United States or Comoros ? Vote for the TOP Country of the Week !
Τότε η θεά του απάντησεν η γλαυκομμάτ' Αθήνη• «'Σ τα στήθη σου το νόημα πάντοτε μένει εκείνο• 330 για τούτο εγώ δεν δύναμαι τον δύστυχον εσένα ν' αφήσ', ότ' είσαι φρόνιμος, σοφός και ανοικτομμάτης• καθ' άλλος απ' την ξενιτειάν άμ' ήλθε θα εζητούσε την σύντροφο και τα παιδιά 'ς το σπίτι ν' αγκαλιάση• και σε δεν μέλει παντελώς να μάθης, να ερωτήσης, 335 πλην θέλεις την γυναίκα σου να δοκιμάσης πρώτα, 'που μένει σπίτι κ' έρημη, χωρίς παρηγορία, τα ημερονύκτια δαπανά 'ς τα κλάυματα η θλιμμένη• κ' εγώ 'ς τον νου δεν έλαβα ποτέ μου αμφιβολία ότι θα φθάσης, έρημος απ' όλους τους συντρόφους• 340 αλλά προς τον πατράδελφον εγώ τον Ποσειδώνα ν' αντιφερθώ δεν θέλησα, 'π' άσπονδο σώχε μίσος αφού το φως αφαίρεσες του ποθητού παιδιού του• αλλ' ας σου δείξω, να πεισθής, τον τόπο της Ιθάκης.
Ο νεοφερμένος από την ξενιτείαν είχεν αισθήματα, εξέφερε γενικάς σκέψεις περί των πολιτικών πραγμάτων, «ξύλα, κούτσουρα, δαυλειά καμμένα». Δεν ωμοίαζε με τον Αλικιάδην, όστις επολιτεύετο χάριν των δημοσίων έργων, ούτε με τον Γεροντιάδην, όστις εξελέγετο βουλευτής διά το καλόν της πατρίδος του. Ήτον αφελής τους τρόπους, και έτι αφελέστερος τας ιδέας. Ήθελε να πολιτευθή «για δόξα». Ευκαιρία λαμπρά.
Όταν εις την αθλίαν Ελλάδα από τα έσχατα Της ερυθράς θαλάσσης Των αραβίων πετάλων Ήλθεν ο κτύπος· Εκεί προς τα λουτρά Όπου τας τρίχας πλύνουσι Των φοιβηίων η Ώραι, Τότε δικαίως εφύγατε Ω Πιερίδες, Και τώρα εις τέλος φέρετε Την μακράν ξενιτείαν. Χρόνος χαράς επέστρεψε, Και λάμπει τώρα ελεύθερον Το Δέλφιον όρος.
Ο Λαλεμήτρος είχεν ήδη παραλάβει τας δύο γυναίκας κάτω, εις την πρώτην θέσιν, αλλ' επροτίμα και αυτός τον καφέ της θείας του, διότι παρεσκευασμένος με τας χείρας της, τω εφαίνετο, θα μυρίζη ολίγην πατρίδα. Καϋμένη πατρίδα! Μόνον εις την ξενιτείαν καταλαμβάνει κανείς τι αξίζεις! . . .
Είχε πολλά έτη να το ακούση τόσον ωραίον και τόσον συγκινητικόν. Εις το χωρίον δεν τα τραγουδούν καλά. Ο υιός της, όστις μόνος, ως έλεγεν υπερηφανευομένη, το ετραγώδει, ευρίσκετο εις την ξενιτείαν, αλειτούργητος και ακοινώνητος ίσως! Εβυθίσθη λοιπόν εις μίαν έκστασιν, ως ήτο εκεί γονυκλιτής προ της Αγίας Εικόνος. Της ήλθεν, ως έλεγεν έπειτα, ως τις ύπνος, βαρύς, πλην ηδύς ύπνος.
Προ δέκα ετών είχεν αποθάνει ο σύζυγός της, γέρων αλιεύς, θλιβόμενος μέχρι της ώρας του θανάτου, διότι εγένετο αίτιος έκ τινος δυστροπίας του ν' απέλθη εις την ξενιτείαν ο μόνος υιός του, νεανίας είκοσιν ετών, εύμορφος και καλοκαμωμένος, κατά τους χρόνους της επαναστάσεως επιβιβασθείς κρύφα επί τινος αγγλικού πλοίου, ένεκα χειμώνος προσεγγίσαντός ποτε εις την νήσον και ειπών μόνον «Έχετε γεια, ο Θεός δεν θα με αφήση!». Η θεια Μυγδαλίτσα όμως έκτοτε έχασε το ήμισυ της ζωής της.
Λέξη Της Ημέρας