Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
"Maar gij schijnt ook slecht geluimd. Om welke reden komt gij?" vroeg Dolly. "Is er iets gebeurd?" Aan den toon dezer vraag voelde Lewin, dat het hem licht zou vallen datgene te zeggen, wat hij zich voorgenomen had. "Ik was daar juist alleen met Kitty in den tuin. Wij hebben weer met elkaar getwist, reeds voor de tweede maal, sedert Stiwa hier is."
"Wacht nog. Ga zitten." "Ja, maar ik bid u, spreken wij daar niet meer over," zeide hij en ging weer zitten; daarbij gevoelde hij iets zonderlings in zijn hart, alsof daarin een doode verrees, namelijk de zooals hij meende lang begraven hoop. "Als ik niet van u hield," zeide Dolly en de tranen drongen haar in de oogen, "als ik u niet kende, zooals ik u ken...."
Den ganschen avond sloeg Dolly, even als anders in den omgang met haar man, een vroolijk plagenden toon aan, en hij was tevreden en opgeruimd, doch zóó, dat hij toonde, dat hij, wien men pas een schuld had vergeven, deze nog niet had vergeten.
Hij dicteerde deze woorden luid, terwijl hij opmerkte: "Men moet haar toch ook eens een genoegen doen." Maar toen Dolly dit telegram ontving, zuchtte zij slechts om den roebel, dien het gekost had, en vermoedde zeer juist, dat het slechts aan het eind van een feestmaal kon neergeschreven zijn. Zij kende Stiwa's zwak om aan het eind van een diner, "faire jouer le télégraphe."
"Ik ben om zaken hier ik kon niet," antwoordde Karenin op koelen toon. "Kom een oogenblik bij mijn vrouw: zij zal u gaarne zien." Alexei Alexandrowitsch haalde zijn voeten uit den plaid en begaf zich met Stipan door de sneeuw naar Dolly. "Wat is dat, Alexei Alexandrowitsch? Waarom gaat gij ons zoo voorbij?" vroeg Dolly lachend. "Ik was zeer door ambtszaken gebonden. Ik verheug me zeer u te zien.
"Wat zijt ge dwaas!" zeide Dolly en lachte treurig in weerwil van Lewins opgewondenheid; nadenkend liet zij toen volgen: "Maar nu begrijp ik meer en meer.... Ge zult dus niet hier komen, als Kitty er is?" "Neen, ik zal niet komen. 't Spreekt van zelf dat ik Catharina Alexandrowna niet geheel zal vermijden, maar waar ik kan, zal ik haar van mijn aanwezigheid bevrijden."
"Nu ja," antwoordde Dolly, "maar...." "Neen," viel hij haar in de rede en, terwijl hij staan bleef, dwong hij ook haar stil te staan. "Niemand kan beter en nauwkeuriger dan ik het moeielijke in Anna's positie begrijpen. Dat moet gij gelooven, als ge mij de eer bewezen wilt mij voor een mensch met een hart te houden. Ik ben de oorzaak van dezen haar toestand en dat gevoel ik."
Toen Lewin van Darja Alexandrowna afscheid nam, zeide zij, nadat zij hem gefeliciteerd had: "Wat ben ik blijde, dat gij het met Kitty gevonden hebt; men moet oude vriendschap in waarde houden." Deze woorden deden Lewin onaangenaam aan. Dolly kon onmogelijk begrijpen, hoe alles bij hen verheven en voor haar onbereikbaar was.
"Mij valt het dikwijls onaangenaam op, dat ik hier als het ware te veel ben," zeide Anna, toen zij de kinderkamer weer verlieten, en nam haar sleep op; "met mijn eerste was het toch geheel anders." "Ik dacht integendeel...." begon Dolly bedeesd. "O neen! Weet ge, dat ik hem, Serëscha gezien heb?" hernam Anna en kneep de oogen toe, alsof zij iets, dat zich op een afstand bevond, trachtte te zien.
Dolly geneerde zich bepaald voor haar, zij schaamde zich over haar uitgestukt nachtgewaad en over al de gestopte plaatsen, waarop zij thuis zoo trotsch was. Daar, te huis, was het bekend, dat voor zes nachtjaponnen vier en twintig arschin goed noodig waren, van vijf en zestig kopeken de arschin, wat vijftien roebel uitmaakte, het maakloon en het opmaaksel niet meegerekend.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek