United States or Pakistan ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ναι, θέλω να σ' ελέγξω και ας μη σε παραφέρη η οργή, ώστε ν' αποφεύγης την αλήθειαν. θα σοι ομιλήσω σαφώς και συντόμως.
ΑΜΛΕΤΟΣ Αν υπανδρευθής σου δίδω προίκα την εξής πληγήν· αγνή και αν μείνης όσο είναι ο πάγος και όσο το χιόνι κα- θαρή, δεν θα ξεφύγης την συκοφαντίαν. Κλείσου 'ς ένα μοναστήρι· πήγαινε· υγίαινε. Ειδεμή, αν θέλεις ναι και ναι να υπανδρευθής, πάρε άνδρα μωρόν· διότι οι φρόνι- μοι καλώς γνωρίζουν ποιας λογής τέρατα σεις τους απο- κατασταίνετε. Πήγαινε εις ένα μοναστήρι, και ογλήγορα. Υγίαινε.
Και πόσον διαδίδεται η αίρεσις αύτη! Ναι! είναι χιλιάδες και μυριάδες εν Ρώμη, εις τας πόλεις της Ιταλίας, ανά την Ελλάδα και την Ασίαν. Υπάρχουν χριστιανοί και μεταξύ των πραιτωριανών, υπάρχουν και εις αυτό το Παλάτιον του Καίσαρος. Δούλοι και πολίται, πτωχοί και πλούσιοι, όχλος καθώς και πατρίκιοι ασπάζονται το θρήσκευμα.
Σωκράτης Και αν κανέν πράγμα πράττεται με τον ίδιον τρόπον, πράττεται από τον ίδιον ενεργούντα, και αν κανέν πράγμα πράττεται με εναντίον τρόπον, πράττεται από τον εναντίον ενεργούντα; Σωκράτης Ας ίδωμεν λοιπόν, είπον εγώ· υπάρχει κανέν πράγμα, το οποίον ονομάζουν ωραίον; Πρωταγόρας Ναι, είπεν. Σωκράτης Εις τούτο υπάρχει κανέν άλλο πράγμα, εναντίον, εκτός του ασχήμου; Πρωταγόρας Δεν υπάρχει.
— Τι να της είπω; είπεν η φωνή, ήτις εφαίνετο όλως καταβεβλημένη και ο διάλογος τη επροξένει κάματον. — Μη καταβάλλεσαι, είπεν η Βεάτη, εννοήσασα το αίσθημα της ξένης· έχε θάρρος, σοι λέγω. — Ναι, βέβαια. — Εγώ θα πάρω τον τύπον του κλείθρου τώρα. — Του κλείθρου; — Ναι, θα κάμω αντικλείδι. — Α! είπεν η φωνή και εφάνη ότι η λέξις αύτη τη επανέφερε ζοφεράν ανάμνησιν.
Λέλα, μ' απάτησες, μα το ξέρω τώρα πως μ' απατάς. Αχ! ναι, ξέρω, το ξέρω πως δε γελάστηκα. Το ξέρω πως είχα δίκιο. Κατεβαίνω και μου δίνουν το γράμμα. Δεν ακούτε τα γέλοια που πετώ; Δε βλέπεις την αλήθεια; Δε σε θαμπώνει; Εμένα με στράβωσε το φως της. Τι κουτός που δεν το κατάλαβα ακόμη! Το διαβάζω το γράμμα. Τόφεραν τώρα, μου λέει ο δούλος. Είτανε γράμμα δικό του. Γράμμα του μορφονιού!
— Και είσαι βέβαιος, αυθέντα, ότι εχάραξεν ένα . . . ιχθύν; Ω! — Ναι! είπεν ο Βινίκιος, καταστάς περίεργος. Μαντεύεις τι σημαίνει τούτο; — Ναι μαντεύω! ανέκραξεν ο Χίλων. Και ποιήσας υπόκλισιν, προσέθηκεν: — Είθε η Τύχη να σας πληροί πάντοτε με τα δώρα της, αυθένται εκλαμπρότατοι. — Ειπέ να σου δώσουν ένα μανδύαν! είπεν ο Πετρώνιος.
— Αλλ' ο κίνδυνος περί του οποίου μου ωμιλήσατε, αγαπητέ μου κύριε; Η ατομική σας πείρα, αφ' ότου διευθύνετε το κατάστημα τούτο, σας παρέσχεν αποχρώντα λόγον να σκεφθήτε ότι είναι επικίνδυνον ν' αφήσετε ελεύθερον ένα τρελλόν; — Εδώ; . . . Η ιδική μου πείρα; Αι, λοιπόν, σας απαντώ, ναι! Παραδείγματος χάριν : δεν είναι πολύς καιρός που συνέβη ένα παράδοξον γεγονός εις τον οίκον αυτόν.
Να ελπίζει κανείς, ναι, αλλά όχι και να έχει εμπιστοσύνη• ν’ αγρυπνά σαν τις καλαμιές πάνω στο φρύδι του λόφου που σε κάθε φύσημα του ανέμου χτυπά η μια τα φύλλα της άλλης σαν να ειδοποιούνται μεταξύ τους για τον κίνδυνο.
Μα άλλοτες τώρα μη ζας μ' ανότερους να παίζεις, 605 γιατί άλλος μα το ναι κανείς το νου δε μου γυρνούσε· όμως εσύ πολλά 'παθες, πολλά 'χεις τραβηγμένα για μένα, κι' έχει ο αδερφός κι' ο αγαθός σου γέρος, κι' αφού μου πρόσπεσες ξεχνάω τα πάντα, ναι σου δίνω και τ' άλογο κιας είναι αφτό δικό μου, για να μάθουν 610 κι' αφτοί πως άγρια αγέρωχα δεν έχω εγώ τα σπλάχνα.»
Λέξη Της Ημέρας