Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 4 mei 2025
Mevrouw!" riep Augusta, half verwonderd, half verlegen, terwijl zij opstond en, door haar tranen heen glimlachend, verwonderd de smaakvol gekleede dame beschouwde, die als 't ware zoo plotseling uit den grond verrezen voor haar stond. "Mevrouw?" klonk 't eenigszins verwijtend terug. "Albertine, 'k ben dankbaar, dat je komt!"
Een paar seconden later zag hij een jongmensch door den tuin komen en met veerkrachtigen vluggen tred naar het huis snellen. Albertine vloog hem te gemoet, halverwege den tuin, reikte hem haar beide handen, stond even stil en wandelde toen, arm in arm, met den nieuwaangekomene naar de veranda. Dorus merkte op, hoe gelukkig zij er uitzag, hoe haar gelaat straalde, terwijl zij naar hem opkeek.
"O ja! meneer," stotterde Dorus, en eensklaps zich tot Albertine wendend, zei hij, met een lichten blos op de wangen: "Juffrouw, ik hoop, dat u gelukkig wordt, heel erg gelukkig;" en toen Albertine hem de hand toestak, drukte hij die zoo hartelijk, dat zij een kleinen kreet van pijn niet onderdrukken kon.
"Op mijn viool; ze is in orde gebracht, en..." hij lachte erg vriendelijk, "je moogt haar behouden ook. 't Is een echte Cremona; ik geef ze je als aandenken aan dezen dag... den verlovingsdag van mijn kind, dat ik zoo graag gelukkig zie." "Lieve, beste papa!" zeide Albertine. "Och! dat had je goede moeder nog moeten beleven."
"'k Zal wat voor dien jongen doen", zei de dokter tot Albertine, terwijl hij zijn rijtuig liet inspannen om naar de herberg te Groenendaal te rijden. Juffrouw Keetje was begraven. Het was een aandoenlijk tooneel geweest, toen de acrobaat Carlo en de zijnen aan de afgestorvene de laatste eer bewezen. De sterke man beefde als een riet en weende luid, toen de kist in den schoot der aarde wegzonk...
"Ja, dat is waar. Waarom heb je niet gescheld?" vraagt het meisje. "Ik hoorde u spelen en toen vergat ik verder te gaan." "Allemaal gekheid, juffrouw, u moet het niet gelooven," bromt Jakob. "Ben jij dan zelf zoo'n leugenaar, dat je niemand anders gelooft?" bijt de knaap hem toe, en tot Albertine gewend vervolgt hij : "'k Heb u de waarheid gezegd, juffrouw.
"Ik kom eens met je schreien, Guustje, over je goeien, besten grootvader," zei Albertine Abels, nu mevrouw Van Vliet, terwijl zij naast Augusta plaats nemend, den arm om haar schouders sloeg en haar hoofd tot het hare boog. "Die goeie, lieve, oude man! wat was hij altijd tevreden en opgeruimd! Lucht het je zoo op, om eens te schreien? Ja? Schrei dan maar eens goed uit, hoor! Geneer je maar niet!
Adverteeren is niet fatsoenlijk .... ze wil liever door de een of andere relatie met Haagsche familiën in kennis komen. Zou dit mogelijk zijn, Arnold?" »Wel zeker! Dat kan zeer goed. Van middag aan tafel vertelde freule Van Berenvelt me, dat haar zuster Albertine, een meisje van twaalf jaar, een waren hartstocht voor de piano heeft.
In het hagelwitte kleedje, de lange golvende zwarte haren met purperroode zijde strikken opgenomen, zag zij er zeer bekoorlijk uit. Toen de heer Gronovius haar aansprak, stond zij stil met een uitdagend glimlachje. Gronovius, die tot nog toe niemand aan André had kunnen voorstellen, maakte van de gelegenheid gebruik, en zei plechtig: »Freule Albertine!
Betsy, nu meestal kortaf onder den naam van juffrouw Muller bekend, was begonnen met pianolessen te geven aan freule Albertine van Berenvelt. De proefneming was zóó wel geslaagd, dat zij spoedig bij aanzienlijke familiën werd aanbevolen, en in den regel vijf of zes uren per dag les gaf. Zij leefde onbezorgd met hare moeder op een eenvoudig bovenhuis aan den Lutherschen Burgwal.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek