Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 27 Ιουνίου 2025
Και γράμματα τον έμαθε και καλλιγραφία και τρόπους και φερσίματα και καβάλλα και κυνήγι, τέλος και τροπάρια να ψέλνη και να νηστεύη· χαρακτήρα όμως γερό αντρίκιο μήτ' αυτά μήτ' άλλα τόσα δεν μπορούσανε να του φυτέψουν.
Η μαμά είχε ορκιστεί να μην τον αφήση τόσο νωρίς να βασανιστή μ' ένα πράμα τόσο φοβερό. Να τραγουδά όμως μπορούσε κ' ήξερε πολλά τραγούδια. Πολύ σπάνια του ξέφευγε ψεύτικος τόνος κι όταν του ξέφευγε κανένας, θύμωνε και ξανάπιανε το τραγούδι από την αρχή. Δε ντρεπότανε κιόλας να τραγουδά κι όταν είτανε ξένοι μπροστά. Μπορούσανε ναρθούνε να τον ακούσουν όσοι θέλανε.
Σαν ταγρίμια που μια και πιουν ανθρώπινο αίμα δεν μπορούν πια ν' αλησμονήσουν τη γλύκα του, έτσι κ' οι βορεινοί εκείνοι βάρβαροι δεν μπορούσανε ν' αλησμονήσουν τέτοιες πλούσιες χώρες· μόνο πάλι ξεκινούνε μετά δυο τρία χρόνια, πάλι πλημμυρίζουνε Μακεδονία και Θράκη· τώρα όμως φοβερίζουνε και τη Θεσσαλονίκη, και βλέπουμε πως και στην καθαυτό Ελλάδα τοιμαστήκανε να τους αντικρούσουν δηλαδή και στρατό έστειλαν οι Ελληνικές Πολιτείες να πιάσουν τη Θερμοπύλα, κ' οι Αθηναίοι, που τα τειχίσματά τους έμνησκαν γκρεμισμένα από τον καιρό του Σύλλα, αρχίζανε να τα ξαναχτίζουν, αφού μήτε από τους Ρωμαίους δεν πολυπροσμένανε στην αρχή σπουδαία βοήθεια.
Ας το πούμε παστρικά· όσο την είχε και τη βασάνιζε ο Τούρκος ο καταραμένος τη δύστυχη την Ελλάδα, βέβαια πως κ' η επιστήμη δεν μπορούσε να προκόψη. Βέβαια πως και ταρχαία τα ελληνικά δεν μπορούσανε να σπουδαχτούν όπως έπρεπε. Αν τα σπούδαζαν από τότες, αδύνατο σήμερις να πίστεβε κανένας πως η καθαρέβουσα μοιάζει με τη γλώσσα εκείνη την ωραία.
Η μύτη του δεν άγγιζε πάντα το πηγούνι μου και δεν ήμουνα πάντα υπηρέτρια. Είμαι η κόρη του πάπα Ουρβανού Χ και της πριγκιπέσσας Παλεστρίνα. Μ' ανάθρεψαν ως τα δεκατέσσερά μου χρόνια μέσα σ' ένα παλάτι, που μπροστά του όλοι οι πύργοι των Γερμανών βαρώνων σας δε θα μπορούσανε να χρησιμέψουν ούτε για σταύλοι. Κ' ένα μου μονάχα φουστάνι κόστιζε περισσότερο απ' όλα τα πλούτη της Βεστφαλίας.
Του Μεγάλου Κωσταντίνου το έργο, όσο και να μην άργησε να ριζώση, δε δυνότανε και να καρποφορήση αμέσως. Κι ο πολιτικός μηχανισμός και ταξιώματα της Ανατολικής Αυτοκρατορίας είταν ακόμα ξένα στον τόπο μέσα. Και μήτε μπορούσανε να γίνουνε δικά μας παρά με τα χρόνια και με τους αιώνες, όπως έγινε και σάλλους τόπους.
Γιατί οι γονείς του δεν μπορούσανε να βλέπουν ένα τόσο άσχημο πλάσμα κοντά τους και να συλλογίζωνται πως αυτοί το πλάσανε. Ο Γιαννάκης όμως είχε άλλην ιδέα. Η ζωή του άρεσε, ήτανε ευχαριστημένος που ήλθε στον κόσμο και δεν είχε κανένα παράπονο με τους γονείς του.
Το χώνεμα όμως αυτό δεν είταν και δίχως τα δυσάρεστά του. Επειδή όσο και να χριστιανίζουνταν οι δικοί μας, τα συστήματά τους δεν μπορούσανε να χριστιανιστούν κι αυτά σε μια και σε δυο γενεές, μόνο περνούσανε μέσα στον καινούριο κόσμο σαν κρύφιο φαρμάκι μαζί με το αίμα τους.
Τους Αθηναίους μάλιστα και χρήματα τους χάρισε να ξαναχτίσουν όσα δημόσια χτίρια τους είχε χαλασμένα ο Σύλλας κι ο Αριστίωνας, αφού τους μάλλωσε με το ρητό του εκείνο «Πόσες φορές θα καταστρέφεστε μονάχοι σας Αθηναίοι, και πάλε θα σας γλυτώνη η προγονική σας δόξα». Ανίσως και μπορούσανε να το μαντέψουν οι Αθηναίοι, θα του απολογιούνταν τότες του Καίσαρα· «Αιώνες κ' αιώνες θα περάσουν και θα ξαναφανή αυτό το φάντασμα του Φιλελληνισμού.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν