Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 9 juni 2025
Zie je mijnheer, ofschoon ik dien eersten brief niet had geschreven om zoo heel te laten drukken, maar alleen om u van die krant te vragen, en ook slechts van meening was om u 't een en ander van eenige dames te melden, opdat gij 't zelf eens zoudt kunnen beschrijven, zoo ben ik nu tot het besluit gekomen om mij maar net als die mevr. Dolly en juffer Koosje en juffr.
"Hoe kan men zich tegenover wezens, die in 't geheel niet bestaan, schuldig gevoelen?" dacht Dolly en plotseling viel haar de gedachte in, of het ook soms in het een of andere geval beter kon zijn, als haar lieveling Grisch niet had bestaan? Dat scheen haar zoo dol, zoo ongehoord toe, dat zij het hoofd schudde om deze waanzinnige gedachten te verdrijven. "Neen, ik weet het niet!
Toen Dolly dat domme lachje zag, was het alsof zij van pijn ineen kromp, met de haar eigen heftigheid brak zij in een stroom van harde woorden los en stormde het vertrek uit. Sinds dien tijd wilde zij haar echtgenoot niet meer zien. "Dat verwenschte lachen is de schuld van alles!" dacht Stipan Arkadiewitsch. "Maar wat te doen? wat nu te doen?" vroeg hij zich wanhopig af en vond geen antwoord.
"Zwaar is de muts van den Monomach!" zeide Stipan Arkadiewitsch schertsend tot hem, minder doelende op het gesprek met de vorstin, dan wel op de reden van Lewins opgewondenheid. "Wat kom je van morgen laat, Dolly!" Allen stonden op om Dolly te begroeten.
Bovenal vond zij de wijze, waarop het kind kroop, verrukkelijk; men zette het op het tapijt, knoopte haar het kleedje van achteren los en het zag er alleraardigst uit. Slechts de algemeene geest, die in deze kinderkamer heerschte, en vooral de Engelsche bonne bevielen Dolly niet.
Een paar weken geleden had Dolly van haar echtgenoot een berouwvollen brief ontvangen, waarin hij haar bezwoer zijn eer te redden en haar goed te verkoopen om daarmede zijn schulden te betalen. Dolly was buiten zich zelf; zij verachtte haar man, was toornig en had medelijden met hem, en het einde was, dat zij ten slotte inwilligde een deel van haar goed te verkoopen.
"O, dat verheugt mij zeer," antwoordde Lewin en, zooals het Dolly toescheen, vertoonde zich terwijl hij dat zeide en haar daarop zwijgend aanzag, op zijn gelaat iets van roerende hulpeloosheid. "Hoor eens, Constantin Dimitritsch," zeide zij met haar goedhartig, een weinig ironisch lachje: "Waarom zijt gij boos op Kitty?" "Ik? Ik ben niet boos," antwoordde Lewin. "Ja wel, gij zijt boos op haar.
Anna bemerkte deze uitdrukking in Dolly's gelaat, zij werd verlegen, bloosde, liet haar kleed los en trad er op. Dolly was uit haar wagen geklommen en begroette vorstin Warwara op koelen toon. Ook Swijaschsky was haar bekend.
De herleefde doode bewoog zich sterker in Lewin en nam geheel zijn hart gevangen. "Ja, nu begrijp ik alles," hernam Dolly, "gij kunt dat niet begrijpen; de mannen, die naar welgevallen kiezen en uitzoeken kunnen, zijn altijd volkomen zeker, wie zij beminnen.
Dat ik hem niet kan verlaten; de kinderen.... ik ben gebonden. En toch kan ik niet meer met hem leven. Het is een straf voor mij, hem maar te zien." "Dolly, mijn duifje! Hij heeft mij wel is waar alles verteld, maar ik zou het wel eens van u willen hooren. Vertel mij alles." Dolly zag haar uitvorschend aan. Oprechte deelneming en liefde spraken uit Anna's oogen. "Goed!" zeide zij eensklaps.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek