Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 14 Μαΐου 2025
Όστις δίδει την ελεημοσύνην του φανερά διά να φαίνηται και θαυμάζηται ως ελεήμων, αυτός βεβαίως ουδεμίαν αξίαν έχει ούτε ενώπιον των ανθρώπων ούτε ενώπιον του Θεού. Ο τοιούτος δεν αγαπά τον πτωχόν, αλλά εαυτόν· δεν αγαπά την ελεημοσύνην ως χριστιανικήν αρετήν, αλλ' ως μέσον επιδείξεως και κομπασμού.
— Δεν έχω όνομα εις τα βασίλεια που μένω, απήντησεν η φωνή θλιμμένα. Ήμουν θνητός άλλοτε, τώρα είμαι πνεύμα. Ήμουν αδυσώπητος, τώρα είμαι ελεήμων. Πρέπει να εννοήσης ότι τρέμω. Τα δόντια μου τρέμουν όταν ομιλώ· εν τούτοις τούτο δεν είναι εξ αιτίας της νύκτας αυτής που είναι ψυχρά, της νύκτας αυτής που δεν έχει τέλος. Αλλά δεν ημπορώ να υποφέρω επί πολύ ακόμη την φρίκην αυτήν.
Ο δε φιλάνθρωπος Ιησούς και διά των πράξεών του και διά των θείων του λόγων την αγάπην του πλησίον κυρίως μας παραγγέλλει, ως τον μέγαν και θείον νόμον, εκ του οποίου πηγάζουν όλα τα λοιπά χριστιανικά καθήκοντα και αρεταί· διότι ο αγαπών αληθώς τον πλησίον του αναφαίνεται και ευπροσήγορος, και αγαθός, και δίκαιος, και ελεήμων, και ευεργετικός, και φιλόπατρις.
Τινές νομίζουν ότι απαιτείται να ήναί τις πλούσιος διά να ήναι και ελεήμων. Αλλ' η τοιαύτη ιδέα είναι εσφαλμένη. Οι πλούσιοι, έχοντες περισσότερα μέσα, έπρεπε βεβαίως να ενεργώσι και περισσοτέρας ελεημοσύνας, ενώ αυτοί συνήθως κάμνουν τας ολιγωτέρας· διότι ο πλούτος, καθώς και άλλοτε σάς είπον, ως επί το πλείστον σκληρύνει την καρδίαν.
Τοιουτοτρόπως η ελεήμων τυφλή ουχί μόνον εις την μέλλουσαν, αλλά και εις την παρούσαν ζωήν πλουσιοπαρόχως ελεήθη παρά του Υψίστου· διότι τιμωμένη και αγαπωμένη παρά πάντων έζησεν εν ανέσει, εξακολουθούσα πάντοτε διά της ελεημοσύνης να παρηγορή τους πτωχούς, να ηδύνη την ψυχήν της, και να ευαρεστή τον πλάστην της.
Διά του θανάτου ο ελεήμων Θεός πολλάκις παρηγορεί τους δυστυχούντας, πολλάκις δε και από μελλούσας δυστυχίας απαλλάττει τα αγαπητά πλάσματά του.
Ελεήμων και σοφή ήτο η πρόβλεψις ότι έπρεπε ν' απέλθωσιν ανά δύο εις την αποστολήν. Τούτο τους καθίστα ικανούς να συνδιαλέγωνται και να συμβοηθώνται εναπληρούντες τας ελλείψεις αλλήλων.
Και πεσών εις τα γόνατα: — Σε ευχαριστώ, αυθέντα! είσαι ελεήμων και μέγας. — Σκύλλε, είπεν ο Βινίκιος, μάθε ότι σε εσυγχώρησα χάριν του Χριστού, εις τον οποίον και εγώ οφείλω την ζωήν. — Αυθέντα! θα τον υπερετήσω, Εκείνον και σε. — Σιώπα και άκουσον. Σήκω! θα έλθης μαζί μου και θα μου δείξης την οικίαν όπου μένει η Λίγεια. — Αυθέντα, πεινώ πολύ, θα έλθω! Αυθέντα, αι δυνάμεις μου λείπουν.
Η Αϊμά έδειξε την πληγήν της, ην συνέσφιγγε με την χείρα. — Ποίος σ' εκτύπησε; — Κάτι παιδιά, είπεν η Αϊμά. Ο παροδίτης απέσυρεν εκ του θυλακίου το μανδύλιόν του και έδεσε το τραύμα της κόρης. — Σηκώσου να πάμε εις το σπίτι σου, είπεν ο ελεήμων διαβάτης. Πού θέλεις να πάμε; Εγώ βαστώ το πανέρι σου με τα ρούχα.
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν