United States or Montserrat ? Vote for the TOP Country of the Week !


Ήλθεν η ποθητή ώρα· στολίζουσι Την κεφαλήν σεβάσμιον της Ελλάδος Η δάφναι, φύλλα αμάραντα θριάμβων· Και σεις χρυσά, σεις αμβροσίοδμα ρόδα Του παραδείσου ελικωνίου, συμπλέξατε Σήμερον τον αγνόν στέφανον· μόνη, Αμάργαρος, ολόγυμνος, αυτάγγελτος, Το καθαρόν του ουρανού αναβαίνει Η Αρετή· αλλ' αν η Πιερίδες Την λαμπράν της χαρίσωσιν ακτίνα Αφθόνητος τιμάται· επαινουμένη Τους επιγείους χορούς τότε δεν φεύγει.

Ω, πόσον ήτο γλυκύς ο γαμήλιος παιάν του λιβυκού αυλού, της χορευτικής κιθάρας και των καλαμίνων συρίγγων, ο διαχυθείς ανά το δασώδες Πήλιον, ότε αι καλλιπλόκαμοι Πιερίδες Μούσαι, ελθούσαι εις τους γάμους του Πηλέως και εξυμνούσαι διά μολπών μελωδικών την Θέτιδα και τον Αιακίδην επί του όρους των Κενταύρων, εχόρευον κατά το συμπόσιον των θεών κτυπώσαι το έδαφος διά των χρυσών αυτών σανδάλων, ενώ ο γόνος του Δαρδάνου, ο εκ Φρυγίας Γανυμήδης, του οποίου το κάλλος ήτο εις τον Δία τόσον προσφιλές, ήντλει εκ των χρυσών κρατήρων το νέκταρ ! Τότε και αι πεντήκοντα κόραι του Νηρέως εχόρευον εις τους γάμους εκείνους ελισσόμεναι εν κύκλω παρά την λευκήν άμμον του αιγιαλού.

Όταν εις την αθλίαν Ελλάδα από τα έσχατα Της ερυθράς θαλάσσης Των αραβίων πετάλων Ήλθεν ο κτύπος· Εκεί προς τα λουτρά Όπου τας τρίχας πλύνουσι Των φοιβηίων η Ώραι, Τότε δικαίως εφύγατε Ω Πιερίδες, Και τώρα εις τέλος φέρετε Την μακράν ξενιτείαν. Χρόνος χαράς επέστρεψε, Και λάμπει τώρα ελεύθερον Το Δέλφιον όρος.