Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 17 juni 2025
"Je ben een uil Christensen," herhaalde ze snikkend toen het feest naderde; "je kunt president zijn van vereenigingen voor arme kraamvrouwen en voor alle mogelijke ziekenfondsen; maar je geeft me, goeie God! je geeft me daar vrijwillig 't eenige baantje op, waar een beetje zilver van kon komen, ja, want dat kon je toch wel van te voren weten.
"Fritsje zit in den koffer," lichtte Bob toe. "In den koffer?" Allen keken verbaasd naar de tweelingen, toen Hans, die opeens aan de verrassing van Leni dacht, zei: "Ja, 't is een geheimpje, hé Bobbie?" De verwondering steeg ten top. Door holde naar boven, waar ze Fritsje snikkend in den koffer vond zitten. "Och, kleine vent, wat scheelt er aan?"
Maar...." »Neen, dat begrijpen wij. Maar, wat?" »Maar, voor alles moeten wij de zaken uit hun waar oogpunt beschouwen." »Helaas, mijnheer Sylvius," antwoordde Hulda. »Ik vrees, dat het ware oogpunt is: dat mijn arme Ole Kamp met de Viken vergaan is.... O, God!... O, God!" ... »Kom, kom, nu geen dwaze gedachten!" »Ik zal hem nimmer meer terugzien!" kreet het jonge meisje snikkend. »Zuster!
"Ja, de brief, die mij mijzelve deed verwenschen," roept Hermoine uit, "de brief die, zooals ik meende, u den dood had gebracht in plaats van liefde; de brief, die u opdroeg, den dapperen Engelschman, ik wil hem nu niet meer wreed noemen, te dooden." En er komen tranen in haar oogen, en snikkend zegt zij: "Vertel mij al uw avonturen van het oogenblik af, dat gij van mij verwijderd waart."
Die moet gij eerst redden, want zij zijn 't erfdeel van Soetkin, van de arme vrouwe. Uilenspiegel luisterde niet, maar liep tot aan de poort van het Steen. Daar vond hij Soetkin zitten; hij kuste heur snikkend en zij weenden beiden. Door hun jammeren was het volk in menigte naar 't gevang toegeloopen. Maar de serjanten kwamen, en verjoegen de arme Soetkin en Uilenspiegel.
Wij volgden hem gezamenlijk in de kamer der huishoudster, die ter linkerzijde van de gang was gelegen. De oude vrouw liep op en neer, met een onrustigen blik, maar de verschijning van Miss Morstan had een kalmeerende uitwerking op haar. »God zegene uw lief, kalm gelaat!" riep zij, zenuwachtig snikkend, »het doet mij goed u te zien. O, want ik heb heden een dag vol angst doorgebracht."
Maar dan brak geheel zijne kunstmatige sterkte; een tranenvloed borst uit zijne oogen en hij weende zuchtend en snikkend als een kind, totdat zijn hart van het overmatig wee was ontlast en hij, wel diep-treurend doch met gelatenheid, op de bemerkingen en vragen zijner geleiders kon antwoorden. Geloofden de gendarmes aan zijne onschuld of aan zijne plichtigheid?
Deze vervulde de gansche ziel van dezen rampzalige met een schitterenden glans. Lang weende Jean Valjean. Hij weende heete tranen, hij weende snikkend, moedeloozer dan een vrouw, angstiger dan een kind. Terwijl hij zoo weende, werden zijn hersenen meer en meer verlicht, door een buitengewoon licht, en bekoorlijk tevens.
Koud en vluchtig hadden hare lippen op het voorhoofd van hare schoon- en kleindochter gerust; zij wist wel, dat daar boven in de schemering haar kleinzoon zich een geluk had verzekerd, bij welks glans al het andere verbleekte, en dat hare oogen verblindde aldus besloot deze eenmaal zoo bewonderde ster hare rol, en toen zij het oude bordes voorbij reed, balde zij de fijne handen, terwijl Sanna zich snikkend uit den wagen boog voorbij, voorbij!
Zoo, terwijl een sidderende ademtocht bang haar geheele lichaam doorschokte, kauwde zij, kauwde zij op het afgekeurde proefje van het portret van Otto. Zij weende nog, niet meer snikkend, niet meer bitter, maar als een kind, met zachte kinderlijke geluidjes, zacht steunend, teeder kermend, lieflijk pruilend. Een geween, waarin soms nog iets als een lachje doorklonk, een lachje van waanzin.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek