Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Dolly zag, dat zij zich van den eersten indruk harer komst had hersteld en dat oppervlakkig onverschillige uiterlijk had aangenomen, dat zij zoo goed wist aan te nemen, wanneer zij zich wilde opsluiten in de ruimte, waar zich haar gevoelens en geheimste gedachten bevonden. "Hoe maakt het uw kleine meid, Anna?" vroeg Dolly. "Nana?" "Zij is gezond en heel wat opgeknapt. Wilt ge haar zien?
Het deed mij leed; maar nu ik met u als vrouw gesproken heb, zie ik alles anders in; ik peil je kommer en ik kan je niet zeggen, hoezeer ik met je begaan ben. Maar, Dolly! Mijn hartje! Eén ding zou ik nog zoo gaarne willen weten.... Ik weet niet.... Hoeveel liefde gij nog in je hart koestert voor hem?
Van Stiwa ontving ik een briefje, dat ge hier zijt." "Van Stiwa?" vroeg Dolly verwonderd. "Ja, hij schrijft mij, dat u reeds hier zijt, en meent dat ge mij wel zult toestaan, hem een dienst te bewijzen," antwoordde Lewin.
"Ik heb u gezien, toen u van het station naar Pokrowka reed." "Wanneer?" vroeg zij verwonderd. "U reed naar Pokrowka," antwoordde Lewin, die gevoelde, dat het geluk zoozeer zijn hart overstroomde, dat hij er bijna in stikte. "En," dacht hij: "hoe heb ik met dit fijn gevoelend wezentje iets kunnen verbinden, dat niet volkomen onschuldig is? Ja het schijnt waar te zijn, wat Dolly gezegd heeft."
Hoewel hij van deze dingen sprak, wenschte hij toch vurig iets van Kitty te vernemen, maar hij vreesde, daardoor de rust, die nu zijn deel was geworden, weer te verliezen. "Ja, maar bij dit alles behoort toezicht, en wie zal dit houden?" antwoordde Dolly moedeloos.
"Wat wil je nog?" vroeg zij op barschen toon den teruggekeerden Michaël, die haar het briefje toehield, "ach ja, hij heeft het niet meer in handen gekregen," herinnerde zij zich. "Rijd met dit briefje naar de villa van gravin Wronsky; je kent het huis toch? en wacht op antwoord." "Wat zal ik er echter doen?" dacht zij. "Ja, ik rijd naar Dolly, dat is waar. Anders word ik krankzinnig.
Zij was niet meer de vroegere, ook niet degene, die hij in het rijtuig gezien had, zij was een geheel andere en Dolly had de waarheid gesproken. Zij was verschrikt, schuchter, beschaamd en daardoor een des te bekoorlijker jong meisje. Zij zag hem dadelijk, toen hij binnen kwam.
Met buitengewoon schitterende oogen staarde hij haar aan. Dolly had hartelijk medelijden met hem. "Ik heb dat gedaan, juist destijds, toen zij mij haar schande beleed, en ik wilde alles bij het oude laten. Maar wat is daaruit geworden? Zij heeft niet eens de geringste voorwaarde vervuld om ten minste de welvoeglijkheid te bewaren," sprak hij opgewonden.
Het viel Dolly op, dat hij hier in zijn verklaringen verward geraakte, en zij begreep trouwens deze geheele afwijking niet goed; maar zij gevoelde, dat hij nu, nu hij van zijn intiemste verhouding tot Anna sprak, ook omtrent het overige zijn hart wenschte uit te storten en dat hiertoe in de eerste plaats ook zijn werkzaamheid als landheer behoorde.
Hij hield met eene hand den greep der trede van zijn rijtuig vast, uit welks venster een dameshoofd in een zijden hoed en twee kinderhoofdjes gluurden en wenkte lachend met de andere zijn zwager toe. Ook de dame lachte vriendelijk en wenkte met de hand Alexei Alexandrowitsch toe. Het was Dolly met haar kinderen.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek