Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 6 mei 2025
Met veel van hetgeen men zoo sprak en schreef stemde Sergej Iwanowitsch niet in. Hij erkende, dat de Slavische vraag tot modezaak was geworden, en erkende ook, dat velen er zich uit eerzuchtige en zelfzuchtige beweegredenen mede bezig hielden.
Sergej Iwanowitsch schertste met de dame naast hem en beweerde dat in de toegenomen gewoonte om na het huwelijk op reis te gaan lag opgesloten, dat de gehuwden zich in het algemeen over hun keus schaamden. "Uw broeder kan evenwel trotsch zijn. Zij is wegsleepend. Ge moogt hem benijden!"
Peszow had reeds herhaalde aanduidingen in deze richting gedaan, die Sergej Iwanowitsch en Alexei Alexandrowitsch steeds voorzichtig hadden weten af te leiden.
"Eene herinnering aan eene onbelangrijke gebeurtenis, die een sterken indruk bij mij naliet. Het staat mij voor als volgt. "In onze kinderkamer op de bovenverdieping zit Tjemjeschoff en praat met Feodor Iwanowitsch. "Eene andere gebeurtenis. De erfenis Perowski.
Verklaar mij dat toch eens, Sergej Iwanowitsch! Waar trekken al deze vrijwilligers heen? Tegen wie moeten zij vechten?" vroeg de oude vorst met het voornemen het reeds vóór de komst van Lewin begonnen gesprek voort te zetten. "Wie heeft eigenlijk de Turken den oorlog verklaard? Iwan Iwanowitsch Ragasow of gravin Lydia Iwanowna met madame Stahl?"
Maar ook zonder de getuigenis van den spiegel dacht zij, dat het ook nu misschien nog niet te laat was, waarbij zij zich Sergej Iwanowitsch herinnerde, die altijd heel vriendelijk jegens haar was, en een vriend van Stiwa; den goedhartigen Turowzin, die gedurende de scharlakenkoorts haar kinderen zoo trouw met haar verpleegd had en op haar verliefd was.
"Ik zag ook, dat u in het onzekere waart," antwoordde Lewin met een goedig lachje, "en daarom haastte ik mij om door een beschaafd gesprek mijn schaappels weer van schuld te bevrijden." Sergej Iwanowitsch, die, terwijl hij zich met de gastvrouw onderhield, met een half oor naar zijn broeder luisterde, zag hem nu van ter zijde aan en dacht: "Wat is er met hem vandaag?"
Zij herkende haar zwager en snelde naar beneden hem te gemoet. "Je moogt je wel schamen, dat je ons niets hebt laten weten!" zeide zij, terwijl zij hem de hand reikte en het voorhoofd hem tegenhield. "Je ziet, dat we heel goed hebben gereden zonder je moeite te veroorzaken," antwoordde Sergej Iwanowitsch. "Maar ik ben zoo bestoven, dat ik u bijna niet durf naderen.
De strijd der geloovige, Slavische broeders vroeg deelneming en vijandschap tegen hunne onderdrukkers. Maar bizonder was Sergej Iwanowitsch over zulk eene uiting der openbare meening verheugd. Het publiek had duidelijk zijn gevoelen doen blijken. De ziel des volks, zooals hij het noemde, had een uitdrukking gevonden.
Sergei Iwanowitsch ontving zijn broeder met het zelfde vriendelijke, koele lachje, waarmede hij iedereen begroette, en zette na de wederzijdsche voorstelling zijn gesprek met den professor voort. Na verloop van een half uur vertrok de gast en wendde Sergei zich tot zijn broeder. "Het verheugt mij zeer dat ge gekomen zijt! Hoe gaat het buiten met onze zaken?"
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek