United States or Belize ? Vote for the TOP Country of the Week !
Έχουνε να πουν πως άκουσε ο άνθρωπος του κιθάρα κ' έπαιζε όταν πήγε να συνάξη το θησαυρό, και φοβήθηκε του Απόλλωνα την οργή. — «Ακόμα κάθεσαι;» του μηνάει ο Σύλλας. «Και τι καλλίτερο σημάδι παρά να τραγουδάη ο Θεός παίζοντας την κιθάρα!» Πήγε τότες όλος ο θησαυρός. Πήγε και ταργυρό το πιθάρι, το στερνό από τα τέσσερα που είχε χαρισμένα του Απόλλωνα ο Κροίσος.
Ο ίδιος ο Σύλλας δεν είταν ακόμα κατεβασμένος στην Ελλάδα, όταν άραζε στον Πειραιά ο Αρχέλαος. Κάποιος άλλος όμως Ρωμαίος αντάμωσε το στρατηγό του Μιθριδάτη στη Βοιωτία, και κει τονέ χαιρέτησε με τρόπο που γλήγορα βρέθηκε πάλε στον Πειραιά. Τέλος ήρθε κι ο Σύλλας. Όσες πολιτείες βοηθούσαν ως τα τώρα τους Μιθριδατινούς, άλλαξαν αμέσως πολιτική και πήγανε με το Σύλλα.
Μα έμνησκαν κι άλλοι πολλοί θησαυροί, κι αυτούς σοφίστηκε να βάλη στο χέρι ο Αριστίωνας. Για κακή του όμως τύχη διάλεξε κάποιο &δάσκαλο& να του φτειάξη αυτή τη δουλειά, τον Απελλικώντα. Ο Απελλικώντας είτανε φιλόσοφος, φιλόβιβλος, και φιλάρχαιος. Η βιβλιοθήκη του περιξάκουστη. Την πήρε κι αυτή κατόπι ο Σύλλας και τη μετάφερε στη Ρώμη. Από στρατιωτικά όμως ο σοφός Απελλικώντας δεν κάτεχε.
Το τέλος του υπήρξε φρικαλέως τραγικόν, βεβαιούται δε ότι απέθανεν εξ αηδεστάτου νοσήματος, εκ φθειριάσεως, ήτις σπανίως μνημονεύεται εν τη ιστορία, εκτός όταν πρόκειται περί ανθρώπων οίτινες διεκρίθησαν διά την ωμότητα και τους διωγμούς αυτών, όπως ο Αντίοχος ο Επιφανής, Σύλλας, ο Μαξιμιανός, ο Διοκλητιανός, ο Ηρώδης Αγρίππας κλπ.
Αριστείδης — Κάτων, Φιλοποίμην — Φλαμινίνος, Πύρρος — Μάριος. — Ο Αριστείδης τίθεται παράλληλος προς τον Κάτωνα. Ο τελευταίος της Ελλάδος στρατηγός προς τον Φλαμινίνον. Και ο ηρωικός Πύρρος προς τον στρατηγόν Μάριον. Τόμος Δ'. Δρ. 3. — Λύσσανδρος — Σύλλας, Κίμων — Λούκουλος, Νικίας — Κράσσος. — Ο κακώς αποθανών βασιλεύς της Σπάρτης παραβάλλεται προς τον ομότυχον Σύλλαν.
Ε'. Λύσανδρος — Σύλλας — Κίμων — Λούκουλλος — Νικίας — Κράσσος... » 3.0 Τόμ. ΣΤ’. Σερτώριος — Ευμένης — Αγησίλαος — Πομπήιος ... » 3.0 Τόμ. Ζ'. Αλέξανδρος — Ιούλιος Καίσαρ — Φωκίων — Κάτων... » 3.0 Τόμ. Η'. Άγις — Κλεομένης — Τ. Γράκχος, Γ. Γράκχος, Δημοσθένης — Κικέρων... » 3.0 Τόμ. Θ'. Αρταξέρξης — Δημήτριος — Αντώνιος... » 3.0 Τόμ. Ι'. Δίων — Βρούτος — Άρατος — Γάλβας — Όθων... » 3.0
Άρχισαν αμέσως αυτοί και του μιλούσανε για τα περασμένα, τα μεγαλεία. Θυμώνει ο Σύλλας, και τους διώχνει λέγοντας πως δεν ήρθε στην Ελλάδα να μάθη την αρχαία ιστορία, παρά να πολεμήση τους όσους του αντιστέκουνται. Φτάνει στ' αυτιά του Σύλλα ο λόγος, κι αρχινάει αμέσως το κακό. Με γυμνά σπαθιά και με τρομαχτικά ξεφωνήματα πηδήξανε μέσα στην πόλη οι λυσσαγμένοι οι Ρωμαίοι.
Οι Αθηναίοι όμως κ' οι Πειραιώτες, και να το θέλανε δεν μπορούσαν, επειδή ο Αρχέλαος καρτερούσε κλεισμένος μέσα στον Πειραιά, κι ο Αριστίωνας στην Αθήνα. Γένηκαν λοιπόν οι δυο αυτές πολιτείες θέατρο του πολέμου. Θεόρατες μηχανές κι ανάλογα υψώματα έκτισε ο Σύλλας αντίκρυ στα τειχίσματα του Πειραιά.
Λίμνη αίμα σκέπασε τον Κεραμεικό. Διακόσα χρόνια πέρασαν, και τάβλεπε ακόμα ο Πλούταρχος τα σημάδια εκείνου του χαλασμού. Πολλοί σκοτώθηκαν και μονάχοι τους από την απελπισία. Ένα σωστό κ' εύλογο έπραξε τότες ο Σύλλας, που θανάτωσε και τον Αριστίωνα.
1 Αριστίωνας και Σύλλας Η Αθήνα, η καρδιά κι ο νους του Ελληνισμού, είταν πρώτη τώρα στις μεγάλες τις συφορές, καθώς άλλοτε στις μεγάλες δόξες. Τα νησιά τα είχε του χεριού του ο καινούργιος ο τύραννος. Αμέτρητους Ρωμαίους είχε χαλασμένους στην Ανατολή, και τα στρατέματά τους πλημμυρίζανε Θράκη, Μακεδονία, Θεσσαλία, και τέλος την Αττική. Μεγάλη και γενική οχλοβοή στην Αθήνα.
Λέξη Της Ημέρας