Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 13 Ιουλίου 2025
Άλλες γυναικούλες, καμπόσοι άντρες μαζεύτηκαν ολοένα τριγύρω, οι χωροφύλακες τους άμπωχναν κι ο υπενωμοτάρχης δεν έπαυε να βρίζη, να λυσσάη. — Έτσι και την άλλη φορά, πάντα μου ξεφεύγει μέσα απ' τα χέρια μου.
Η ζωή μου πέρασε μέσα στο σπίτι σας, μέσα στο σπίτι του πατέρα σου, μέσα στο δικό σου. Η αγάπη μου έγινε καθρέφτης και καθρέφτισε τα καλά και τα κακά. Τα κακά ήτανε πιότερα. Έτσι ήθελε ο Θεός. Δε φταίω εγώ. ΦΛΕΡΗΣ — Το ξέρω, το ξέρω, Αργύρη μου. Μη με ξεσυνερίζεσαι αν σου κακομίλησα. Με ξέρεις πως είμαι νευρικός. Μ-ΑΡΓΥΡΗΣ — Δεν πειράζει, κύριε Τάσσο. Εγώ δε σε ξεσυνερίζομαι.
Είναι λοιπόν απαραιτήτως βέβαιον, ότι ημείς ηξεύραμεν, είπεν ο Σωκράτης, την ισότητα προτήτερα, προ του καιρού εκείνου, κατά τον οποίον είδομεν διά πρώτην φοράν τα ίσα πράγματα ότι επιθυμούν μεν να είναι ωσάν την ισότητα, αλλ' ότι είναι όμως ελλιπέστερα. Έτσι είναι, είπεν ο Σιμμίας. Και λέγω το ίδιον δι' όλα αυτά τα πράγματα, είπεν ο Σωκράτης.
Τότες τους είπε ο ξακουστός αφέντης Αγαμέμνος έτσι όπως κάθουνταν, χωρίς να σηκωθεί στη μέση «Βλαστάρια τ' Άρη ξακουστά, Αργίτικα ξεφτέρια, καλό όταν σηκωθεί κανείς ν' ακούτε, μηδέ πρέπει ναν τον διακόφτουν, τι κι' αφτός σαστίζει ο κατεχάρης. 80 Μα αν πλήθος θορυβάει πολύ, πώς τότες θες κανείς μας να πει ή ν' ακούσει; Πνίγεται φωνή κι' η πιο λαλούσα.
Σωκράτης Είναι προφανές λοιπόν, ότι δεν επιθυμούσι τα κακά όσοι αγνοούν αυτά, αλλ' εκείνα, τα οποία νομίζουν ότι είναι αγαθά, και τα οποία πράγματι είναι κακά. Ώστε, οι μη γνωρίζοντες αυτά και νομίζοντες ότι είναι αγαθά, φανερόν είναι, ότι επιθυμούν τ' αγαθά· ή δεν είν' έτσι; Μένων Είναι φανερόν αυτό.
Μα σχοινί δεν ήταν πουθενά· η Χλόη όμως αφού έλυσε μια κορδέλα της τη δίνει στο γελαδάρη για να την ρίξη· κ' έτσι εκείνοι στεκάμενοι στην άκρη του λάκκου τραβούσαν κι' ο Δάφνης ανέβηκε κρατώντας την κορδέλα, που την έσερναν.
Μα Τι, ας περικαλιούνταν και στους θεούς· τότε στερνός δε θάφτανε έτσι απ' όλους.
Κάτι βάτα, ακόμα ξερά, μ’ αγκύλες, ήταν ολόγυρα πηχτοφυτρωμένα κ’ έτσι δε φαινόταν τίποτ’ απ’ τον κόσμο κι ούτε καν ο ουρανός απ’αυτό το λουλουδιασμένο αλωνάκι, πούμοιαζε κούνια ή κρεββάτι νυφικό κάτω απ’ τον άσπρο Θόλο πούκαναν τα ολάνθιστα κλαριά.
Διότι, αν εκείνο το οποίον λέγω είναι έτσι όπως το λέγω — είναι δε περισσότερον από κάθε άλλο έτσι — σκέψου και διάλεξε έν άλλο από τα επαγγέλματα και τα μαθήματα όποιο θέλεις.
Ο Καπετάν Πρέκας δεν πήγε από το θέλημα του Θεού. Σκοτώθηκε μοναχός του! Και κτυπούσε τη γροθιά του απάνω στο τραπέζι του μαγαζιού ο Γιάννης ο Μακαρίτης. Το «Μακαρίτης» ήτανε παρατσούκλι, που τούχε κολλήσει από χρόνια του Γιάννη του Σκαρπαλέντζου. Κανένας δεν τον γνώριζε πια με ταληθινό του τόνομα. Ο Γιάννης ο Καλαφάτης κι' ο Γιάννης ο Μακαρίτης! Έτσι τον ξέρανε.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν