United States or Brazil ? Vote for the TOP Country of the Week !
Toen kwam het haar voor alsof zij buiten onder haar ramen, vaag gestommel hoorde. Zij luisterde er even naar, verstrooid, onverschillig, gedachteloos. Toen dacht zij weer aan hem, aan hem en aan haar kind, aan haar gewoon, rusteloos-knagend en kwellend wee. Een doezeling van slaap kwam triestig over haar...
"En waartoe dat alles? Wat win ik daarbij? Slechts zooveel, dat ik nu een oogenblik rust heb, dan weder zwanger ben, dan zoogen moet, steeds geërgerd word, kwellend en weer gekweld, dat ik mijn man overtollig mijn leven wijd en dat er ongelukkige, slecht opgevoede, arme kinderen zullen opgroeien.
En als hij ziet dat hij al zijn krachten heeft ingespannen om in de waardelooze buitenwereld iets te veroveren, daarvoor kwellend zijn eenige schat, zijn ik, komt hij tot de schrikkelijke slotsom: Dat de man die den Werther schreef zich liever voor zijn kop had moeten schieten dan zulk een leven te beginnen.
Mijn toestand was met dat alles kwellend: ik begreep, dat eenmaal mijn geheim zoude moeten uitkomen, dat dan wellicht het crimen reticentiae mij ten laste zou gelegd worden: dat bovendien mijn vader zelf beticht zoude kunnen worden, der zake niet onkundig te zijn geweest: en dan, al ware het maar alleen de gedachte van mijn vader onvergenoegd te zien, dat hij zijn ambtsplicht niet volbrengen kon gelijk hij wenschte: het middel te bezitten, om hem daartoe in staat te stellen, en gedwongen te zijn, dit voor mij te houden: O dit viel mij hard!
Het nonnetje kwam terug, met vlugge, stille pasjes, in de strakke lijnen van haar donker kleed, haar frisch en immer opgewekt gezicht gehuld in 't wit kornetje met de witte, uitgespreide vleugeltjes van ongeschonden reinheid. Zij deed Rozeke denken aan het lief begijntje dat destijds Alfons' oude nicht verpleegde, en een wereld van herinneringen rees kwellend weer in haar op.
Ik kan dat boek niet opslaan, of daar zijn de smetten van mijn vingers, als ik doodmoe en laf voor de zon met ontstoken oogen thuis kwam uit dat helle veld rondom Alcazar de San Juan, in de herberg, o, die herberg, en dan neêrviel op mijn bed, o, dat bed, mopperend en me zelven kwellend met mijn kwade luim; om dan gretig te grijpen naar dien gelen bundel op mijn nachttafel, eindelijk, maar altijd te laat, vol verlangen geworden naar den hoogen lach die daar optrillert en steigert uit dat gezegende en eenige boek.
En toch scheen die brief haar nu het verschrikkelijkste, wat zij zich kon voorstellen.... "Ons leven moest juist zoo voortgaan als tot hiertoe...." En dat leven was toch reeds zoo kwellend, in den laatsten tijd ondragelijk geweest.... Wat zou nu daarvan worden?
Slechts bij haar gevoelde hij zich op zijn gemak. Terwijl Alexei Alexandrowitsch met de gouvernante sprak, lag zijn hand op zijn zoons schouder; dezen was dat zoo kwellend en pijnlijk, dat Anna bemerkte, dat hij op het punt stond om te weenen.
"Wanneer zal ik toch eindelijk niet langer Mijn leven zonder doel en hartstocht slijten: Eene diepe wonde in 't harte gevoelen, En het middel niet kennen om haar te genezen? Wie sloeg deze wonde? God slechts weet het! Maar van mijne geboorte pijnigt mij Een bitter besef van mijne nietigheid, Een kwellend verdriet en twijfel." Den 23sten November vertrok hij naar Simferopol.
Zij kwam tot het besef, hoe zwaar het was, zich zonder geveinsdheid en pronkerij op de hoogte te handhaven, waartoe zij getracht had zich te verheffen; het kwam haar nu voor, dat deze wereld van kommer, van zieken en stervenden, waarin zij hier geleefd had, beangstigend en nederdrukkend was; en de inspanning, die zij had aangewend om die wereld lief te hebben, kwam haar nu kwellend en pijnlijk voor; zij verlangde van hier weg te komen, op reis te zijn, snel voorwaarts in de frissche lucht, terug naar Rusland, naar Klekotok, waarheen ook Dolly met haar kinderen, zooals zij uit haar brieven wist, was verhuisd.