United States or Nicaragua ? Vote for the TOP Country of the Week !


"Ik zal u zeggen wat ik ben, als gij mijn arm wilt nemen: une fois ne fait pas loi; het is allermeest voor de gezelligheid." "Neen! ditmaal zult gij uw zin niet hebben, Leo. Het is even gezellig zóó ieder op zich zelf, en als ik uw gids ben, moet ik weten wat het beste past op deze gronden. Ik kan even goed luisteren." "Verschoon mij, dan stel ik mijne vertrouwelijke mededeelingen uit tot later."

»Mijn vader, mijn goede, mijn ongelukkige vader!" riep Frits terwijl hij op het geschrift staarde met oogen vol tranen, zonder dat hij eigenlijk las; daarop tot Wilkinson nog met bewogene stem: »Verschoon mij, Sir! die letters.... mijns vaders eigen hand.... ik.... ik ben ten volle overtuigd,... maar dit.... dit laat gij mij, niet waar?"

"Verschoon mij," antwoordde de vreemdeling, eenigszins verlegen zijn geweer opstekende: "ik ben verdwaald in dit gebouw, ik weet zelf niet hoe, en gaarne wenschte ik een deur te vinden, die mij op straat bracht." De aanwezigen mompelden onderling, en de meesten schudden het hoofd.

"Met blijdschap zal ik met u gaan, Jonker!" zeide de Gravin, op wier gelaat een diepe ontroering leesbaar was: "met onuitsprekelijk veel genoegen zal ik uw vader zien. Verschoon mij, indien ik u onbekend beleedigd heb, en laat deze kus u het vermaak uitdrukken, dat mij deze ontmoeting verschaft.

»Verschoon mij, mevrouw! ik kan moeielijk gelooven dat zulks in zijne bedoeling ligt," voegde de Graaf haar toe met zekeren ernst. »Zoo ik iets op hem aan te merken heb, is het juist dat hij zoo weinig werk maakt van de dames; wij weten toch allen dat zij het zijn qui mènent le monde, en hij negligeert zelfs de invloedrijkste onder haar; met een weinig courtoisie zou hij groote voordeelen kunnen behalen, maar zijn gemis daarvan gaat soms tot stugheid en 't is altijd zijns ondanks geweest dat sommige vrouwen hem gepousseerd hebben; hij heeft het meestal geloond met eene nonchalance qui frise l'ingratitude."

DANDYN. Volkomen, Zoon; niets kan als rechten my behaagen, Ik wil daar in besteên de rest van myne dagen; Maar laat de Pleiters in toekomende, myn Zoon Wat korter zyn; en uw misdadige... LEANDER. Verschoon Hem maar, laat ons in vreugde ons zelf niet kwellen; Ei, Vader.

"Zuster!" zeide hij tegen Tante Letje: "ik stel u de Freule Van Lintz voor, de dochter van Keetje Reefzeil, die gij u herinneren zult." "Mijnheer!" riep Amelia uit, verbleekende en mijn vader vol angst aanziende. "Verschoon mij," vervolgde mijn vader: ik had wellicht moeten zeggen: Donna Amelia de Talavera.

"Verschoon mij," zeide ik: "maar, zoo ik u zeide, hoe en waar ik met den Graaf heb kennis gemaakt, zoude UEd. dan ook niet weten, hoe en waar hem te vinden?" "Daar is wat aan," antwoordde mijn vader, lachende: "welnu! ik zie uw nadere ophelderingen te gemoet. Het doet mij in allen gevalle genoegen, dat gij niet op dit meisje verliefd zijt."

"Vergeving," hernam Javert, "dat ik u nog een vraag doe, 't is mijn plicht: hebt ge van avond niet iemand gezien, die ontvlucht is, en dien wij zoeken,... Jean Valjean ... hebt ge hem niet gezien?" De zuster antwoordde: "Neen." Zij loog. Zij loog tweemaal achtereen, slag op slag, vlot, zonder aarzeling, als in volkomen overtuiging. "Verschoon mij," zei Javert en hij ging heen, diep buigende.

Mevrouw Shelby volgde haar stil, nam haar bij de hand, trok haar zacht weder terug en zette haar naast zich op een stoel. "Mijn arme, goede Chloe!" zeide zij. Chloe liet haar hoofd op den schouder harer meesteres zinken en snikte: "O, Mevrouw, verschoon mij. Mijn hart is gebroken dat is het al."