Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 18 juni 2025
Met een dame, die reed, verbond zich voor Dolly de voorstelling van een lichte, jeugdige coquetterie, die naar haar meening voor Anna's leeftijd en positie niet meer paste, maar toen zij haar nader beschouwde, verzoende zij zich weer met haar rijden; in weerwil van groote élégance was toch alles in Anna's houding, kleeding en beweging eenvoudig, kalm en waardig, zoodat niets natuurlijker kon schijnen.
Maar vooral besefte hij het onware en onnatuurlijke van zijn verhouding tot zijn vrouw. Toen de weekhartigheid, die het naderen van Anna's dood had verwekt, verdwenen was, bemerkte Alexei Alexandrowitsch, dat zij hem schuwde, dat hij haar lastig was en dat zij hem niet in de oogen kon zien.
Toen de dame was heengegaan, aarzelde haar man een tijdlang, terwijl hij met de oogen Anna's blik zocht met een blijkbaren wensch haar te groeten. Zij scheen dat echter opzettelijk niet te willen bemerken, maar wendde zich om en zeide iets tot Jawschin, die zijn hoofd met het kortgeknipte haar naar haar toe boog.
"Ik denk," antwoordde Anna, met een harer handschoenen spelend, "dat, daar er zooveel hoofden zooveel zinnen zijn, er ook wel zooveel verschillende liefde zal wezen als er harten zijn." Zoover de welvoegelijkheid toeliet, had Wronsky, in spanning Anna's antwoord afwachtend, haar aangezien.
Dien dag kwam Alexei Alexandrowitsch in Anna's boudoir, trad op Wronsky toe en na de deur gesloten te hebben ging hij tegenover hem zitten. "Alexei Alexandrowitsch," zeide Wronsky, die zag, dat het nu tot een verklaring zou komen, "ik kan niet spreken en niets begrijpen. Verschoon mij. Hoe zwaar het u ook vallen mag, geloof mij, dat ik nog verschrikkelijker lijd." Hij wilde opstaan.
Zij spraken nog den halven nacht door. Eerst tegen drie uur hadden zij zich in zoover met elkander verzoend, dat zij konden inslapen. Toen Anna's gasten haar verlaten hadden, was zij in haar kamer op en neer gegaan.
"Niet dood?" kwam 't bevend van Anna's bleeke lippen. "Hij moet er bewusteloos gelegen hebben tot den nacht, ging de boer voort. De koele dauw en de koude hebben hem weer tot zich zelven gebracht. Toen is hij naar huis kunnen geraken. Zijn heel gezicht was opgezwollen en 't haar stond stijf van 't bloed." Anna ging weg. In de keuken barstte zij uit in tranen. "Het is mijn schuld" kreunde zij.
Het was tien minuten voor negen. Een kleine coupé met twee schimmels stond op het oprijplein. Wronsky herkende Anna's coupé. "Wil zij mogelijk bij mij komen?" dacht hij. "Dit was beter geweest, want het is mij onaangenaam dit huis binnen te gaan. Maar enfin, ik kan mij niet meer verbergen." Hij sprong uit de slede en ging naar de deur.
In de afwezigheid van meneer de Latour-Champlon, den baron-burgemeester en jonkvrouw Anna's vader, werden zij door meneer Waelckens, den eersten wethouder, in de secretarie van het gemeentehuis, met openstaande deuren, getrouwd. De plechtigheid was spoedig afgeloopen.
"Doe uw invloed op haar gelden, bewerk, dat zij schrijft. Ik zelf zou niet gaarne en kan ook bijna niet met hem daarover spreken." "Goed, ik zal er met haar over spreken. Maar hoe denkt zij er zelf over?" zeide Dolly, terwijl haar plotseling Anna's eigenaardig aanwendsel inviel om de oogen toe te knijpen, als het gesprek op onderwerpen van haar intiemste leven kwam.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek