Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Een boerderijtje met één paard, behoorende aan den baron, mejonkvrouw Anna's vader, kwam tegen Kerstdag te huur. Het was er lief gelegen op de grens der vruchtbare bouwlanderijen en der malsche weiden, met een lange, mooie olmendreef naar den hoogen zandweg op de golvende vlakte en een beukenboschje achter schuur en stallen.
Nu, geef haar een minne, het is zelfs beter zoo. Als hij komt, zal het hem genoegen doen haar te zien. Neem ze weg...." "Alexei Alexandrowitsch is al gekomen. Hier staat hij," zeide de baker en beijverde zich Anna's aandacht op Karenin te vestigen. Maar deze zag hem voorbij. "Ach, onzin! Geef mij het meisje, geef het mij. Hij is nog niet gekomen.
Wel trekken zij, die eenig schoeisel dragen, het uit, als ze over het touw stappen en kunnen dan van hun ongeschoeide voeten op de manier van apen gebruik maken. Buitendien is er iemand bij de hand, die voor twee anna's de menschen, die licht duizelig worden, op zijn rug neemt en diegenen, die verschrikt worden door de bruisende watervallen onder dien clownsweg, eroverheen draagt.
Aan Wronsky's blik, zooals hij de tafel overzag en den huismeester met het hoofd teekens gaf, zooals hij Dolly tusschen botwinja en soep liet kiezen, bemerkte deze als ervaren huisvrouw, dat dit geheele diner zonder Anna's toedoen, hoewel onder toezicht van den huisheer zelf tot stand kwam.
"Zijt ge daar al!" riep zij uit en kuste haar. "Dolly, hoezeer verheug ik mij, je te zien." "Ik verheug mij ook," antwoordde Dolly met een mat lachje en trachtte op Anna's gelaat te lezen, of deze reeds alles wist. "Het schijnt, dat zij reeds alles weet!" dacht zij toen zij daar medelijden op las.
"Kom An'," zei Betje Bouts, "we gaan samen." En zij liet Anna in 't midden gaan, met Willem dicht aan Anna's zijde. Betje stuwde 't gesprek. Eerst wilde 't wel niet wielen. Maar zij wist het te drijven. Doch zij greep de eerste gelegenheid aan, om een jongen kerel vast te klampen, dien ze volgde naar het schietterrein. "Kom mee" wenkte ze nog even bij 't weggaan met hem.
Ze beproefden toen met grooten ernst, ons af te brengen van het prediken van het Evangelie, om de leer der Veda's te verkondigen, en boden zelfs aan, de anna's te betalen voor den tol, als wij hun plan wilden volgen. Dit gaf mij de gelegenheid, de schoonheid van Jezus' leer aan te toon en en erop te wijzen, dat wie eenmaal voor haar gewonnen was, haar nooit weer verliet.
En terwijl zijn hand zijn naam opschreef in Anna's balboekje voelde hij de begeerte naar zoo'n wild bestaan met haar branden in zijn polsen. Met 'n overgegeven gemoed gaf hij toe aan den wellust van die fantasie. Maar toen nam Anna hem mee naar een meisje, dat, een beetje afgezonderd, bij den schoorsteen stond in de houding van iemand, die zich niet thuis voelt.
Sierlijk bewoog Anna's rank figuurtje zich over den landweg tusschen het graan en 't groen. 't Was een man die naderde. Hij ging Anna voorbij. Daar keerde hij zich naar haar om. Zij ook wendde zich. Nu praatten zij samen. "Wel, heb je van je leven!" bromde Willem Stoffels, toen hij den wandelaar herkende: "Hary van den meester...."
Anna Stjärnhök en Ulrika Dillner staan alleen op den weg; maar ze spreken geen woord. Ulrika rilt voor Anna's blik, en Anna heeft de arme stumper, voor wie ze haar geliefde geofferd heeft, niets te zeggen. Zij had kunnen schreien en tieren, zich op den grond kunnen werpen, sneeuw en zand op haar hoofd strooien.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek