United States or Isle of Man ? Vote for the TOP Country of the Week !
Zij kwam tot het besef, hoe zwaar het was, zich zonder geveinsdheid en pronkerij op de hoogte te handhaven, waartoe zij getracht had zich te verheffen; het kwam haar nu voor, dat deze wereld van kommer, van zieken en stervenden, waarin zij hier geleefd had, beangstigend en nederdrukkend was; en de inspanning, die zij had aangewend om die wereld lief te hebben, kwam haar nu kwellend en pijnlijk voor; zij verlangde van hier weg te komen, op reis te zijn, snel voorwaarts in de frissche lucht, terug naar Rusland, naar Klekotok, waarheen ook Dolly met haar kinderen, zooals zij uit haar brieven wist, was verhuisd.
Midden in dit gesprek hoorde men in de allee het snuiven van paarden en het rollen van wielen over het kiezelzand. Dolly had nog geen tijd gehad om op te staan, ten einde haar man te gemoet te snellen, toen Lewin reeds uit het venster van de kamer sprong, waar Grischa zijn les leerde en dezen er door beurde. "Dat is Stiwa!" riep Lewin van beneden. "Wij zijn met de les klaar, Dolly!
"Van paarden heb ik geen verstand en het zal mij zeer aangenaam zijn," zeide Dolly een weinig verwonderd. Zij zag aan zijn gezicht, dat hij daarmee iets bizonders voorhad. En zij had zich niet vergist.
Gij beveelt het aan Matjeff en rijdt dan uit, en Matjeff brengt alles in de war!" Een spotachtig lachje omkrulde, als gewoonlijk, Dolly's lippen toen zij die woorden sprak. "Volkomen verzoening, God zij dank!" dacht Anna, "God zij dank!" En terwijl de vreugde dit volbracht te hebben haar geheel doortintelde, trad zij op Dolly toe en kustte haar.
Na die woorden zag zij haar zuster aan; toen zij bemerkte, dat Dolly zwijgend en treurig het hoofd liet hangen, viel zij lusteloos op den stoel bij de deur neer en bedekte haar gelaat met den zakdoek. Dit zwijgen duurde eenige minuten. Dolly dacht aan haar eigen leed. Haar vernedering, die zij onophoudelijk gevoelde, deed haar nog meer pijn, toen zij door haar zuster daaraan herinnerd werd.
Stipan Arkadiewitsch nam aan de zijde van zijn vrouw een plechtige en komieke houding aan, hief het beeld op, dwong Lewin om zich diep neder te buigen, terwijl hij hem zegende met een welwillenden en ondeugenden glimlach om de lippen; hij eindigde met hem driemaal te omhelzen, hetgeen ook Dolly haastig deed, daar zij moest vertrekken en vooral zorg had over de schikking met het rijtuig.
Als dezelfde, die zij vroeger was, of als degene, die hij in het rijtuig gezien had? Maar wat, als Dolly de waarheid had gezegd? En waarom zou dat ook niet waar zijn?" Dit waren ten naastebij zijn gedachten. "Och wees zoo goed en stel me aan Karenin voor," zeide hij, met moeite eenigszins zijn bedaardheid hernemende, ging met gedwongen vaste schreden het salon binnen en zag haar.
Ik weet niet, hoe het komt, maar deze vrouwen hebben in hun oog altijd iets verachtelijks en komen nooit in aanraking met hun familieleven, alsof ze een onoverkomelijken slagboom tusschen haar en hun gezin hadden gelegd. Ik begrijp dat niet, maar het is toch zoo." "Ja! maar hij heeft haar toch gekust!"... "Hoor eens, Dolly, mijn hartje!
"Darja Alexandrowna," zeide hij, "zoo kiest men wel een kleed of wat anders, maar met de liefde.... De keus is eenmaal gedaan des te beter. Een herhaling kan niet zijn...." "O, die trots! die trots!" zeide Dolly, alsof zij hem verachtte om de kleinheid van dat gevoel.
Zij wilde wegsnellen, doch wankelde en moest zich aan een stoel vastgrijpen om niet te vallen. Zijn gelaat teekende groote droefheid, zijn oogen werden met tranen gevuld. "Dolly!" sprak hij snikkend, "denk om Godswil aan de kinderen. Die toch zijn onschuldig.... Ik heb gefaald, straf mij, laat mij mijn schuld boeten. Wat ik ook doen moet, ik ben tot alles bereid.
Woord Van De Dag