Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 mei 2025
Buitendien was haar de gedachte aan het land ook aangenaam, omdat zij hoopte Kitty, die in den zomer van de badplaats zou terugkeeren, daar bij zich te zien. Kitty schreef haar, dat niets zoo aanlokkelijk voor haar was, als den zomer met Dolly en de kinderen te Klekotok, dat voor haar zoo rijk aan herinneringen uit de jeugd was, door te brengen.
Waarom zou ik haar dan niet ontvangen? Maar zij moet geen poging doen om mij te willen troosten. Over alle mogelijke Christelijke troostgronden, vermaningen en verzoeningen heb ik reeds duizendmaal nagedacht en dat helpt mij allemaal niets." Al die dagen was Dolly met de kinderen alleen gebleven. Zij kon noch wilde over haar ongeluk spreken.
Als gij mij misschien de eer zoudt willen bewijzen bij mij te komen...." "Ik ben het met uw zwager ook eenigszins eens," zeide Anna tot Dolly: "ik denk echter niet geheel zooals hij," voegde zij er lachend bij. "Ik meen, wij hebben in den laatsten tijd veel te veel met algemeene, openbare plichten te doen.
In de kerk was niemand buiten de boeren en hun vrouwen. Maar het scheen Dolly toe, alsof zij met de kinderen een algemeene bewondering verwekte. De kinderen waren niet slechts schoon, maar gedroegen zich ook aardig. Tania stond daar als een volwassene en zag naar de kleintjes.
Neen, dat is onmogelijk." "Ik heb het beloofd en ... dan de kinders...." "Neen, Dolly, liefste! Nu, wij zullen zien! Kom!" en zij geleidde Dolly naar haar kamer. Dit was niet de staatsiekamer, die Wronsky had voorgeslagen, maar eene andere, die Anna zeide, dat Dolly moest voor lief nemen.
Met zes kinderen kon het voor Darja Alexandrowna niet zonder zorgen zijn. Nu was het eene ziek, dan moest men hetzelfde van een ander vreezen; vandaag scheelde het derde wat, morgen het vierde en het vijfde toonde een boozen aard en zoo verder. Zelden was er een korte, rustige periode. Maar al deze zorgen, al deze onrust waren het eenig mogelijke geluk voor Dolly.
"De hoofdzaak voor hem is, hij wil.... Hij wil, dat gij niet lijdt...." "Dat is onmogelijk! Verder?" "En dan de wettigheid. Hij wil, dat uw kinderen een naam hebben." "Welke kinderen?" vroeg Anna zonder Dolly aan te zien en kneep de oogen toe. "Nana en die er nog komen zullen...." "Daaromtrent kan ik gerust zijn. Ik zal geen kinderen meer krijgen."
"Zij zouden," meende Dolly, "dadelijk op den loop gaan en de anderen maar in den weg staan." "O, als zij willen wegloopen, zal men kartetsen en kozakken met knoeten achter hen plaatsen," zeide de vorst. "Dat is een raillerie en, neem mij niet kwalijk, een ongepaste raillerie," antwoordde Sergej Iwanowitsch.
"O, daarvan zijn wij overtuigd, dat gij niet behoeft te slapen en anderen ook geen tijd tot slapen zult gunnen!" zeide Dolly tot haar man met nauwelijks merkbare ironie, waarmede zij zich nu bijna altijd tot hem wendde. "Mij dunkt, het zou nu reeds tijd zijn.... Ik ga en eet van avond niet."
Ik weet het: in mijn toestand kan geen vrouw, die veel aan welvoegelijkheid hecht, mij ontvangen. Ik weet, dat ik van het eerste oogenblik af alles heb geofferd. Dat is nu mijn loon. O, wat haat ik hem. En waarom ben ik nu hierheen gekomen? Het wordt mij hier nog zwaarder dan te huis." Zij hoorde in de andere kamer de stemmen der zusters. "En wat moet ik nu aan Dolly zeggen?
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek