελφούς» και οικείους. Και η οικία η εν Καπερναούμ, την οποίαν τόσον συχνά επεσκέπτετο δεν ήτο κτήμα Του· εδανείσθη Αύτω υφ' ενός των μαθητών Του. Ουδέποτε ανήκεν εις Αυτόν ενός ποδός πλάτος επί της γης την οποίαν ήλθε να σώση.
Τον παρετήρουν κρυφίως ημιανοίγων τα βλέφαρα. Έμενεν ακίνητος επί της κλίνης του, με τας χείρας σταυρωμένας υπό την κεφαλήν και τους οφθαλμούς ανοικτούς, προσηλωμένους εις την οροφήν. Δις ή τρις τους έστρεψε προς εμέ και μου απέτεινε ταπεινή τη φωνή τον λόγον, ερωτών εάν κοιμώμαι. Δεν απεκρίθην, προσποιούμενος ότι κοιμώμαι. Δεν είχα διάθεσιν διά συνομιλίαν.
Ότε έφθασεν εις την θύραν, εστάθη. Ο ιερεύς έλεγέ τι ταπεινή τη φωνή. Μόλις ηδύνατο ν' ακούση ο γέρων. Έκυψε την κεφαλήν εντός της καλύβης. Του λεπρού η κεφαλή δεν εφαίνετο. Την απέκρυπτον τα νώτα του ιερέως, όστις γονατιστός επί του εδάφους κλίνων τον αυχένα προς τον λεπρόν, προσηύχετο.
Για δαύτα, κατά την ταπεινή μου γνώμη, η Ρωμαίικη η Πίστη είναι το μεγαλήτερο αίτιο που έκαμε τη Ρωμιοσύνη και ζη κακά ψυχρά ως τα σήμερα. Κι όσο υπάρχει ζωή, υπάρχει κ' ελπίδα. 8 Γότθοι Με το κεφάλαιο τούτο μπαίνουμε στην περίοδο που αγνώριστοι και μακρινοί βάρβαροι φανερωθήκανε στα πρόθυρα του πολιτισμένου κόσμου, που λες και πρώτη φορά τον ανακαλύψανε.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν