Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 6 Ιουνίου 2025
Στη Γαλλία, στο δέκατο έβδομο αιώνα, όταν ακόμη δεν είχαν καμιά ιδέα για γλωσσολογία και μήτε συμπέραιναν που τα γαλλικά και τα λατινικά είναι η ίδια γλώσσα, ετυμολογούσαν, όπως τύχαινε, κ' έλεγαν που το car έρχεται από το γαρ και που το diner είναι ταρχαίο δειπνείν . Πριν πιάση κανείς να μελετήση γλωσσολογία όπως τη μελετούμε σήμερα, προσέχει μόνο στις λέξες, και νομίζει που το βάσιμο και διακριτικό σημείο σε μια γλώσσα είναι το λεχτικό της.
Την επιστήμη δεν την πολυπιστεύω, και η υπερβολική πίστη του κόσμου σ' αυτήν, μου φαίνεται εμένα σαν καμιά αρρώστια του καιρού μας ― ίσως σύμπτωμα κι αυτό ξεπεσμού μερικών λαών της Ευρώπης. Το επιστημονικό πνεύμα, αφού ξαπλώθηκε στους αρχαίους λαούς, τους έφαγε. Να δούμε μάς τι θα μας κάμει. ·
Καμιά φορά, το λοιπόν, πάει ο Μπέης κρυφά και χώνεται ανάπλαγα μες το λόγκο, οπαράδιζε ο Αργύρης κάθε αβγή με τα πρόβατα. Πάει εκεί και χώνεται, και λουμώνει και παραμονέβει τον Αργύρη. Αγναντέβει το πώς τάβοσκε και τα διαφέντεβε τα πρόβατά του το βοσκαρούδι. Χαμογέλασε ο τούρκος πίσω από τα κλαδιά. Παίρνει και φέβγει και γέρνει στον πύργο του.
Κ' έπειτα ; — Δεν ξέρω· εψιθύρισε με παραπονεμένη ειλικρίνεια· θαρρώ πως χάνω άδικα τους κόπους μου. Ήταν έξυπνος άνθρωπος ο Αριστόδημος. Τύχαινε καμιά φορά να σηκώνη το παραπέτασμα και να βλέπη με αθόλωτο μάτι τον κόσμο. Και τον έβλεπε όλως διόλου αντίθετον απ' ό,τι τον είχαν ζωγραφίση η πρόληψη κ' η παράδοση της γενιάς του.
Έργο αυτόχρημα κλασικό, που δεν πρέπει να λείπη από καμιά βιβλιοθήκη, η μετάφραση τούτη του Κονδυλάκη αποτελεί, χωρίς αμφιβολία, μιαν από τις ωραιότερες προσφορές στην νεοελληνική λογοτεχνία και γλώσσα. Άπαντα
Και κάπου καμιά βοντοφωνή, έρχουνταν με τα φτερά του βραδινού αεριού, μισοσβυσμένη και παραπονετική, και παρήγορη: — Καλή αντάμωση!...
Νάρθη καμιά άλλη μούσα να μας πραγματοποιήση το ζήτημα από την άλλη την όψη του την αληθινή. Να χειραφετηθή η γυναίκα!
Ίσο μ' εσένα μερτικό ποτές μου δεν κερδίζω κάθε που πάρουμε καμιά των Τρώων πλούσια χώρα· Μον όθενε αίμας και σπαθί, να! ετούτα εδώ τα χέρια 165 δουλέβουν πρώτα, μα αν γενεί και μοιρασά, εσύ παίρνεις τα πιο πολλά, με λίγο εγώ, χωρίς παράπονο όμως, πίσω γυρνάω, κι' ας έλιωσα τους Τρώες πολεμώντας.
— Να με συμπαθήστε που πρέπει να καρτερέψω καμιά δυο μέρες εδώ, τους είπε απάνω στον καφέ ο Μυλόρδος, ώσπου να γυρίση ο οδηγός μου με μερικούς συνταξιδιώτες που πρέπει να σας δουν και να σας γνωρίσουν. Είνε ένας άλλος Άγγλος κ' η γυναίκα του, ρωμιοπούλα όμως αυτή, και μάλιστα Κρητικιά.
Κάνε όπως θες! μα κοίταζε μη βγάλει αφτή η διχόνια ανάμεσό μας έπειτα καμιά μεγάλη αμάχη. Μα άκου, ένα λόγο θα σου πω και να μου τον θυμάσαι. Σαν κάνω απόφαση κι' εγώ και θέλω να χαλάσω 40 κάστρο κανένα όπου ίσως ζουν αθρώποι αγαπητοί σου, να μη μου φέρνεις στο θυμό αμπόδια, μον ν' αφήκεις. Σούδωκα θέλοντας κι' εγώ, και μ' άθελα όμως σπλάχνα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν