Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juli 2025
De handeling van haar man beviel haar ook inderdaad niet, en zij begreep Lewin dadelijk. Juist om dit fijn gevoel hield Dolly van hem. "Ik heb het zoo verstaan," ging Lewin voort, "dat u mij wellicht wenschte te zien en heb mij daarover zeer verheugd. Mij dunkt, er moet u, een huisvrouw uit de stad, hier veel ruw en wild voorkomen. Als u iets noodig heeft, gelief dan over mij te beschikken."
Anna nam het blad voor zich, schoof het weer weg en zeide: "Dolly! hij heeft er mij over gesproken." Dolly zag Anna met strakke blikken aan. Zij verwachtte deelnemende gelegenheidsphrasen te hooren, maar Anna hield zich daar niet mee op. "Dolly, melieve!" sprak zij, "ik wil hem niet voorspreken, want dat is onmogelijk. Ik heb eenvoudig erg met je te doen, ja heel erg met je te doen."
"Neen, het is veel beter dat ik vandaag ga." Stipan Arkadiewitsch kwam niet thuis dineeren, maar had beloofd tegen zeven uur van zijn zuster afscheid te komen nemen. Ook Kitty was niet gekomen. Een brief van haar meldde, dat zij aan hoofdpijn leed. Dus aten Dolly en Anna alleen met de kinderen en de Engelsche gouvernante.
Maar juist om deze gemoedsstemming hield Dolly veel van hem. Hij speelde met de kinderen, als huns gelijke, hij leerde hen gymnastische toeren, liet miss Gull om zijn slecht Engelsch lachen en vertelde Dolly van zijn oeconomische bezigheden. Des namiddags, toen zij beiden alleen op het balkon zaten, bracht Dolly het gesprek op Kitty. "Kitty komt hierheen en zal den zomer bij ons doorbrengen."
"Daar ben ik met Dolly, ma tante," zeide Anna terwijl zij met Darja Alexandrowna naar buiten ging op het groote steenen terras, waar vorstin Warwara in de schaduw aan een borduurraam zat en aan het overtrek voor een stoel voor graaf Alexei Kyrillowitsch werkte.
"Dat geloof ik niet, dat kan ik niet gelooven," riep Dolly met een afwijzend gebaar en wrong haar magere handen. Zij stond haastig op en legde haar hand op zijn arm. "Men zal ons hier storen; ik smeek u, kom mede." Haar opgewondenheid deelde zich ook aan hem mede. Hij stond op en volgde haar gewillig naar de leerkamer.
"Ja, voor zoo ver het mogelijk is," antwoordde Anna op een plotseling geheel veranderden, zachten en treurigen toon. "Is de scheiding dan niet mogelijk. Men heeft mij gezegd, dat uw man er in toegestemd had." "Dolly! Ik zou daar liefst niet over spreken." "Goed, dan spreken wij er niet van," haastte zich Dolly te antwoorden, toen zij de lijdende uitdrukking in Anna's gezicht bemerkte.
"Ik vrees, dat het boven te koud voor je zal zijn," sprak zij tot Anna. "Ik zou je gaarne naar beneden laten verhuizen, dan zijn wij ook dichter bij elkander." "Ach! heb toch maar geen zorg voor mij!" antwoordde Anna en zocht op Dolly's gelaat te lezen, of er een verzoening had plaats gehad. "Het is hier beneden vroolijker!" zeide Dolly.
"Kitty schijnt zich voor mij te verbergen?" zeide zij met een blik naar de deur, terwijl het rood haar gelaat begon te kleuren. "Och, dat is onzin! Zij is bij het voeren van het kind, dat nog niet recht goed wil gaan, en ik heb haar aangeraden.... Neen, het doet haar genoegen! Zij zal dadelijk komen," antwoordde Dolly, die weinig aanleg had om te liegen. "Daar is zij."
"Blijf daar! Jij moet daar in den hoek blijven staan!" wendde zich Dolly tot Mascha, die zich bij het eerste, nauwelijks merkbare glimlachje harer moeder had omgekeerd. "De meening der wereld zal deze zijn, dat hij zich juist gedraagt als alle andere jongelieden. Il fait la cour
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek