United States or Seychelles ? Vote for the TOP Country of the Week !
Επέστρεψε το αίμα 'ς τα μάγουλα σου; — δεν αργούν να κατακκοκινίσουν. 'Σ το μοναστήρι πήγαινε· κ' εγώ απ' άλλον δρόμον εκεί πηγαίνω, επειδή θα ενταμώσω κάποιον, που θα μου δώση μυστικά σχοινιά, διά ν' αναίβη εις την φωληάν ενός πουλιού ο αγαπητικός σου όταν νυκτώση. — Πήγαινε. — 'Πάγω κ' εγώ να φάγω. ΙΟΥΛΙΕΤΑ Ω! με την ώραν την καλήν, χρυσή μου παραμάνα. Το κελλίον του Λαυρεντίου.
ΙΟΥΛΙΕΤΑ Ω! δος μου, δος μου το εδώ, και μη μου λέγης φόβους. ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ Να! πήγαινε· μη κλονισθής εις την απόφασίν σου, και βοηθός σου ο Θεός! ‘ς την Μάντουαν θα στείλω ένα πατέρα, γράμμα μου ‘ς τον άνδρα σου να φέρη. ΙΟΥΛΙΕΤΑ Αγάπη, δος μου δύναμιν να εύρω σωτηρίαν! Με την ευχήν σου, πάτερ μου. Θάλαμος εν τη οικία του Καπουλέτου. ΚΑΠΟΥΛΕΤΟΣ Προσκάλεσέ μου συ αυτούς, που είν' εδώ γραμμένοι.
ΙΟΥΛΙΕΤΑ Όταν την έστειλα, εννηά εσήμαινεν η ώρα, και είπε το πολύ πολύ να λείψη μισήν ώραν.
Φλυαρεί ουχί λίαν σεμνοπρεπώς, η δε συναναστροφή αυτής δεν είναι τοιαύτη ώστε ν' αναδείξη σώφρονα Άρτεμιν την Ιουλιέταν. Αύτη είναι της νέας η μυστικοσύμβουλος· αλλ' η πίστις αυτής δεν είναι διαρκής και επί τέλους η Ιουλιέτα την απωθεί.» Πού η αφοσίωσις, η πίστις, και η αρετή της πτωχής Νένας!
Παραπέμπω τους θέλοντας εκ των αναγνωστών μου να παραβάλωσι την μετάφρασιν προς το κείμενον εις την υπ' αριθμόν 4 σημείωσιν της τραγωδίας «ο Ρωμαίος και η Ιουλιέτα ».
Αγάπη μου σ' αφίνω. — Αμέσως, παραμάνα μου. — Έσο πιστός, Μοντέκη. Πρόσμειν' εδώ μίαν στιγμήν κι’ αμέσως επιστρέφω. ΡΩΜΑΙΟΣ Ευλογημέν' η νύκτ' αυτή και τρις ευλογημένη! Φοβούμαι μήπως όνειρον ήτον αυτό που είδα· τόσον μου φαίνεται γλυκόν, που μόλις το πιστεύω. ΙΟΥΛΙΕΤΑ, επιστρέφουσα εις το παράθυρον. Δυο λόγια μόνον να σου ‘πώ, κι’ αλήθεια καλήν νύκτα.
ΠΑΡΑΜΑΝΑ 'Σ τους άνδρας πού εχάθηκε τιμή και πιστοσύνη; Είν' όλοι των επίορκοι και ψεύται και προδόται. — Πού είν' ο Πέτρος; ήθελα 'λίγον ρακί. — Η λύπη και ο καϋμός μ' εγήρασαν· 'ντροπή εις τον Ρωμαίον! ΙΟΥΛΙΕΤΑ Άφτραις να βγάλ' η γλώσσα σου διά τον λόγον τούτον! Δεν εγεννήθηκε αυτός να ήν' εντροπιασμένος! Η εντροπή εντρέπεται να ιδή το μέτωπόν του.
ΙΟΥΛΙΕΤΑ Αδίκημα δεν είναι η αλήθεια· και λέγω κατά πρόσωπον 'ς εμένα την αλήθειαν. ΠΑΡΗΣ Μου το εκατηγόρησες, και είναι ιδικόν μου το πρόσωπόν σου. ΙΟΥΛΙΕΤΑ Πιθανόν, αφού δεν με ανήκει. — Έχεις, ω πάτερ μου, καιρόν να σου 'μιλήσω τώρα, ή θέλεις του εσπερινού την ώραν να γυρίσω; ΛΑΥΡΕΝΤΙΟΣ Προκρίνω τώρα, κόρη μου πολυσυλλογισμένη. Αυθέντα, σε παρακαλώ να μας αφήσης μόνους.
ΙΟΥΛΙΕΤΑ Πώς ελαχάνιασες, και πώς αναπνοήν δεν έχεις, αν σ' έμεινε αναπνοή να ‘πής πως δεν την έχεις; Μ' αυτά που προφασίζεσαι πλειότερα μου λέγεις, παρά εάν μου έλεγες εκείνα που μου κρύπτεις. Καλόν μου φέρνεις ή κακόν; Εις τούτο αποκρίσου. Μιαν λέξιν ‘πέ μου· τα λοιπά κατόπιν μου τα λέγεις. Είναι καλόν; είναι κακόν; — Ειπέ να ησυχάσω. ΠΑΡΑΜΑΝΑ Μα την αλήθειαν, περίφημα τον εδιάλεξες!
Καλλίτερε μου φίλε, ευγενικέ Τυβάλτη μου, ω νέε τιμημένε, να ζήσω μ' έμελε νεκρόν να σε μοιρολογήσω! ΙΟΥΛΙΕΤΑ Τι συμφορά είναι αυτή και τι ανεμοζάλη; 'Σκοτώθηκ' ο Ρωμαίος μου, κι’ απέθαν' ο Τυβάλτης; Κι ο ακριβός εξάδελφος, κι’ ο ποθητός μου άνδρας; Ας αντηχήση το λοιπόν Δευτέρα Παρουσία! Εάν απέθαναν κ' οι δυο, τότε ζωή πού μένει;
Λέξη Της Ημέρας