United States or Norfolk Island ? Vote for the TOP Country of the Week !


En zonder een woord tot hem te richten, vloog Nele hem om den hals. Zij ook scheen waanzinnig; zij weende, lachte, en zeide enkellijk, blozend van zoet en innig genoegen: Thijl! Thijl!

Wie den spot met hem drijft of hem onderdrukt, zal door den hemel bestraft worden. Neem daarom het boertje op en breng hem weder naar zijn erf terug!" Beschaamd en blozend keek de jonge reuzin voor zich, en droeg het aardige speelgoed gehoorzaam in haar schort naar het dal terug. Straatsburg De Munsterklok

Daar was haar kamer, haar huis: hoe zou ze daar nu werken gaan, studeeren; zich wijden aan de "romantische" taalstudie, aan de wetenschapskunst! "Elsi!" kwam ze binnenstuiven. Maar Han zat op de canapé, leunde elegant met z'n arm op de kussens, en luisterde glimlachend naar Elsi, die, met 'n blozend gezichtje, op 'n laag stoeltje druk te beweren zat.

Hij loopt somber naast mij, en dan begint hij plotseling als in vertwijfeling vroolijk te fluiten. Bij u ben ik het liefste. Wanneer gij en uwe tante er niet waart, en uwe goede moeder niet zoo voor ons gezorgd had, had het hier boven er slecht uitgezien." "Maar, Nelly!" fluisterde blozend het jonge meisje en lei haar hand op den mond harer vriendin

Den eersten keer toen Cosette in haar zwart damastzijden kleed en mantilje, en haar witkrippen hoed uitging, nam zij, vroolijk, opgewekt, blozend, fier en schitterend den arm van Jean Valjean. "Vader," vroeg zij, "hoe vindt ge mij nu?" Jean Valjean antwoordde, met een stem, welke bitter was als die van een afgunstige: "Bekoorlijk." Op de wandeling was hij voorts als gewoonlijk.

Daarentegen lost een scheiding de geheele vraag op," zoo sprak hij nu blozend de hoofdgedachte uit en zag haar met beteekenis aan. Zij antwoordde niet en schudde slechts ontkennend het hoofd. Maar aan de uitdrukking van haar gelaat, waarvan weder de vroegere schoonheid afstraalde, bespeurde hij, dat zij het slechts daarom niet wenschte, wijl het haar een onmogelijk geluk toescheen.

Gisteren; en deze omstandigheid moveert mij juist u heden te schrijven; gisteren verloor ik mijn laatste patiënt, die gewoon was zich tot in den nek toe te laten razeeren, met een breed instrument en een weinigjen in het harde systema, zooals onze overledene patroon gewoon was de burgemeesters te behandelen, toen men er nog op gesteld was, de deelen der onderkin en des halzes een blozend voorkomen hadden.

Dit is het gezicht van een volbloeide lelie, Zij spreekt tot den hinkenden man dicht aan het tuinhek, Kom hier, roept zij blozend, kom heel dicht bij me, hinkende man, Blijf naast mij staan tot ik zoo hoog ik maar kan tegen U kan aanleunen, Vervul mij met witten honig, buig U over mij heen, Beroer mij met Uw baard, beroer mij aan borst en schouders.

Ik verstijfde ditmaal niet blozend, maar bleek wordend tot in de wortels van mijne haren.... Ook zij had mij gezien, en terstond den rug naar het venster gekeerd. Onnoodig! Want sneller dan zij zich wenden kon, was ik op de stoep gesprongen om mij voor haar te verbergen en tevens, vóór ik het zelf recht wist, had ik mijne hand aan de schelknop. Wat ging ik doen? Daar aanbellen?

Zij kwam met vlugge schreden naar hem toe, nam zijn hand tusschen haar twee handjes, drukte die hartelijk, en zei: "Gij zijt een goede en moedige jongen. Het is jammer dat wij niet dicht bij elkaar wonen: ik zou u liefhebben." Hij keek haar ernstig in haar blozend gezichtje, en antwoordde: "Mijn leven zou u toebehooren. De Groote Geest deze woorden hooren; hij weten, dat ze waar zijn."