Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 15 mei 2025
Ook haar partner Tuschkewitsch bleef bij haar, terwijl de anderen nog lang voortspeelden. Swijaschsky en Wronsky speelden zeer goed en met opmerkzaamheid, Wesslowsky het slechtst, maar toch hield zijn lachen en roepen niet op.
Zij dacht aan Lewin, die geheel tegenovergestelde inzichten had en met zijn oordeelvellingen aan zijn eigen tafel niet minder beslist was. Maar zij hield van Lewin en daarom was zij geheel aan zijn zijde. "Dus zullen wij bij de aanstaande verkiezingen op u mogen rekenen," zeide Swijaschsky. "Wij zullen er echter ter rechter tijd zijn moeten, reeds op den achtsten.
"Neen, ik geloof, dat Darja Alexandrowna vermoeid is en wel geen belang zal stellen in de paarden," zei Wronsky, toen Anna voorsloeg de stoeterij te bezichtigen, waar Swijaschsky een hengst wenschte te zien. "Gaat gijlieden er maar heen, ik begelijd Darja Alexandrowna naar huis en zal haar zoolang gezelschap houden, als het haar aangenaam is."
Daarnaast werd een ander nog door den steiger omgeven huis gebouwd, waaraan verscheiden arbeiders bezig waren. "Het werk gaat goed vooruit," zeide Swijaschsky. "Toen ik den laatsten keer hier was, was er nog niets van het dak te zien." "Tegen den herfst moet alles gereed zijn. Van binnen is reeds alles voltooid," zeide Anna. "Wat wordt dit hier voor een gebouw?"
Wesslowsky en Tuschkewitsch gingen naar het badhuis om de boot gereed te maken en de overigen op te wachten, terwijl Anna met Swijaschsky en Dolly met Wronsky paarsgewijs in het park gingen wandelen. Dolly gevoelde zich in haar nieuwe omgeving eenigszins bedeesd en angstig. Niet alleen, dat zij Anna's gedrag op abstracte wijze en in theorie verontschuldigde, maar zij billijkte en prees het zelfs.
Swijaschsky waardeerde dit een en ander als een man, die van alles het noodige begrip heeft; Dolly verwonderde zich eenvoudig over hetgeen zij tot nu toe nog niet gezien had en, daar zij wenschte het goed te begrijpen, vroeg zij naar alles, wat Wronsky groot genoegen deed. "Ik geloof, dat dit tot nu toe in Rusland het eenige, volkomen goed ingerichte ziekenhuis zijn zal," merkte Swijaschsky aan.
Wronsky stelde zijn gast den dokter en den Duitschen rentmeester voor. Den architect had zij reeds in het ziekenhuis leeren kennen. De dikke huishofmeester met zijn rond, gladgeschoren gezicht en zijn witten das kondigde aan, dat er opgediend was. De dames stonden op. Wronsky verzocht Swijaschsky Anna den arm te reiken, terwijl hij zelf Dolly naderde.
"Als ge het ziekenhuis wenscht te zien en niet reeds te vermoeid zijt, dan is het niet ver van hier. Kom," zeide hij en zag haar in 't gelaat om zich te overtuigen, dat het haar niet verveelde. "Gaat ge ook mee, Anna," wendde hij zich tot deze. "Wij gaan ook mee, niet waar?" antwoordde zij met een blik op Swijaschsky.
Lewin gevoelde levendig, dat er in zijn ziel een nevelachtig, donker gebied was verborgen; en wat den godsdienst betrof, verkeerde hij geheel in het geval van Swijaschsky en eenige anderen, wier begrippen zonder samenhang hem steeds onaangenaam troffen.
Swijaschsky bracht het gesprek op Lewin en zijn zonderlinge denkbeelden, dat de machines niet pasten bij den Russischen landbouw en er zelfs storend op werkten. "Ik heb niet het genoegen dezen heer Lewin te kennen," zeide Wronsky glimlachend, "maar hij zal wel nooit de machines, die hij zoo afkeurt, gezien hebben.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek