Vietnam or Thailand ? Vote for the TOP Country of the Week !
Ενημερώθηκε: 22 Μαΐου 2025
Γιατί καθώς γυρνούσε 40 πρώτος να φύγει, τούμπηξε στη ράχη το κοντάρι, των ώμων του καταμεσύς, και τόβγαλε ως στα στήθια. Και πέφτοντας βροντάει, αχούν και τ' άρματα από πάνου.
Μα άδικα δεν πήγε το κοντάρι, παρά χτυπάει το Δημοκό, γιο του Πριάμου νόθο, που τούχε έρθει οχ την Άβυδο, πέρα οχ τ' αλογοθρόφι. 500 Αφτόν εκεί στο μάγουλο ακόντισε ο Δυσσέας, που για το φίλο του άναψε· κι' ως στα μηλίγγι τ' άλλο βγήκε ο χαλκός, και χύθηκε στα διο του μάτια η νύχτα. Και πέφτοντας βροντάει, αχούν και τ' άρματα από πάνου.
Και τ' ουρανού αφτοθέλητη βροντάει κι' ανοίγει η πύλη, που τη φυλάνε οι Εποχές, που κι' έχουν τη φροντίδα του Έλυμπου και τ' Ουρανού, κι' αφτές απάνου βάζουν 395 το πυκνωμένο σύγνεφο για το τραβούνε πίσω· μέσα από κει αστραπότρεχα τραβούσαν τ' άλογά τους.
Νικολέτα, Νικολέτα, σαν πολύ ακονισμένη είνε η γλώσσα σου. Κα ΖΟΥΡΝΤΑΙΝ Έχει δίκιο η Νικολέτα· το μυαλό της είνε καλύτερο από το δικό σου. Ήθελα να ήξερα τι σου χρειάζεται ο χοροδιδάσκαλος στην ηλικία που βρίσκεσαι. ΝΙΚΟΛΕΤΑ Κι' αυτός ο κρεμανταλάς ο δάσκαλος του σπαθιού, που βροντάει τα πόδια του σαν να θέλη να γκρεμίση το σπίτι και να μας ξεχαρβαλώση όλα τα τζάμια της σάλας.
Ο Δίας τότε με θυμό αστράφτει και βροντάει, Που ο Ουρανός εσείστηκε, η γη βαθιά αντηχάει· Μες τα στρατέματα η φωτιά οχ τα Ουράνια πέφτει, Αλλ' η ορμή των Ποντικών τελείως δεν ξεπέφτει. 590 Κυττάζει ο Δίας φοβερός την τόση αποκοτιά τους, Και στους Μπακάκους έστειλε βοηθούς από κοντά τους.
Και πέφτει, κι' η αρματωσά βροντάει απάνωθές του. 260 Κατόπι παν τ' Ατρέα οι γιοί, Μενέλας κι' Αγαμέμνος, κατόπι οι Αίιδες οι διο, γιομάτοι αντριά και θάρρος, κατόπι ο άξιος Δομενιάς μαζί με το Μηριόνη το σύντροφό του, ισότιμο του θνητοφάγου τ' Άρη· Βρύπυγλος κατόπι, γιος καμαρωτός του Βαίμου. 265 Έννατος πήγε, λυγιστό τεντώνοντας δοξάρι, ο Τέφκρος, και σταμάτησε πισάσπιδα του Αία.
Και πέφτει, κι' η αρματωσά βροντάει απάνωθές του, 294 πλούμια χαλκένια ολόλαμπρη, και φέβγουν δίπλα τ' άτια· 295 κι' άγλυκος χάρος την ψυχή του πήρε και τη νιότη.
Ανάπτ' η όψις τ' ουρανού, και αυτός ο όγκος ο στερεός και συμπαγής, κατηφιασμένος τήκεται από τον λογισμόν, ως να προσβλέπη της Κρίσεως την ημέραν, — τέτοια πράξις είναι. ΒΑΣΙΛΙΣΣΑ Ωιμέ! τι πράξις είναι τούτη οπού βροντάει, και ρίχνει κεραυνούς το μήνυμά της μόνον;
Λέξη Της Ημέρας
Άλλοι Ψάχνουν