United States or South Georgia and the South Sandwich Islands ? Vote for the TOP Country of the Week !
"Wacht," zei de pastoor ontroerd, en hij gaf aan Pallieter en Charlot een kruisken, hief zich op de teenen om aan de kinderen, die Marieke hem toestak, er ook een te geven, en als Marieke hem ook haar voorhoofd geboden had, zei hij: "Joenk moederke, 't is t'hope da ge zoe nen hiele bieënkorf kinderen meugt bare. Vaarwel!
Van uit de verten bleven de horens galmen, nu eens ver en dan weer dicht, al naar den gang der jacht. Hij zag schapen grazen, de zon scheen rood door hunne ooren, en streelde lijk vingeren in de dikke wol. Aan den boord van 't beeksken zat de bultige herder, alleen, heel alleen, lijk de kinderen, och arme, met de kaarten te spelen. "Zoe wind altij," zei Pallieter, "mor wind is tege mij!"
't Es kaud geworden; 't 'n zoe mij nie verwonderen da we vust of snieuwe kregen, zei 't Kuipken, na een lange poos. 't Hè passeerde nacht al 'n klein beetse wit gevrozen en van den achternoen hè 'k uit alle veurzichtigheid onz' eirdappels mee streud doen dekken, antwoordde zij. Onz' eirdappels!... zacht deed dat woord hem aan; zoet klonk het in zijn ooren.
De knecht kwam zeggen dat 't er klaar mee was en met inspanning stond hij weer op. "Ha moar 'k zoe nog wa blijven; wacht te minsten tot da ge dreuge zijt," raadden de boer en de boerin hem dringend aan. "O, 'k ben al hoast dreuge; en euk, 'k zal toch direkt weeromme nat zijn," antwoordde hij met een doffe en zwakke stem, die heel vreemd in zijn eigen ooren klonk.
Dat hij arm was, dat hij laag werk moest verrichten om aan zijn brood te komen, dat hij met zijn moeder in een hutje woonde, dat alles leek hem niets, vergeleken bij het groote euvel, dat hij geen enkel woord Fransch kon spreken. En eens, in den nood van zijn ontreddering, bekende hij 't aan Florimond en aan Sylvain: 't Zoe meschien meugelijk zijn, da 'k moar 'n beetse Fransch kon.
"Ni," zei Pallieter, de pastoor neerzettend, "voeld is hoe aangenaam het is, zoe te wandelen oep het water." En alzoo lieten zij zich meedrijven op de Nethe. Charlot had het gezien, kwam wanhopig naar buiten geloopen, trok aan heur haar en riep heel de streek bijeen. "Zij verdrinke, menhier pastoer verdrinkt! Een koor, 'n koor, kom, hulp!!"
Heel in 't verschiet roffelde dof een trein, met rythmisch zuchten van stoom en lange nadreuning over metalen brug. "Hoe loate zoe 't al wel zijn?" vroeg eensklaps een der mannen. En als een antwoord begon het juist op den kerktoren te slaan en zij telden vier langzame slagen. Vier uur; 't was volop dag. Zij keken om naar het reeds afgelegde werk en voelden zich tevreden.
"Zeg liever: leupt noar den duvel! as ge nie 'n wilt antwoorden!" Zij trok zich zwijgend, met tranen in de oogen, nog verder terug, terwijl Alfons, boos en geprikkeld, zich opnieuw tot Vaprijsken wendde. "Hèt ge 'r mee hem over gesproken?" vroeg hij. "Joa ik, boas." "En hét hij gezeid dat hij hier zoe wille komen?" "Joa hij, boas, as 't hem gevraagd wordt." "En veur hoeveel in de moand?
Gelukkig merkte nicht Begijntje er niets van op; en zij bleef rustig door haar stokpaardje berijden: "Da ge mij wilde beloven van gedurende drei doagen en drei nachten lijk den heiligen Tobias in zuiverheid te leven, 'k zoe ulder huwelijk zegenen en ulder geluk helpen bewirken."
Zijn droefgeestige bui duurde gewoonlijk niet lang. Als niemand zich over zijn dorstige keel ontfermde, liep hij de straat op, ging ergens staan blazen en keerde meestal terug in de kroeg, grabbelend in zijn zak, waar hij dan zooveel vond, dat hij zuchtend zeggen kon: "Ich bin zoe misérabel Hum!
Woord Van De Dag