Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 19 juni 2025
Waar wilt u dat ik u heen zal brengen?" "Nee," hervatte Ibarra, "we zijn aan 't redetwisten, we moeten weten wie er gelijk heeft in zulk een gewichtige aangelegenheid." "Verschoon me, meneer," antwoordde Elias 't hoofd schuddend, "ik ben niet welsprekend genoeg om u te overtuigen.
"Ik bid u," antwoordde Madzy, reeds vreezende te veel gezegd te hebben: "laat dit geval niet nader onderzocht worden. Ik wil niet, dat er om mijnentwil iemand leed geschiede." "Zooals gij verkiest is het wel! Zweder! ga, en zeg dat men den man ontboeie. En nu, Jonkvrouw! verschoon mij, gij waart op het punt van mij te gaan verhalen...."
Ik ben oud en al zoo gebogen onder den last des levens, dat ik er nog wel wat bij dragen kan, al ben ik er bijkans onder versuft; mogelijk weet ik er wel iets op te vinden om een gat te stoppen of iets dat dreigt af te leiden; alleen wees oprecht met mij en zegt het mij ronduit in vertrouwen." "Wel, generaal! ik zou daar veel op kunnen antwoorden, maar verschoon mij voor dit oogenblik.
Zodra Machteld die droeve blik ontvangen had, liep zij tot hem, en vatte een zijner handen tederlijk in de hare: "O verschoon mij, mijn lieve Willem," sprak zij, "ik bemin u zeer, maar dan moogt gij mij ook niet meer plagen met dat lelijke woord sterven, dat gij altijd in mijn oren doet klinken. Vergeef het mij, ik bid U."
»Verschoon mij, dat sta ik niet toe," hernam hij, haar met eerbiedige hoffelijkheid even bij de hand vattende en naar de causeuse terugvoerende, »in een aanzienlijk Hollandsch huis eene dame te ontmoeten, die voor een onbekende weten wil dat zij hare moedertaal spreekt, is zulk eene merkwaardige zeldzaamheid, dat ik het als eene bonne fortune beschouw, in dit tête
"Verschoon mij, generaal!" in een wip was ik weer op mijn post bij de speeltafel, na Francis een blik te hebben toegeworpen, waaruit zij mijn leedwezen moest verstaan. "Als gij plan hebt om nog eens te deserteeren, moest gij liever verlof vragen," sprak de kapitein lachende, "dan zullen wij u behoorlijk uw paspoort geven."
»Verschoon mij, mijnheer! hoe weet gij dat het eene repetitie is?" vroeg Frits wat verwonderd. »Dat is wel te zien! en daarbij heb ik nog eene reden om dat te onderstellen, die ik u zeggen zal als we confortable in ons rijtuig zitten!" »Klaar koetsier!" en de staljongen-kellner sloeg het portier dicht dat de glazen rammelden; de fooi was hem niet meegevallen.
Het ware beter zijn eten wat te laten wijken." "Neen, neen. Verschoon mij, Heer De Valois," riep het meisje met hoogmoed, "maar gij bedriegt u grotelijks: mijn valk is juist goed. Ik ben in de valkerij niet onkundig. Zelf heb ik deze fraaie havik opgevoed, tot de jacht afgericht, en des nachts bij kaarslicht bewaakt... Uit de weg, heer De Valois, uit de weg!
"Verschoon mij, Mijnheer!" hernam De Groot: "Ik wijt mijn ongeval geenszins aan mijn landgenooten, onder welke ik mij beroeme, hooge achting en deelneming jegens mij te hebben ondervonden. Een vervolging als die, welke ik lijden moet, is alleen het gevolg van den nijd en haat, welke het gemeene lot der ware verdiensten zijn, en waarin ik mij dus verheugen mag.
Verschoon mij wat ik u bidden mag, in het vervolg van uwe bezoeken; zij verlevendigen slechts treurige herinneringen in mij. Stel u tevreden met datgene wat ik vrijwillig voor u opoffer. Hecht u niet langer aan deze aarde, welke gij reeds spoedig zult verlaten verlaten, om rekenschap uwer daden af te leggen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek