Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
"O, neen, ik dank u," antwoordde Dolly. "In het begin haperde er wel een en ander, maar nu hebben we alles behoorlijk ingericht. Wil u niet instappen? Wij kunnen wel wat dichter bijeen gaan zitten." "Neen, ik dank u, ik ga liever te voet. Kinderen, wie van jelui gaat mede. Wij willen met de paarden om het hardst loopen."
"Zij heeft mij verzocht, haar te bezoeken," ging Anna voort. "Nu, ik verheug er mij zeer op, de oude dame weer te zien. Morgen ga ik naar haar toe. Maar, God zij dank! Stiwa blijft bij Dolly," zeide zij om het gesprek een andere wending te geven. Zij stond op en was, naar het Kitty toescheen, ergens ontstemd over. Dolly kwam alleen uit haar kamer terug om thee te drinken.
Hij zette ze op zijn schouder en liep met haar voort. "Wees gerust," riep hij, Dolly vroolijk toelachend, "ik zal haar niet laten vallen." Hier op het land, in tegenwoordigheid van de hem zoo sympathische Dolly en in het midden der kinderen, geraakte Lewin in die kinderlijk vergenoegde luim, waarvoor hij zich dikwijls schaamde en die hij zorgvuldig voor vreemde oogen verloochende.
"Versta mij wel, dit is bij mij niet de leidende gedachte geweest, maar ik heb mij laten meevoeren." De dames staken haar parasols op en sloegen een zijlaan in, die hen na eenige kronkelingen uit den tuin bracht. Daar zag Dolly op een hoogte een schoon, groot, bijna reeds voltooid gebouw, dat in de helle zon schitterend uitkwam.
"Een mensch, die niet te gronde wil gaan, kan men wel redden, maar als de natuur reeds zoo bedorven is, dat hem zelfs de ondergang als redding voorkomt, wat kan men dan doen?" "Alles, slechts geen scheiding!" antwoordde Dolly. "Maar wat noemt gij alles?" "Neen, dat is ontzettend. Zij zou de vrouw noch van den een noch van den ander zijn! Zij zou te gronde gaan!"
"Kom nu, ik zal je naar je kamer brengen," ging zij voort en deed moeite het gevreesde gesprek zoo lang mogelijk te vermijden. "Is dat Grischa? Mijn hemel, wat is hij groot geworden!" sprak Anna. Zij kuste hem en sloot hem in haar armen; daarbij wendde zij geen oog van Dolly af, bloosde en voegde er bij: "Neen laat ons liever vooreerst hier blijven!" Zij legde hoed en doek af.
"Zijt ge daar al!" riep zij uit en kuste haar. "Dolly, hoezeer verheug ik mij, je te zien." "Ik verheug mij ook," antwoordde Dolly met een mat lachje en trachtte op Anna's gelaat te lezen, of deze reeds alles wist. "Het schijnt, dat zij reeds alles weet!" dacht zij toen zij daar medelijden op las.
Zij bleven staan en keken nieuwsgierig in de kales. Al deze gezichten, die naar haar toegewend waren, schenen Dolly gezond en vroolijk, haar tergend met hun levensvreugde.
Karenin zette zich weer in zijn rijtuig en leunde zoover mogelijk achterover om niemand te zien en door niemand herkend te worden. "Een zonderling!" zeide Stipan tot zijn vrouw, en nadat hij op het horloge gezien had, maakte hij tegen zijn vrouw en de kinderen een vriendelijke handbeweging en verwijderde zich vroolijk op het trottoir. "Stiwa! Stiwa!" riep Dolly blozend. Hij keerde zich om.
"Wat wilt ge, Agasija Michailowna?" vroeg Kitty plotseling aan de met een geheimzinnig en gewichtig gelaat naast haar staande keukenmeid. "Over het avondeten...." "Ach, is het al weer zóó laat," zeide Dolly. "Ga gij nu heen om er voor te zorgen, dan zal ik intusschen met Grischa de les repeteeren. Hij is vandaag lui geweest." "Dat is me ook een les!
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek