Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 juni 2025
De eerste die aan het tuinhek kwam bleef staan en wachtte de anderen; een oogenblik later waren alle zes vereenigd. Deze mannen begonnen zacht in de dieventaal te spreken. "'t Is hier," zei een hunner. "Is er een hond in den tuin?" vroeg een andere. "Ik weet niet. In alle gevalle heb ik een vleeschballetje bij mij, dat wij hem zullen toewerpen."
Blijkbaar oude heer," zei Redwood. "Maar het is toch vreemd dat een kind " Hij las een paar regels verder, en kreeg plotseling een ingeving. "Bij den hemel!" zei hij. "Dat is mijn verdwenen juffrouw Skinner!" Hij overviel haar plotseling den volgenden dag in den namiddag. Zij was bezig uien te trekken in het tuintje voor haar dochter's huisje, toen zij hem zag aankomen door het tuinhek.
Op zekeren dag dacht zij eensklaps aan Marius. Zie, zeide zij, ik denk niet meer aan hem! In dezelfde week zag zij voorbij het tuinhek een zeer fraaien officier der lansiers gaan, met een wespenlijf, schitterende uniform, meisjeswangen, een sabel onder den arm, glimmenden knevel, geverniste chapska.
"Ik vrees," zei-ie met zekere benepenheid, nu het Wonder hem omzat: "dat 'k 't heele dorp voor 't tuinhek krijg als 'k 'm buiten probeer." "Ja," schuchterde mevrouw: "dat kun je bùiten niet doen, Piet. Als 't nièt lukt, geeft 't 'n schandaal...."
Marieke peinsde daarbij stillekens aan het huwelijk, en Mijnheer aan zijn parapluie en zijn uurwerk. Bij het eerste schemeren van den dag was M. Snepvangers bezig achter het tuinhek een paal op te richten waaraan een bordje bevestigd was, vermeldende met onzekere, zwarte letters: Villa te huur of te koop. De familie Snepvangers woonde weer in de stad.
In de straat Plumet was een zaak te doen, die goed scheen; een eenzame straat, een afgescheiden huis, een oud, vergaan tuinhek, en vrouwen alleen." "Nu! waarom niet?" vroeg Thénardier. "Uw dochter Eponine heeft de zaak onderzocht," antwoordde Babet. "En zij heeft Magnon een beschuit gebracht," voegde Gueulemer er bij. "Daar is niets te maken." "Het meisje is niet dom," zei Thénardier.
Bij het tuinhek wachtte zij hem op, in gezelschap van den nog altijd brommenden, maar op haar bevel niet meer dreigenden hofhond. Haar »Vooge" was binnen, zeide zij, en..... was ook niet heel boos geweest, maar toch »gebrom wat". Terwijl zij hem noodigde naar binnen te gaan, floot zij een paar witte duiven, die op het dak zaten, tot zich.
Toen deed hij het tuinhek open en ging een eindje den weg op. Hij moest toch eens zien, waar de jongen gebleven was. O, daar zag hij hem al. Wat liep hij hard. "Zeker bang voor me geworden," dacht Hans, "wie weet, of hij me niet voor een' heer aanzag met mijn mooien hoed. Och ja, zoo'n boerenjongen ook! Kom, ik moet toch eens verder zien, waar hij heengaat.
Giles overwoog blijkbaar, of 't gepast zou zijn, eveneens eerbiedig te glimlachen, toen een sjees het tuinhek binnenreed, waaruit een dikke heer sprong, die recht op de voordeur afkwam en die, na op een of andere geheimzinnige manier in huis gekomen te zijn, de kamer binnenstoof, waarbij hij bijna Mr. Giles en de ontbijttafel onder den voet liep.
Dit is het gezicht van een volbloeide lelie, Zij spreekt tot den hinkenden man dicht aan het tuinhek, Kom hier, roept zij blozend, kom heel dicht bij me, hinkende man, Blijf naast mij staan tot ik zoo hoog ik maar kan tegen U kan aanleunen, Vervul mij met witten honig, buig U over mij heen, Beroer mij met Uw baard, beroer mij aan borst en schouders.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek