Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Bijgewerkt: 16 juni 2025
't Scheen haar verschrikkelijk. Zij kon niet dadelijk een besluit nemen. De laatste woorden van grootvader kwamen haar in de gedachten: "Guustje, kind," had de oude man gezegd, terwijl hij reeds bijna stervende was, "kind! waar moet gij nu heen? Dat is nu nog mijn eenige zorg.
Dokter Abels zag met zelfvoldoening op zijn werk, want herhaaldelijk bleek het uit de nieuwsbladen, die de jonge kunstenaar hem uit den vreemde toezond, dat "Théodore Makkoszch" opgang maakte; en Tournel ontving geregeld van den dokter dezelfde kranten, die telkenmale den ouden muziekmeester trots deden zeggen: "Dat's een leerling van mij, Guustje; wat zeg je ervan?
"Ik kom eens met je schreien, Guustje, over je goeien, besten grootvader," zei Albertine Abels, nu mevrouw Van Vliet, terwijl zij naast Augusta plaats nemend, den arm om haar schouders sloeg en haar hoofd tot het hare boog. "Die goeie, lieve, oude man! wat was hij altijd tevreden en opgeruimd! Lucht het je zoo op, om eens te schreien? Ja? Schrei dan maar eens goed uit, hoor! Geneer je maar niet!
Zijn humeur was uitmuntend, en grootvader Tournel vond hem "een charmanten jongen." "'t Zal een model huisvader en echtgenoot zijn, Guustje," zei Tournel herhaaldelijk tot zijn kleinkind, dat dikwijls een licht geeuwen niet kon onderdrukken, als Brouwer 's avonds afscheid had genomen. Guustje zweeg dan en zuchtte.
"Veel liefde en weinig trek," zei menig ervaren huismoeder, als zij het paar te zamen zag; maar niemand sprak luid zijn meening uit, omdat het in een kleine stad veelal de gewoonte is te fluisteren en men elkander daarom toch evengoed hoort. Eindelijk brak Augusta het ijs, dat tusschen haar en Brouwer lag, door te zeggen: "Grootpapa, ik houd het niet langer uit!" "Wat niet, Guustje?"
Dorus verslindt haar als 't ware met de oogen, als zij vervolgt: "Neen, dan heb ik liever iemand, die opvliegt of een traan in de oogen krijgt; die voelt en begrijpt, wat hij hoort.." "Maar, Guustje!" "'t Is niet laf, als een man schreit van aandoening; 't is alleen een bewijs, dat hij een hart heeft en geen stokvisch is." "Maar, kind, wat mankeert je?"
"Ze is nog wat jong om.... enfin dat wordt alle dagen beter en hij is nog maar candidaat-notaris; dat is een treurig baantje, als je geen protectie hebt. Ik heb 't vooreerst afgewimpeld, maar.... hij houdt aan en ik geloof, dat Guustje hem gaarne ziet; 't is ook een aardig mensch, een knappe jongen, 'n mooie krullekop, een figuur als een prins en...."
"Mijn engagement!" "Groote goedheid! kind, wat zeg je?" "Ik kan niet met hem trouwen." "Maar, Guustje!" "Ik sterf van verveling! 't Is me een schrikbeeld, dat hij 's avonds komt." "Hoe is 't mogelijk, zoo'n knappe jongen, zoo'n lief uiterlijk!" "Grootpapa! ik wou, dat hij leelijk was, maar... verstandiger..." "Dat meen je niet!"
Je ziet er betrokken uit, arme meid! Papa zei: ga jij er van morgen eens naar toe; een vrouw kan in zulke oogenblikken zooveel beter troosten dan een dokter." Doet het je zoo goed, dat ik er ben? Och! dat dacht ik wel. Neem eens een beetje eau de cologne! zoo! en leg je hoofd nu maar eens goed tegen mij aan. Arme Guustje! wat snik je zenuwachtig. 't Was ook zoo alles wat je hadt, hé?
Ik kon er absoluut niet wennen en ik geloof dat werkelijk door het lijden van het heimwee ik ben gaan zoeken: wat zal ik doen, ik moet iets anders doen. En toen ben ik voor eigen pleizier een dingetje begonnen te schrijven, iets van niemendal, het heette "Guustje en Zieneken", een boerenverhaaltje. Dat liet ik lezen aan mijne tante, Virginie Loveling, een zuster van mijne moeder.
Woord Van De Dag
Anderen Op Zoek